Bρισκόμαστε στην ώρα του “σεισμού”. Η γενικευμένη κρίση με τα βασικά χαρακτηριστικά της οικονομικής, αλλά και της κοινωνικής, περιβαλλοντικής και κρίσης αξιών, έχει τις βαθιές ρίζες της στην πλήρη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας και διεθνώς. Αυτό φυσικά είναι μια μεγάλη συζήτηση…Το πρόβλημα ασφαλώς και δεν είναι δημοσιονομικό. Είναι πρόβλημα του μοντέλου ανάπτυξης των οικονομιών όλων των χωρών, που [...] κατευθύνθηκε από τα συμφέρονται και τους μηχανισμούς του παγκόσμιου κεφαλαίου, των αόρατων αυτών μηχανισμών της χρηματιστηριακής αγοράς και των υποπροϊόντων της
Κάποιοι τόνιζαν αυτά τα χρόνια, ότι το οικονομικό μοντέλο της υπέρμετρης κατανάλωσης και της ανάπτυξης των αριθμών, κυρίως για να δουλεύουν οι βιομηχανίες των «αναπτυγμένων» χωρών, δεν έχει προοπτική. Έλεγαν ότι καταναλώνουμε φυσικούς πόρους που αντιστοιχούν σε τρεις πλανήτες. Ότι δανειζόμαστε από τις γενιές του μέλλοντος, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, για να ζούμε εμείς καλά. Ότι δανειζόμαστε από τη φούσκα του κεφαλαίου, που θα γίνει ο «λάκκος» των οικονομιών σε μια κακώς νοούμενη ευμάρεια.
Οι έλληνες πολίτες κινούνται ανάμεσα στην οργή και την αγανάκτηση, από τη μια, και στο φόβο για τα χειρότερα από την άλλη. Μεταξύ “άκμονος και σφύρας”… Ο λεγόμενος «παραγωγικός ιστός» είναι στα χειρότερά του. Αυτός ο παραγωγικός ιστός μιας οικονομίας, που στηρίχτηκε στην αρχή της άκρατης κατανάλωσης, στα δάνεια και τις επιδοτήσεις, με κυρίαρχες “αξίες” τη ρεμούλα, τη διαπλοκή, τον ωχαδερφισμό.
Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στο ποια θα είναι η διέξοδος, και αν υπάρχει διέξοδος, πρέπει πρώτα να εξηγήσουμε με τον ποιο πειστικό τρόπο γιατί φτάσαμε ως εδώ, πού βρισκόμαστε και ποιο είναι ακριβώς το σήμερα. Μέσα σ’ αυτά είναι και το ποιοι μας οδήγησαν ως εδώ κι αν μπορούν ή, ακόμα, αν έχουν το δικαίωμα να μας οδηγήσουν, αυτοί οι ίδιοι, στη δική τους επιλογή εξόδου.
Αναμφισβήτητα τα μέτρα που λαμβάνονται είναι μέτρα αποσπασματικά, με επίκληση των δημοσιονομικών, και κατ’ επιταγή των συμφερόντων των ξένων τραπεζών και των εκπροσώπων τους, το ΔΝΤ. Τα μέτρα αυτά δεν εγγυώνται καμία έξοδο ούτε πρόκειται να έχουν καμιά επιτυχία.
Η όποια εξισορρόπηση της κατάστασης στη χώρα μας δεν φαίνεται να είναι πριν την πάροδο δεκαπενταετίας• που σημαίνει ότι αυτό το διάστημα, και με την χρόνια οικονομική κρίση, δεν μπορεί παρά να έχουμε αντιδράσεις των πολιτών και εξεγέρσεις, οι οποίοι θα απαιτήσουν αλλαγές και ανατροπές.
Σήμερα από τη μεριά των κυβερνώντων και των συμφερόντων γίνεται προσπάθεια σταδιακής «εισαγωγής» και προσαρμογής στα δεινά της κρίσης για να υπάρξει «έλεγχος» των αντιδράσεων και η δυνατότητα, μέσα από διάφορα τερτίπια, όπως η φερόμενη «επιμήκυνση», να σταθμίσουν οι οικονομικοί παράγοντες τα θέλω τους και να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, να πάρουν δηλαδή τα λεφτά τους με το πολλαπλάσιο.
Αν θα υπάρξει έξοδος και κάποια αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αυτή μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την Ευρώπη και στα πλαίσια μιας ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, εκείνων των χωρών που πιστεύουν σ’ αυτή. Μιας αλληλεγγύης που θα στηρίζεται στο λεγόμενο «κούρεμα» του χρέους, γιατί η φούσκα του κεφαλαίου είναι παγκόσμια. Αλλιώς θα περάσουμε από τη φάση που πέρασαν οι λατινικές χώρες ή οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ακόμα και με απειλή της εδαφικής κυριαρχίας της χώρας μας και αλλαγών στο γεωπολιτικό σκηνικό της περιοχής.
Στο μεταξύ φαίνεται ότι το βάρος θα δοθεί στον ανεξέλεγκτο τουρισμό και την εκμετάλλευση του real estate και στον ορυκτό πλούτο με τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων με όρους αποικιοκρατικούς και με το fast track. Οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι θεωρούνται άμεσοι.
Η μετανάστευση των νέων και των καλύτερων μυαλών θα αυξηθεί. Περισσότερο φυσικά θα πληγούν οι ηλικίες των 25 - 35, που τώρα προσπαθούν να μπουν στην αγορά εργασίας, και των 55 - 65 που είναι στην έξοδο και στη σύνταξη
Μίνιμουμ απαντήσεις. Ανεβάζουμε τη σημαία της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει το κοινωνικό κράτος να μείνει “όρθιο”. Να στηριχτεί “πάση θυσία” η υγεία, η παιδεία, η στοιχειώδης ασφάλιση των πολιτών. Αυτό σημαίνει σύσταση επιτροπών αλληλεγγύης, επιτροπών σε κάθε πόλη, νομό και περιφέρεια που να στηρίζουν το κοινωνικό κράτος. Επιτροπή για τη λειτουργία του Νοσοκομείου για την δωρεάν δημόσια υγεία, επιτροπές για τη λειτουργία των παιδικών σταθμών, των νηπιαγωγείων, των σχολικών μονάδων όλων των βαθμίδων. Συντονισμένες προσπάθειες για αύξηση του ρόλου της τοπικής οικονομίας, σύνδεση παραγωγών – καταναλωτών, ανάδειξη του ρόλου του πρωτογενούς τομέα για την αντιμετώπιση του διατροφικού προβλήματος του πληθυσμού.
Βάζουμε κόκκινες γραμμές σε ό,τι αφορά στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την κρίση. Κρατούμε αποστάσεις από τον λαϊκισμό για να είμαστε πειστικοί και ουσιαστικοί. Ζητούμε πλήρη διαφάνεια παντού και συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις. Αναζητούμε ευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος.
Στηρίζουμε την πρωτοβουλία για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου
Γινόμαστε πολίτες και όχι πολιτικοί
ΔΙΑΠΛΟΚΗ και ΡΕΜΟΥΛΑ: ο πολίτης θέλει να έρθουν όλα στη φόρα. Τα 600 δις των «πατριωτών», αυτά που λένε ότι είναι καταθέσεις ελλήνων στις τράπεζες της Ελβετίας, αναρωτηθήκαμε ποτέ ποιοι τα έχουν; Δεν είναι λαϊκίστικη ρητορική έκφραση, αλλά αυτοί είναι που σηκώνουν κατά καιρούς ψηλά την ελληνική σημαία παριστάνοντας τους υπερπατριώτες• και φυσικά δεν είναι από τον ιδρώτα τους.
Λύσεις που προτείνονται είναι
- Επαναπροσδιορίζουμε τις ανάγκες μας, τις πραγματικές μας ανάγκες
- Προωθούμε την τοπικοποίηση και περιφερειοποίηση των αγορών
- εξισορροπούμε κατά περιοχή την παραγωγή και την κατανάλωση σε όλους τους τομείς με άξονα τον πρωτογενή τομέα. Εξασφάλιση της διατροφής με όρους αυτάρκειας
- Στηρίζουμε τα δίκτυα παραγωγών – καταναλωτών
- Δημιουργούμε δίκτυα και κινήματα αλληλεγγύης
- Εναρμονιζόμαστε με τις διεθνείς πρακτικές σε ό,τι αφορά στις εναλλακτικές μορφές οργάνωσης της κοινωνίας με τις τράπεζες χρόνου, τα κοινωνικά παντοπωλεία κλπ
- Προωθούμε τους νέου τύπου συνεταιρισμών, την ανάπτυξη του τέταρτου τομέα της οικονομίας, της κοινωνικής οικονομίας
- Προβάλουμε τους οικογενειακούς κήπους, τις ανταλλαγές σπόρων
- γιατί όχι, το τοπικό νόμισμα
- ΔΕΝ ΔΑΝΕΙΖΟΜΑΣΤΕ, καταργούμε τις πιστωτικές κάρτες
- Ενισχύουμε το ρόλο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς ελαχιστοποιώντας το κόστος του εισιτηρίου
- Αλλάζουμε τον τρόπο ζωής γενικά, τον τρόπο σκέψης, παραγωγής και κατανάλωσης
- Λειτουργούμε με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, της διαφάνειας και του εθελοντισμού, του ενεργού πολίτη
- Ενισχύουμε τα Τοπικά Σύμφωνα Ποιότητας
- Αναδεικνύουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχής
- Υψώνουμε τη σημαία της κοινωνικής αλληλεγγύης
- Πλήρης στροφή στην «πράσινη οικονομία»
Η επιστροφή στις πραγματικές ανάγκες, η στασιμότητα και το σημειωτόν, η από-ανάπτυξη είναι πια επιβεβλημένοι όροι για σήμερα. Όχι ανάπτυξη για την ανάπτυξη. Όχι στο κυνήγι των αριθμών και της φούσκας του κεφαλαίου με όρους πλαστικού χρήματος. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν
Τοπικές και περιφερειακές αγορές με μεγέθη ελεγχόμενα από τις τοπικές κοινωνίες είναι το μέλλον. Να ξέρεις τι παράγεις και τι καταναλώνεις και όχι στις επιδοτήσεις με μηδενική απόδοση, με σεμινάρια για τα σεμινάρια, με τις λογικές της «πάση θυσία απορρόφησης» των ευρωπαϊκών χρημάτων, που οδήγησαν στην απαξίωση του παραγωγικού ιστού της χώρας
Ο δανεισμός χωρίς παραγωγή είναι για τις υπερφίαλες οικογένειες και κοινωνίες. Το μέλλον είναι στην οργάνωση των ίδιων των παραγωγών μιας κοινωνίας που μπορεί να είναι αλληλέγγυα και ορθολογική, ριζοσπαστική και δημοκρατική
Αυτή τη στιγμή διαπιστώνει κανείς ότι η κοινωνία μας έχει χάσει τον προσανατολισμό της, την κριτική της ικανότητα και τη δυναμική της ανανέωσης, της έκρηξης
Είναι ταπεινωτικό που η κοινωνία μας δεν διαθέτει την ικανότητα να τακτοποιήσει μόνη της τα του οίκου της και αυτό που γίνεται τώρα είναι τραγικό. Είναι οδυνηρό να δεχόμαστε να μας επιβάλλουν οι ξένοι τον τρόπο που εμείς θα ζήσουμε και να πληγώνουν τον εθνικό μας εγωισμό.
