Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Ο Χρόνης Μίσσιος, μιλά εφ' όλης της ύλης

"Για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία, η οποία δείχνει να 'χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα!" ο Χρόνης Μίσσιος, μιλά εφ' όλης της ύλης, στην Κρυσταλία Πατούλη, για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, τονίζοντας μεταξύ άλλων, ότι "πρέπει να αντιληφθούμε ποιά είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!" και προτείνοντας"να πάρουμε τα βουνά, να ξαναεποικήσουμε την Ελλάδα".

Η κρίση που περνάμε, είναι πολυεπίπεδη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Oυσιαστικά είναι κρίση αξιώνκαι χρεοκοπίας του λογοκρατούμενου και τεχνοκρατικού πολιτισμού μας. Τους κινδύνους για την οικολογική κρίση, πια, του πλανήτη, δεν τους αμφισβητεί κανείς, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την ανάγκη να στρατευτούν σε τέτοιου είδους προσπάθειες για να σώσουν ή να βελτιώσουν το περιβάλλον. Αυτό, όμως, είναι το ένα μέρος: Ο περιβαλλοντολογικός ακτιβισμός. Διότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο περιβάλλοντα:

Το ένα είναι το φυσικό περιβάλλον και το άλλο είναι το κοινωνικό περιβάλλον, το ανθρώπινο περιβάλλον.

Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός, ότι το ανθρώπινο περιβάλλον είναι οργανωμένο κατά τέτοιο τρόπο και δρα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον. Συνεπώς για να διατυπώσουμε ένα οικολογικό αίτημα, που θα σημαίνει την σωτηρία του πλανήτη και συνεπώς της ζωής πάνω σε αυτόν, πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε πως θα ανατρέψουμε τις πρακτικές που οδηγούν στην καταστροφή του και πως θα οδηγηθούμε σ’ έναν βαθύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό, ο οποίος θα αποκαταστήσει τη φυσική σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Αυτό σημαίνει, μια εξανάσταση της ανθρώπινης συνείδησης, σημαίνει μια καθημερινή απόκρουση της βαρβαρότητας του συστήματος και μιας διαφορετικής τοποθέτησης στη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι σε αυτά τα προβλήματα. Και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Γιατί αυτή τη κουλτούρα, ότι ο άνθρωπος είναι ο κυρίαρχος του πλανήτη, και ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και τον διόρισε κυρίαρχο του πλανήτη και του είπε ότι: «όλα αυτά είναι δικά σου», την κουβαλάμε από τα γεννοφάσκια μας!

Πρέπει να απαλλαχτούμε από τις θεωρίες του ανθρωποκεντρισμού, όπως και από τις αφελείς θεωρίες της θρησκείας και όλων αυτών των πραγμάτων. Αλλά κυρίως, πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!

Κάθε πλάσμα έρχεται στον κόσμο με δικαιώματα, με δυνατότητες, να ζήσει τη ζωή του, να χαρεί, να είναι χορτάτο, να καλύπτει τις ανάγκες του, κλπ. Αλλά ο άνθρωπος έρχεται σ’ έναν κόσμο, όπου εκτός από τους πορφυρογέννητους, δεν ξέρει που πάει και τι κάνει, και πώς να ζήσει.

Ταυτόχρονα αυτή η ολιστική οικολογία- οικολογική αντίληψη, η οποία δεν ασκείται μόνο σ’ έναν οικολογικό ακτιβισμό αλλά βλέπει και θέλει και παλεύει να αναστρέψει τις καταστροφικές δομές του συστήματος και να εδραιώσει έναν καινούριο πολιτισμό, είναι σημαντική γιατί είναι η μόνη διαδικασία η οποία απαιτεί όχι την υπακοή ή την υποταγή των ανθρώπων σε μια πίστη ή σε μια ιδεολογία αλλά απαιτεί την αφύπνιση της συνείδησής του και την κατανόηση του νοήματος της ζωής.
Η ζωή είναι ένα χάρισμα. Είναι ένα χάρισμα που μας δίνεται μια φορά. Μια φορά! Και πρέπει να το χαρούμε, πρέπει να το δωρίσουμε, πρέπει να το ζήσουμε!

Η οικολογία μάς απαλλάσσει, επίσης, και από το άγχος του θανάτου. Ξέρουμε, ότι αυτό το δώρο, είναι με ημερομηνία λήξεως, και συνεπώς πρέπει να το χαρούμε και όχι να το σπαταλάμε μέσα σε βάσανα. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Που κατάντησαν τη ζωή μας σήμερα;

Οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να σκεφτούνε, δυστυχώς, να καταλάβουν, τι σημαίνει ζωή. Τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν, κι όταν φτάνει το ηλιοβασίλεμα, αντί να κλαίνε γιατί πέρασε άλλη μια μέρα, και συνεπώς άλλο ένα βήμα προς το θάνατο, χαίρονται. Χαίρονται! Γιατί η μέρα τους ήταν φορτωμένη με οδύνη, με άγχος, με κυνηγητό, με προβλήματα, με όλα αυτά.

Η οικολογία είναι επαναστατική, με την έννοια ότι στοχεύει να καταργήσει όλες τις αρνητικές δομές της κοινωνίας. Είναι η μόνη επανάσταση, θα λέγαμε, η οποία δε φέρει εξουσία και δεν εδραιώνει καμία εξουσία. Και ξέρουμε από την ιστορία ότι και τα πιο ωραία, τα πιο όμορφα, τα πιο ρομαντικά όνειρα των επαναστατών, σκοτώθηκαν από την εξουσία. Αυτή ήταν η αιτία της καταστροφής. Αυτή είναι η αιτία που μετατρέπει τα όνειρα σε εφιάλτη.

Είναι δυνατόν να μιλάμε για οικολογία και για πράσινη ανάπτυξη και να έχουμε την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο;

Μιλάω για την κυβέρνηση και για την πράσινη ανάπτυξη! Σ’ αυτή την πράσινη ανάπτυξη, λοιπόν, από τους πρώτους μετόχους είναι οι εταιρίες της BP, από τους πρώτους επενδυτές σ’ αυτή την ιστορία. Δηλαδή είναι αυτός ο φαύλος κύκλος που έλεγε ο Ελύτης, ότι με έναν ανθρωποκεντρικό - τεχνοκρατικό πολιτισμό προσπαθούμε να διορθώνουμε τις ζημιές που έκανε ένας ανθρωποκεντρικός- τεχνοκρατικός πολιτισμός. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος.

Και τι θα πει ανάπτυξη, κι ως που πάει αυτή η ανάπτυξη τέλος πάντων; Αυτή η γραμμή που πάει; Έχει κανένα τέλος; Έχει κανένα τέρμα αυτή η γραμμή; Περάσαμε τη βιομηχανική επανάσταση, περάσαμε την επανάσταση την ηλεκτρονική, και το όφελος του ανθρώπου ποιό; Η ποιότητα της ζωής του, το νόημα της ζωής του έχει χαθεί, έχει αλλοτριωθεί! Η ζωή είναι αλλού και ο άνθρωπος ο σημερινός είναι αλλού! Οι περισσότεροι άλλα ζητούν κι άλλα ζούνε, άλλα επιθυμούν και άλλα πραγματοποιούν μέσα στην κοινωνία.

Είμαστε πια μια κοινωνία σχιζοφρενών. Από τη μια ένας αφύσικος πολιτισμός και από την άλλη η οντότητά μας σαν άνθρωποι. Είμαστε ψυχασθενείς. Απλώς ο καθένας νομίζει ότι ο άλλος είναι, κι όχι ο ίδιος!

Αν θέλουμε λοιπόν να οραματιστούμε ένα ανθρώπινο μέλλον, οφείλουμε κατ’ αρχήν να το οραματιστούμε σε ανθρώπινα μέτρα. Αυτές οι χαβούζες που λέγονται πόλεις εξαφανίζουν τον άνθρωπο.

Θα κάνω μια παρένθεση: πήγα κάποτε στην Ιταλία και μπήκα σε μία από αυτές τις τεράστιες εκκλησίες που έχουνε. Στάθηκα μέσα σ’ αυτό το πράγμα και χάθηκα πραγματικά. και ένιωσα έτσι, ανύπαρκτος. Αυτόματα σκέφτηκα κι ένα δικό μας, ένα εκκλησάκι σ’ ένα λοφίσκο, που μπαίνεις μέσα και ακουμπάς το Θεό ρε παιδί μου! Εκεί εκμηδενίζουν εντελώς τον άνθρωπο. Ενώ, αντίθετα, μπαίνεις σ’ σ’ ένα ερημοκλήσι και βλέπεις τον Παντοκράτορα από πάνω να σου χαμογελάει, να απλώσεις το χέρι να τον πιάσεις!

Δηλαδή, ο άνθρωπος ο οποίος θέλει να επικοινωνήσει, ανεξάρτητα αν πιστεύει στον Θεό ή δεν πιστεύει στο Θείο, κλπ. Όσο υπάρχουν άνθρωποι -κι αυτοί λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο και αντικαθίστανται από τους μεταλλαγμένους- θα νιώθουνε αυτή την ανάγκη μιας διαφορετικής επικοινωνίας. Πολλές φορές όταν είμαι «φορτωμένος» και έχει Πανσέληνο βγαίνω στην βεράντα εδώ έξω ανοίγω τα χέρια μου -όπως όταν σταύρωσαν τον Χριστό- κι ανοίγω το στόμα μου και προσπαθώ να... καταπιώ το φεγγάρι. Στέκω, έτσι, πέντε με δέκα λεπτά, και κάποια στιγμή χάνομαι, σταματάω μόνος μου, γιατί δεν ξέρω αν θα γυρίσω πίσω…

Εδώ κάτω έχω και μια ροδιά (αγαπάω πολύ τις ροδιές) η οποία, κάποια μέρα μου αρρώστησε. Πήγα στον Γεωπόνο, πήρα φάρμακα, πήρα τούτο, πήρα τ’ άλλο, την ράντισα, τίποτα! Η ροδιά κάθε μέρα και χειρότερα. Ήταν Πανσέληνος. Την σκεφτόμουνα κι ήμουν στενοχωρημένος. Κατέβηκα τα σκαλοπάτια, κι έκατσα σε μια πέτρα δίπλα της και άρχισα να της λέω πόσο πολύτιμη είναι για μένα, πόσο την αγαπάω, να την χαϊδεύω, να της μιλάω τρυφερά κλπ. Από την άλλη μέρα η ροδιά άρχισε να γίνεται καλύτερα. Έγιανε, και τον Σεπτέμβρη πέταξε και εκτός εποχής, πια, δυο τεράστια ρόδια. Τώρα, δεν ξέρω αν τα φάρμακα βοήθησαν, επίσης, αλλά εγώ αλλιώς το εισέπραξα και αλλιώς το ένιωσα.

Είναι δύσκολο να ανοίξουμε μια διέξοδο μέσω μιας οικολογικής επανάστασης. Και γιατί είναι δύσκολο; Από την δεκαετία του ’60 ο Μαρκούζε είχε επισημάνει, ότι αυτό το απεχθές κοινωνικό σύστημα δεν βρίσκεται πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά έχει ενσωματωθεί μέσα στον άνθρωπο και έχει υποχρεώσει τον άνθρωπο να το αναπαράγει συνεχώς. Αυτό τι λέει;

Αυτό λέει, ότι υποχρεωτικά, έχουμε μια μετάλλαξη της συνείδησης, μια μεταφορά της, από την αυτονομία της αναζήτησης του καλού ή της ζωής, σε μια πρακτική η οποία αναπαράγει το σύστημα. Μας έχουν υποχρεώσει να παίρνουμε αυτοκίνητα, μας υποχρεώνουν να παίρνουμε κινητά, μας υποχρεώνουν να κάνουμε τούτο, ή το άλλο. Έχουν οργανώσει έτσι τη ζωή, ώστε δεν μπορούμε να διαφύγουμε.

Γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολη μια επανάσταση της οικολογίας. Γιατί πρέπει να απαλλαγεί ο άνθρωπος, να ξεράσει από μέσα του, όλο το σύστημα, να μπορέσει να απελευθερωθεί και να μπορέσει τελικά να δει τα πράγματα όπως είναι, να δει τη ζωή του, να παλέψει, ν’ αντισταθεί, να πολεμήσει.

Σήμερα και σ’ αυτόν τον τομέα -και είναι πολύ αισιόδοξο- διάφορες παρέες παίρνουν τα βουνά και προσπαθούν να ζήσουν έξω από το σύστημα. Ακόμα, σε κάποιες περιοχές έχουν καταργήσει και το χρήμα. Εσύ έχεις βγάλει φέτος περισσότερα φασόλια, εγώ έχω πατάτες, ο άλλος έχει λάδι, ο άλλος είναι γιατρός κι αντί για πληρωμή θα του δώσω αυγά ή κοτόπουλο, κλπ.

Αυτά νομίζω είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία, διότι από το οργανωμένο πολιτικό- θεσμικό σύστημα δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία αποκλείεται να αναπαράξει τίποτα καλό, τίποτα της προκοπής.

Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξαναζήσω μια περίοδο εθνικής υποτέλειας της πατρίδας μου.

Πιτσιρικάς δεκατριών χρονών πολέμησα τους Γερμανούς. Μετά, πολέμησα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, την εποχή που ερχόταν εδώ ο Αμερικανός στρατηγός και του έλεγε ο Έλληνας Πρωθυπουργός, διανοούμενος Κανελλόπουλος, «Ιδού ο στρατός σας!», δείχνοντας τον ελληνικό στρατό. Την εποχή που ερχόταν ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών ο περίφημος Πιουριφόι, και έμπαινε στο γραφείο του Πρωθυπουργού και ανέβαζε τα πόδια του πάνω στο γραφείο και του έλεγε τι να κάνει και τι να μην κάνει…

Ε, περίπου τα ίδια δε ζούμε τώρα; Έρχονται οι Τροϊκανοί. Τα ίδια δεν κάνουνε; Έχουμε κυβέρνηση; Πού είναι;

Λέω καμιά φορά, σ’ αυτά τα παιδιά που τρέχουν στις διαδηλώσεις και χτυπιούνται με τους μπάτσους και μετά τους πλακώνουν με τα χημικά σα να ‘ναι κατσαρίδες, «Τι πάτε και σκοτώνεστε μες στους δρόμους και δεν πάτε να καταλάβετε τα χωράφια της Μονής του Βατοπεδίου και να κάνετε μια φάρμα; Είστε όλοι σας μορφωμένα παιδιά, έχετε διάφορες ειδικότητες, να καταλάβετε τα βασιλικά κτήματα, αυτού του κερατά στο Τατόι, να κάνετε μια φάρμα; Θα ‘χετε και τον κόσμο μαζί σας! Ποιος θα σας πει κουβέντα; Πάτε και πετάτε γκαζάκια, και καίτε το αυτοκίνητο του αλλουνού του κακομοίρη, τι σας φταίει ο άλλος;».

Θέλω να πω, ότι, δυστυχώς, επίσης για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία η οποία δείχνει να χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα! Να συμβαίνουν τόσο τρομακτικά πράγματα και μέσα σ’ αυτήν και στον κόσμο και γύρω της,και να μην παίρνει χαμπάρι! Να μην αντιδρά με τίποτα!

Άκουγα τον Γιανναρά να λέει «Τουλάχιστον ας κατέβουν εκατό- διακόσιες χιλιάδες κόσμος να καταλάβουν το Σύνταγμα και να κάτσουν εκεί και να απαιτήσουν Συντακτική Εθνοσυνέλευση». Αλλά πού; Αυτό που λέγεται, πια, ότι απέμεινε σαν σύνθημα γραμμένο σε γκρεμισμένους τοίχους: «ΑΡΙΣΤΕΡΑ», τυρβάζει περί των… ευαγγελίων ακόμα!

Ξέρεις τι είπε ο Δαντόν πριν τον καρατομήσουν; «Τα βήματα της ανθρώπινης ιστορίας είναι οι ταφόπετρες των ρομαντικών». Κατάλαβες; Και μέσα σε όλη την πορεία της ιστορίας, οι μόνοι που έσωσαν την αθωότητά τους ήταν αυτοί που σκοτώθηκαν νωρίς, πριν γίνουν εξουσία. Γιατί, σου λέω, ότι η εξουσία είναι το χειρότερο, είναι το τρομακτικότερο εφεύρημα του ανθρώπου!

Εγώ είμαι υπέρ της άμεσης δημοκρατίας, υπέρ των μικρών κοινοτήτων, και το μόνο που θα έλεγα σήμερα που η χώρα μας περνάει κρίση, θα ‘τανε, "πάρτε τα βουνά, ξαναγυρίστε στα χωριά σας, ξαναγυρίστε στη λίμνη! Ξαναεποικήστε την Ελλάδα!"

Έχουμε μια χώρα η οποία είναι ευλογία Θεού, παράγει τα πάντα! Από βότανα, από τρόφιμα, τα πάντα μπορεί να παράξει. Ποτέ όμως δεν είχαμε μια ικανή πολιτική ηγεσία.

Είναι πάρα πολύ εύκολο να φτιάξεις μια ιδεολογία ή μια θεωρία για την κοινωνία και να καλέσεις τους ανθρώπους να την εφαρμόσουν. Είναι όμως τρομερά δύσκολο, ως ανυπέρβλητο, να ξεπεράσεις το εμπόδιο του εαυτού σου και της κουλτούρας που σου πότισαν από τα γεννοφάσκια σου και τα δεσμά που έχει δέσει γύρω σου το σύστημα.

Γι’ αυτό ο δρόμος προς την απελευθέρωση από τη βαρβαρότητα, είναι ένας δρόμος πάνω από την πυρρά, που πρέπει να περάσει ο καθένας μας. Πάρα πολύ δύσκολος δρόμος.

Για την ώρα το κάνουν αυτοί που έχουν κάποια δυνατότητα να το κάνουν.Δηλαδή, γνωρίζω ανθρώπους, οι οποίοι φύγανε και πήγανε στο Πήλιο, ένα από τα πιο παραγωγικά βουνά της Ελλάδας -εκεί και… μπουκάλια να φυτέψεις θα φυτρώσουνε και υπάρχουν κτήματα τα οποία είναι εγκαταλελειμμένα, γεμάτα ελιές, καρυδιές, μηλιές κλπ.- και νοίκιασαν ένα κτήμα, ίσα ίσα για να μην χάσει ο ιδιοκτήτης την κυριότητα, δηλ. με 500 ευρώ το χρόνο, για να καλλιεργούν και να ζουν εκεί, να πουλάν το λάδι και καμιά φορά να βγαίνουν και στην λαϊκή αγορά. Κάποιοι από αυτούς είναι και γιατροί ή δάσκαλοι και διοργανώνουν εκδηλώσεις. Περνάνε όμορφα, με την παρέα τους, με τα οργανάκια τους, κάθε άνοιξη συγκεντρώνουν τις εμπειρίες τους, για το πως π.χ. γίνεται το μελιτζανάκι τουρσί, τα καρύδια γλυκό, πώς από το λάδι γίνεται το σαπούνι, πώς χτίζουν σπίτια με αχυρόμπαλες κλπ., διάφορες γνώσεις, γιατί όλοι τους είναι και πολύ ενδιαφέροντες άνθρωποι και έχουν κυνηγήσει αυτήν τη γνώση, η οποία είναι πολύτιμη.

Με την τεχνολογία, έχουμε χάσει πολύτιμες γνώσεις από την εμπειρία του ανθρώπου, που εξασφάλισαν την επιβίωσή του στον πλανήτη για εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα η γνώση μας έρχεται απ’ το μέλλον, δεν έρχεται από το παρελθόν!

Παλιά οι νέοι σέβονταν τους ηλικιωμένους, ενώ, σήμερα, συνήθως, δεν τους σέβονται. Παλιά τους σέβονταν γιατί, εκτός των άλλων, ο ηλικιωμένος κατείχε τη γνώση και ήξερε πότε θα φυτέψει, τι καιρό θα κάνει, τι αλλαγές θα γίνουν, από τι πάσχει το φυτό κλπ. Σήμερα ο εγγονός ξέρει περισσότερα για την τεχνολογία από τον παππού. Τον βλέπεις και πιάνει το κινητό και τραβάει φωτογραφίες και ο παππούς… κοιτάει.

Αλλά, δεν υπάρχει παιδεία, σήμερα. Μη γελιόμαστε. Υπάρχει εκπαίδευση. Άλλο πράγμα η παιδεία κι άλλο πράγμα η εκπαίδευση. Σήμερα, λοιπόν, τα παιδιά εκπαιδεύονται. Γιατί; Για να βρούνε τη μηχανή του κέρδους! Να εξασφαλίσουν κάποια θέση σε κάποιο επάγγελμα.

Τη μηχανή του κέρδους! Αυτό είναι το πρόβλημα. Όσο στην κοινωνία μας η κυρίαρχη αξία του συστήματος είναι το κέρδος, από κει και πέρα μην ψάχνεις να βρεις… αυτό διαποτίζει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και διαποτίζει όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες όπως είναι η παιδεία και όλα τα πράγματα.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι αν υπάρχει ελπίδα διεξόδου, οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι θα την διαμορφώσουν.

Καμιά φορά με ρωτούν οι δημοσιογράφοι: Χρόνη, έχεις μετανιώσει για τη ζωή σου; Λέω όχι. Όχι! Τί πιο ωραίο να πεθαίνεις για ένα όραμα, για έναν όμορφο μύθο, απ’ το να ζεις συνεχώς μια χαμοζωή; Εμείς, λοιπόν, ταξιδέψαμε σ’ έναν υπέροχο μύθο, σ’ ένα πάρα πολύ όμορφο όραμα. Τώρα, αν αυτό στο τέλος της ζωής μας κατάντησε εφιάλτης, αυτό είναι άλλο θέμα, είπαμε, είναι θέμα της εξουσίας.

Αν είχα τη δυνατότητα να γυρίσω τα χρόνια πίσω, και με τη γνώση που έχω σήμερα, τι θα άλλαζα; Όλα! Πρώτα απ’ όλα πήραμε μια εμπειρία από την εξουσία, από την ιστορία, και υπήρχε και μια διαφορετική πραγματικότητα, ένα διαφορετικό μέτωπο από αυτό που δίναμε τις μάχες. Εμείς δώσαμε μάχες χαρακωμάτων, υπερασπιστήκαμε τη δημοκρατία, υπερασπιστήκαμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν είδαμε την κρίση που ερχόταν… Και σε ότι αφορά τις μεταλλαγές της ιδεολογίας από τη στιγμή που έγινε εξουσία η Σοβιετική Ένωση, και σε ότι αφορά την επερχόμενη κρίση του πλανήτη, μέσω της εξέγερσης της βιομηχανικής επανάστασης κλπ., τα οποία τα θεωρούσαμε, τότε, ευλογία Θεού! Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λένιν έλεγε ότι εξηλεκτρισμός και βαριά βιομηχανία είναι τα δυο πόδια που θα οικοδομήσουν τον κομμουνισμό.

Και φτάσαμε στο Τσερνομπίλ και σε άλλου είδους ιστορίες, και στη συνάντηση καπιταλισμού και υπαρκτού σοσιαλισμού σε ότι αφορά τις πρακτικές για το περιβάλλον, για τα χημικά στις διατροφές των ανθρώπων και όλα αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι δυο από τις μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου, η λίμνη της Βαϊκάλης και η λίμνη του Μίσιγκαν και οι δυο είναι μολυσμένες. Δεν υπερασπιστήκαμε, τότε, τέτοια πράγματα.

Σήμερα, μια σημαντική λέξη είναι η λέξη «βιότοπος». Τι σημαίνει; Σημαίνει βιώνουμε μαζί, κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Γιατί βιώνουμε μέσα στην διαφορετικότητά μας κι όχι σε κάποια ομπρέλα ιδεολογική η οποία μπορεί να μας οδηγεί σε διαφωνίες και σε συγκρούσεις όπως αυτές που συντηρούνται σήμερα μέσα στον χώρο της αριστεράς, οι οποίες δεν έχουν κανένα νόημα.

Όσο για έναν… εμπνευσμένο αρχηγό και ηγέτη εγώ πιστεύω πάρα πολύ ότι σε μια κοινότητα, η συλλογική γνώμη είναι πολύ πιο ασφαλής και πιο ισχυρή από οποιονδήποτε ηγέτη.

Στο άλλο σημείο στο οποίο επίσης έχω διαφωνία με τον όποιον ηγέτη και την ιδεολογία, είναι ότι πιστεύω στο αυθόρμητο των ανθρώπων, δηλαδή, μέσα σε αυτή τη διαδικασία ανατροπής ή επανάστασης πρέπει να αναπτυχτεί ένα κίνημα όχι καθοδηγούμενο αλλά αυθόρμητο. Ένα κίνημα που γεννιέται από τη συνείδηση των ανθρώπων που ξέρουν που πάνε και ξέρουν τι θέλουν. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να ξαναγυρίσουμε σε μορφές εξουσιαστικές, κι αυτή τη στιγμή που σου μιλάω, εγώ ασκώ εξουσία.

Διότι υποτίθεται ότι είμαι η έδρα, ο καθηγητής, ο παντογνώστης, ο πολυγνώστης κλπ. Αυτό είναι μια εξουσία, όπως μια εξουσία είναι της μάνας προς το παιδί ή του πατέρα προς το παιδί ή όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Πιστεύω λοιπόν στο αυθόρμητο των μαζών που παλιότερα εμείς οι κουμουνιστές καταριόμασταν σαν αναρχικό. Σήμερα μπορεί κανένας άνθρωπος να ορίσει τι σημαίνει αναρχικός; Βρισκόμαστε μέσα σε ένα σύστημα το οποίο είναι δομημένο με ανήθικους τρομοκρατικούς και βάρβαρους κανόνες. Το να αρνηθείς τους κανόνες και τη θέσπιση αυτού του συστήματος τι σημαίνει, ότι είσαι αναρχικός;
Με αυτή την έννοια είμαστε όλοι αναρχικοί! Γιατί όλοι αναζητούμε το κάλλιστο.

Εγώ δεν ψήφισα κι ούτε θα ψηφίσω. Τι να πάω να ψηφίσω δηλαδή, να μας κοροϊδεύουνε με τη θέληση μας; Δεν πάω. Μου λένε οι άλλοι, μα ξέρεις το άκυρο είναι καλύτερο και το λευκό είναι… Ε, δε μ’ ενδιαφέρει! Με πήρε κι ο Μίκης με την κίνηση που έκανε και του λέω, βρε Μίκη μου, πρώτα πρώτα είναι τρελό στα ογδόντα μου να ξαναγίνω πολιτικός, όταν ξέρω τι σημαίνει πολιτική. Δεύτερον, εμένα με ενδιαφέρει η επόμενη μέρα. Δηλαδή αν αυτή τη στιγμή ανατρεπόταν αυτή η κυβέρνηση, η λεγόμενη κυβέρνηση, τι θα προκύψει; Άλλη μια κυβέρνηση με τα ίδια πάλι, με το ίδιο στήσιμο, με τα ίδια πράγματα; Εγώ βρίσκομαι στην άλλη όχθη! Δεν γουστάρω αυτό το σύστημα, δεν γουστάρω καπιταλισμό, δεν γουστάρω νεοφιλελευθερισμό, δε γουστάρω συγκεντρωτισμό, δε γουστάρω αυτά τα πράγματα! Θέλω μικρές κοινότητες, αυτόνομες, σε ανθρώπινα μέτρα να μπορέσουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Έχω μια άλλη λογική, μια άλλη αντίληψη για το πώς οργανώνεται η κοινωνία.

Ξέρω πια τι σημαίνει πολιτική. Δεν γίνεται. Κατ’ αρχήν στην Ελλάδα δεν έχουμε το στοιχειώδες. Δεν έχουμε έναν στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό, γιατί αυτά τα καθίκια δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους. Η πατρίδα κινδυνεύει, η πατρίδα βουλιάζει, και πολεμάν σαν κατίνες ο ένας τον άλλον, εσύ έκανες εκείνο στο αυτό κι εσύ έκανες το άλλο. Δεν έχουν την παλικαριά, την εντιμότητα να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να αφήσουν τις κατινιές στην άκρη και να κουβεντιάσουν. Είναι τυχαίο; Μα ένας δεν αυτοκτόνησε απ’ αυτούς εδώ τριανταπέντε χρόνια; Ένας δεν ζήτησε συγγνώμη, ένας δεν παραιτήθηκε;

Γι αυτό λέω, ότι είναι πρόβλημα συνείδησης και όχι ιδεολογίας; Είναι πρόβλημα συμπεριφοράς κι όχι ιδεολογίας.

Και δυστυχώς, πιστεύω, ότι εμείς ήμασταν οι... τελευταίοι των Μοικανών. Σε εμάς το σύστημα ασκούσε σωματική βία, μας έκλεινε φυλακή, μας βασάνιζε, μας χτυπούσε για να μας υποτάξει. Για τις σημερινές γενιές είναι πιο δύσκολα. Τους κάνουν λοβοτομή, τους απορροφά το σύστημα συνεχώς μέσα στη μηχανή του κέρδους, δεν τους αφήνει περιθώρια ούτε να οραματιστούν, ούτε να φανταστούν, τους αφαιρεί την κριτική σκέψη. Την ψυχή!

Κι ας είμαστε η χώρα των μεγάλων ποιητών. Κανένας λαός δέκα εκατομμυρίων δεν έχει τρία νόμπελ και ένα βραβείο Λένιν. Και μάλιστα, θα υπήρχαν κι άλλοι που θα έπρεπε να πάρουν το νόμπελ και δεν το πήραν… αλλά τέλος πάντων.

Θυμάμαι, τον Βάρναλη… ήμασταν ένα βράδυ στη Βουκουρεστίου και θέλαμενα ανεβούμε στη Δεξαμενή και λέει ο Βάρναλης του Κορνάρου «κουμπάρε περίμενε λιγάκι να περάσει κανένα ταξί να μας πάρει να ανεβούμε πάνω. Ε, περιμέναμε, και σε λίγο βλέπουμε μια ωραία γυναίκα να περπατάει και τότε λέει ο Βάρναλης «κουμπάρε, ήρθε ταξί, πάμε! Άμα βλέπουμε αυτή μπροστά μας… φτάνουμε!». Ο Βάρναλης, ήταν καταπληκτικός άνθρωπος και διαφορετικός, και δεν υπάρχει άλλος στίχος που να περιγράφει σήμερα την κατάντια του ελληνικού λαού “Δειλοί, μοιραίοι, κι άβουλοι αντάμα προσμένουν, ίσως, κάποιο θάμμα”. Όπως έχουμε και μεγάλους λογοτέχνες και γυναίκες, τη Σωτηρίου και άλλες. Είχαμε καλή λογοτεχνία. Τώρα δεν έχουμε τίποτα! Α, ο Μακριδάκης είναι καλός.

Τολμάτε ρε, τολμάτε! Γράψτε αυτό που θέλετε, αυτό που σκέφτεστε. Εγώ έγραφα, κι έγραφα με την ψυχή, κι όταν με είπαν συγγραφέα πρώτη φορά τα ‘χασα! Μα, σοβαρά μιλάτε ρε παιδιά, συγγραφέας; Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση απλά στις παρέες, στον κήπο τους έλεγα ιστορίες και μου έλεγαν, ρε Χρόνη γιατί δεν τα γράφεις αυτά τα πράγματα; Κι έτσι βγήκε.

Γιατί τα βιώματα ήταν ουσιαστικά. Κατάλαβες; Ζούσαμε. Είχε συνέχεια η ζωή μας, δεν ήταν αυτή η γκρίζα καθημερινότητα, αλλά ήταν μεγάλο κατόρθωμα να παραμείνεις άνθρωπος.

Ήταν πολύ σημαντικό να μπορείς να κοιτάξεις τη μάπα σου το πρωί στον καθρέφτη και να πεις, «είμαστε εντάξει ρε μάγκα, πάμε». Δεκαεφτά χρονών παιδί ήμουν και καταδικασμένος για θάνατο, κι εγώ τους έγραφα... Τώρα, βέβαια, λέω για "τί";

[...]

Τέλος του 1ου μέρους της συνέντευξης, το οποίο ολοκληρώνεται με το 2ο και τελευταίο μέρος που θα δημοσιευτεί σύντομα σε επόμενο άρθρο του tvxs.gr)
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Δημοτικός λαχανόκηπος στο δήμο Αγρινίου

Τη δημιουργία δημοτικού Λαχανόκηπου, όπου οι δημότες θα μπορούν να καλλιεργούν λαχανικά με βιολογικό τρόπο, εξετάζει ο δήμος Αγρινίου.

Η δημοτική αρχή σκέφτεται να διαθέσει αγροτεμάχια 50-100 τμ σε δημότες, μίας συνολικής έκτασης 10.000 τμ στην περιοχή Δοκιμίου.

Όπως αναφέρει agriniovoice, δικαίωμα συμμετοχής στο πρόγραμμα θα έχουν κατά προτεραιότητα οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, με την προϋπόθεση να είναι μόνιμοι κάτοικοι του αστικού συγκροτήματος Αγρινίου, να μην χρησιμοποιούν φυτοφάρμακα ή λιπάσματα και να καλλιεργούν λαχανικά με βιολογικό τρόπο για αποκλειστικά ατομική χρήση. Επίσης θα έχουν την υποχρέωση να διαθέτουν το 10% της παραγωγής τους στο κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου.

Ο δήμος Αγρινίου καλεί όλους τους ενδιαφερόμενους να καταθέσουν αίτηση εκδήλωσης ενδιαφέροντος στο Γραφείο Γεωργικής Ανάπτυξης του Δήμου, που βρίσκεται στο πρώην ΚΤΕΛ, από 23 Ιανουαρίου 2012 έως 17 Φεβρουαρίου 2012.

Η κατασκευή του δημοτικού λαχανόκηπου, σύμφωνα με το agriniovoice, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον αριθμό προσέλευσης των ενδιαφερομένων, ενώ, ο δήμος φέρεται να εξετάζει την διάθεση ακόμη 16 στρεμμάτων, εάν υπάρξει αυξημένη ζήτηση.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Τελαίθριον: η πρώτη οικολογική κοινότητα στην Ελλάδα

Ως φως στο τούνελ και εικόνα ενός πιο ελπιδοφόρου μέλλοντος θεωρείται από πολλούς η ανάπτυξη της πρώτης οικολογικής κοινότητας στη χώρα μας.

Πρόκειται για την κοινότητα Τελαίθριον η οποία βρίσκεται στο όρος Τελέθριον της Βόρειας Εύβοιας και η οποία φιλοδοξεί να αποτελέσει υπόδειγμα αειφορίας και παράδειγμα τρόπου ζωής απόλυτα εναρμονισμένου με το φυσικό περιβάλλον.
Περισσότερα εδώ διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Η κατεδάφιση της Δημοτικής Αγοράς Λαμίας: Κράτησε χρόνια αυτή η επιμονή...

(Μερικές σκέψεις, έτσι, για την ιστορία)

Διάβαζα κάπου τελευταία ότι, η κοινωνία που δεν σέβεται τα έργα των προηγούμενων γενεών, όποια κι αν είναι αυτά, και δεν κατανοεί την αξία τους, είναι μια κοινωνία σε παρακμή και σε σήψη. Μπορεί να ερμηνευτεί και ότι δεν είναι ικανή να δημιουργήσει τα δικά της ξεχωριστά έργα για να τα αφήσει με τη σειρά της στις επόμενες γενιές.

Προσπαθώ να εξηγήσω, αν καταλάβατε, την επιμονή της Δημοτικής Αρχής της Λαμίας για την οριστική κατεδάφιση της πρώην Δημοτικής Αγοράς.

Είναι γεγονός ότι βομβαρδιζόμαστε, ακόμα και σήμερα στην καρδιά της κρίσης, με εικόνες ενός τρόπου ζωής καταναλωτικού και ανούσιου και ακολουθούμε τις επιταγές της μόδας και του life-style, που μας προβάλουν τα παράθυρα της τηλεόρασης καθημερινά, με κυρίαρχο το κέρδος και την εμπορική αξία. Και τα «χθεσινά» - και μάλιστα όταν είναι ταπεινά – είναι επόμενο να μην έχουν αξία• και τη στιγμή που δεν σεβόμαστε ό,τι είναι «χθεσινό» και θεωρούμε δευτερεύουσας σημασίας όλα αυτά που μας ενώνουν με την ιστορία, είναι επίσης επόμενο να χάνουμε την ικανότητα να αναδείξουμε αξίες και έργα ικανά να μείνουν.

Η κατεδάφιση της Δημοτικής Αγοράς ήταν μια διαχρονική επιλογή της Δημοτικής Αρχής. Μια επιλογή που κράτησε χρόνια και που, τελικά, κατάφερε να παρακάμψει και να αγνοήσει τόσες και τόσες συζητήσεις, αντιδράσεις, προτάσεις, προσφυγές. Το κακό είναι ότι το έκανε, όχι μόνο «κατεδαφίζοντας» ένα μέρος της ιστορίας της πόλης, αλλά και εξευτελίζοντας, κατά μία έννοια, τον τρόπο ζωής και την καθημερινότητα της γενιάς που έφυγε. Κανείς δε είπε ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τα πρότυπα ή να ζήσουμε την αγορά του ‘30-’40. Όμως, η Δημοτική Αγορά είχε ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό και ιστορικό ενδιαφέρον για την πόλη, με διάφορες λειτουργίες και μορφές και με κοινωνικοοικονομικές προεκτάσεις στο σύνολο της πόλης.

Ήταν ένα κύτταρο της ιστορικής μνήμης των κατοίκων της Λαμίας και τοπόσημο, καθώς ήταν σημείο αναφοράς σε μια από τις ιστορικότερες και συγκροτημένες, από άποψη αυτόνομων υπηρεσιών, περιοχές της Λαμίας. Το ότι ήταν ετοιμόρροπη δεν αποτελούσε αιτία για κατεδάφιση. Δεν κατέστη μόνη της η Δημοτική Αγορά ετοιμόρροπη. Από κάποιους εγκαταλείφθηκε, κάποιοι δεν φρόντισαν να τη συντηρήσουν.

Η διαπίστωση λοιπόν είναι ότι με ευχέρεια γκρεμίζουμε ό,τι έχει σχέση με το κοινωνικό, το λαϊκό, το στοιχείο της ανθρωπιάς, ό,τι έχει σχέση με τους ανθρώπους του μόχθου και της γειτονιάς, του μεροκάματου, της καθημερινότητας. Ασφαλώς η Λαμία αλλάζει, γιατί είναι ζωντανός οργανισμός. Πολλές φορές αυτές οι αλλαγές είναι αναγκαίες. Μόνο που το έχουμε παρακάνει. Η πικρή επίσης διαπίστωση είναι ότι εμείς οι Λαμιώτες, πολλές δεκαετίες τώρα, έχουμε μια πολύ καλή σχέση με το «τσιμέντο». Ιδιαίτερα οι δημοτικές αρχές… Καταστρέψαμε αλάνες και γειτονιές, δημόσιους χώρους, πατρικά με αντιπαροχή, κόψαμε πεύκα, κυπαρίσσια και πλατάνια ιστορικά, μπαζώσαμε μνήμες. Εμείς και το διαμέρισμά μας, εμείς και το αυτοκίνητό μας, εμείς και η τηλεόρασή μας. Και όλοι μαζί να εκλέγουμε δημάρχους σάρκα από τη σάρκα μας.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις μπορεί να μας μελαγχολούν. Μας οδηγούν όμως και σε συμπεράσματα: Η ταυτότητα της πόλης χάνεται, όταν χάνεται η συλλογική μνήμη• όταν οι κάτοικοί της και η Δημοτική Αρχή δεν προασπίζουν την πολιτιστική κληρονομιά της. Η Δημοτική Αγορά ήταν μέρος αυτής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Λαμίας.

Πολλές ελληνικές πόλεις συνειδητοποίησαν πόσο αναγκαία είναι η συλλογική μνήμη. Τις δικές τους δημοτικές αγορές τις ανάπλασαν, τις ανέδειξαν και τις παρέδωσαν, πραγματικά στολίδια, στους δημότες και τους επισκέπτες τους. Εμείς;
Λαμία, Ιανουάριος 2012
Στέφανος Σταμέλλος
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Του Σωκράτη η μαιευτική

Είμαι σίγουρη πλέον ότι η μαιευτική δεν ήταν κόλπο. Το εμπέδωσα μετά τόσους αντίλογους στην καθημερινότητά μου (διατριβή ολόκληρη). Διαπίστωσα λοιπόν ότι ακόμη κι αν τα ίδια λέμε, μόνο επειδή τα λέμε αλλιώς φτάνει για να πούμε ότι διαφωνούμε.

Το πώς ερμηνεύουμε το καθετί έχει να κάνει με το πού είναι εστιασμένο το οπτικό μας. Το οπτικό είναι ένας κύκλος, όσες οι μοίρες τόσες και οι πιθανές ερμηνείες για το ίδιο θέμα. Ανθρώπινο είναι να εστιάζεται το οπτικό (αν βρεις την απάντησή σου, μένεις εκεί σαν να είναι η μόνη).

Ο Σωκράτης ήθελε να ανοίξει όσο γίνεται το οπτικό του. Για να το επιτύχει έπρεπε να δει το όποιο θέμα απ' όσες περισσότερες μεριές. Τις άλλες μεριές τού τις έδιναν οι απόψεις των άλλων.

Ο αντίλογος έχει κι άλλη σπουδαιότητα, λεξικοποιεί την γνώση. Αν λεξικοποιηθεί γίνεται απτή. Ό,τι νιώθεις για σωστό, αν εκφραστεί γίνεται άποψη.

Τέλος, η γνώση είναι απύθμενη. Ο Ηράκλειτος λέει: «Τα πέρατα της ψυχής δε θα βρεις προχωρώντας, όσο μακριά κι αν σε φέρει ο δρόμος σου˙ τόσο βαθύ λόγο περιέχει». Ο Σωκράτης θέλησε ζώντας να φτάσει όσο μακρύτερα/βαθύτερα/πλατύτερα γίνεται. Και το κατάφερε συνομιλώντας και (κυρίως) με τον αντίλογο.

Ο Σωκράτης μέχρι το τέλος του επικοινωνούσε για να μάθει, γι' αυτό έφτασε όσο μακρύτερα δεν έχει φτάσει άνθρωπος.

Στεφανία Λυγερού
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Κοινωνικό Ωδείο, πρωτοβουλία καθηγητών για δωρεάν μαθήματα

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 23-12-2011
Της Λινας Γιανναρου

Εχουμε «χορτάσει» αρνητικές, δυσοίωνες σκέψεις αυτή την περίεργη στιγμή στην ιστορία της χώρας, όμως το ενδεχόμενο η οικονομική κρίση να «καταπιεί» το ταλέντο ενός μικρού παιδιού προκαλεί πραγματική θλίψη. Ενόψει ακόμα πιο δύσκολων καιρών, ωστόσο, οι οικογένειες «κόβουν» από όπου μπορούν - και δυστυχώς τα ακριβά μαθήματα μουσικής, ζωγραφικής, χορού για το παιδί μοιάζουν να είναι τα πρώτα σε αυτή τη λίστα.

Είναι μία από τις περιπτώσεις που, ενώ η πολιτεία παρακολουθεί άπραγη κι από μακριά τις εξελίξεις, η κοινωνία, σαν πραγματική μάνα, ανοίγει τα προστατευτικά της φτερά για όσους την έχουν ανάγκη. Με πρωτοβουλία μιας ομάδας καθηγητών μουσικής, εργαζόμενων σε ωδεία ή και ανέργων (το επάγγελμα άλλωστε έχει χτυπηθεί όσο λίγα στην κρίση), ιδρύθηκε το πρώτο Κοινωνικό Ωδείο. Πρόκειται για έναν φορέα που θα προσφέρει δωρεάν μαθήματα σε όσους δεν έχουν πρόσβαση στη μουσική παιδεία λόγω οικονομικών δυσκολιών. «Θεωρούμε τη μουσική και την τέχνη γενικότερα κοινωνικά αγαθά από τα οποία κανείς δεν πρέπει να αποκλείεται. Απευθυνόμαστε σε παιδιά που σταμάτησαν τις μουσικές τους σπουδές για οικονομικούς λόγους, αλλά και σε όσους θέλουν να μάθουν κάποιο μουσικό όργανο και δεν έχουν τη δυνατότητα», γράφουν στο νέο τους μπλογκ (koinwnikowdeio.blogspot.com).

«Πόσα άραγε κρυφά ακόμα ταλέντα σταμάτησαν τα μαθήματα επειδή οι γονείς τους έμειναν άνεργοι ή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν πια στα δίδακτρα;» λέει στην «Κ» ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας. «Δεν είναι μεγάλο κρίμα;». Η ανακοίνωση της ιδέας διαδικτυακά ξεσήκωσε τεράστια ανταπόκριση. Γύρω από τον αρχικό πυρήνα έχουν συσπειρωθεί περί τους 60 καθηγητές, ενώ συγκινητική είναι και η προσφορά σε μουσικά όργανα, παρτιτούρες κλπ., αλλά και σε εθελοντική υποστηρικτική εργασία. Ηδη, ο χώρος έχει βρεθεί, ενώ τα μαθήματα πρόκειται να ξεκινήσουν τον Φεβρουάριο.

Στο μεταξύ, ένα άλλο σαρωτικό κύμα συμπαράστασης στους μαθητές που αντιμετωπίζουν οικονομική δυσκολία έχει ξεδιπλωθεί διαδικτυακά τις τελευταίες ημέρες. Με αφορμή την πρωτοβουλία των φροντιστηριακών καθηγητών της Νέας Σμύρνης, που αποφάσισαν να διοργανώσουν δωρεάν μαθήματα για παιδιά ανέργων ή υποαπασχολουμένων, η χρήστης του τουίτερ με το ψευδώνυμο @doltsevito κάλεσε όσους έχουν τη δυνατότητα και θέλουν να αναλάβουν να κάνουν δωρεάν μαθήματα σε παιδιά που χρειάζονται φροντιστήριο. «Μην επιτρέψετε η κρίση να στιγματίσει τις ζωές των μαθητών που δεν έχουν χοντρό πορτοφόλι» έγραψε χαρακτηριστικά, ενώ ταχύτατα η ιδέα απέκτησε τον κωδικό #tutorpool. Χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο hashtag οι χρήστες άρχισαν να δηλώνουν διαθέσιμοι για δωρεάν μαθήματα ανά περιοχή και αντικείμενο. «Αναλαμβάνω μαθηματικά σε μια μαθήτρια β΄ λυκείου, αλλά δεν σκαμπάζω φυσική. Κανείς κοντά σε Νίκαια;» έγραψε η @doltsevito.

Η πρωτοβουλία εξελίχθηκε σε δίκτυο εθελοντισμού για την παιδεία (βρέθηκε μάλιστα στην κορυφή των θεμάτων που απασχόλησαν την περασμένη εβδομάδα το twitter), συγκεντρώνοντας πάνω από 100 συμμετοχές από δασκάλους που θέλουν να βοηθήσουν από όλη την Ελλάδα. Ακόμα και από Ελληνες καθηγητές του εξωτερικού καταγράφηκε συμμετοχή, οι οποίοι επιθυμούν να παραδίδουν μαθήματα με τηλεδιδασκαλία! Ηδη στήθηκε το σάιτ (tutorpool.gr, υπό κατασκευή ακόμα), ενώ σε ένα χάρτη google έχουν «καρφιτσωθεί» τα σημεία όπου παραδίδονται δωρεάν μαθήματα. Οι εθελοντές καλούν όλους που γνωρίζουν μαθητές οι οποίοι έχουν ανάγκη στήριξης ή που οι ίδιοι επιθυμούν μαθήματα, να επικοινωνήσουν ώστε να γίνει η «συνάντηση». «Οσο περνάει από το χέρι μας κανένας μαθητής/τρια δεν θα στερηθεί της ενίσχυσης που χρειάζεται».

Οργάνωση δράσεων μέσω του Twitter

Στην αστραπιαία διάδοση των πρωτοβουλιών για δωρεάν μαθήματα σε παιδιά, αλλά και στην εντυπωσιακή τους ανταπόκριση, συνέβαλε σημαντικά το τουίτερ. Οι χρήστες μετέδιδαν ο ένας στον άλλο την είδηση, κινητοποιώντας με τα σχόλιά τους όλο και περισσότερους, ενώ -έξυπνα σκεπτόμενοι- πολλοί «τσίγκλιζαν» γνωστούς δημοσιογράφους και παρουσιαστές να αναφερθούν στο θέμα, να το προβάλλουν.

«Μπορώ να φέρω παρτιτούρες. Αργεντίνικο tango κυρίως», έγραψε ο @kostas-eo σχετικά με το κοινωνικό ωδείο. «Ενδιαφέρεστε ακόμα για γραμματειακή βοήθεια;» ρώτησε η @thesspirit, ενώ κάποιος άλλος, αναφερόμενος και στο #tutorpool συμπλήρωσε «η κοινωνία παίρνει την παιδεία στα χέρια της». «Α, επίσης να ενημερώσω ότι σε αναλογία με την υπόλοιπη Ελλάδα το μέρος με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο #tutorpool είναι ο Αη Στράτης!» έγραψε η @satanikokoutavi, εκ των πρωτεργατών του δικτύου. «Κάποιον δάσκαλο στην πόλη μου δε βλέπω, ανησυχώ και θλίβομαι ταυτόχρονα», σημείωνε ο @diama15 αναφερόμενος στην Κόρινθο και πιέζοντας με αυτό τον τρόπο τους καθηγητές της περιοχής του να αναλάβουν δράση. «Νομικοί, εργάτες, προγραμματιστές, υπάλληλοι, γραφίστες, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικοί, άνεργοι, άνθρωποι με ψυχή γενικά, στην ομάδα του #tutorpool». «Νυν και... πρώην μαθητές βάζουμε τα δυνατά μας και διαβάζουμε παρέα. Δεν θα τους περάσει, τα παιδιά θα «περάσουν»», γέλαγε η @doltsevito.

Μέσω του τουίτερ, οι Ελληνες χρήστες οργανώθηκαν και για άλλες δράσεις, όπως για παράδειγμα τη συγκέντρωση τροφίμων για ανθρώπους σε ανάγκη. Οπως έγραψε ο μπλόγκερ dethelontis «είναι κάτι που σε γεμίζει αισιοδοξία στις μαύρες μέρες που ζούμε και υπόσχεται ότι θα ξεπεράσουμε και τις χειρότερες που έρχονται».
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Λείπουν αυτοί που αποδεδειγμένα αγαπούν αυτό που είναι ο τόπος μας.

Του Νίκου Μυλωνά
www.s-elpidas.org

Σήμερα το "Μαρία Κ." ήταν και πάλι στην θέση του, μετά από μια μικρή απουσία 5 ημερών λόγω του ναυαγίου της, σημαιοστολισμένη και πιο όμορφη παρά ποτέ, λες για να πάρει μέρος στον ετήσιο γιορτασμό της ημέρας του αγιασμού των υδάτων, την γιορτή της γης και της θάλασσας, των ναυτικών και των πλοίων, όπου κατά τους ύμνους της βυζαντινής μας παράδοσης "…ημερών αι Νεφέλαι υετόν Δικαιοσύνης τη ανθρωπότητι ουρανόθεν δροσιζουσι…"!

Θεωρήσαμε κακοσημαδιά το μικρό πρωτοχρονιάτικο ατύχημα στο λιμάνι μας.
Ένα όμορφο μικρό ψαράδικο καΐκι, το "Μαρία Κ." , μπαταρισμένο, αδικαιολόγητα κατακλυσμένο με το θαλασσινό νερό, χρονιάρα μέρα. Φυσικά τα αδικαιολόγητα γεγονότα και οι αδικαιολόγητες αποφάσεις των τελευταίων ετών του Μνημονίου μας, καθιστούν το παράδοξο της βύθισης ενός ξύλινου σκάφους μέσα στο λιμάνι μια ασήμαντη παραδοξότητα. Όμως για μας αυτό ήταν από τα πράγματι αδικαιολόγητα, γιατί γνωρίζουμε την πληρότητα της παραδοσιακής ναυπηγικής τέχνης και την δεινή ικανότητα των ψαράδων μας, που με τα "καρυδότσουφλά τους" φθίνουν μέχρι την Σύμη και μέχρι το Αγαθονησι, αναζητώντας την ψαριά τους.

Πως λοιπόν ένα πολύ φροντισμένο και καλοσυντηρημενο ξύλινο σκάφος, που μαζί με άλλα ξύλινα σκαριά συνηθίζουν να δένουν στο ανατολικό τμήμα του λιμανιού, (αποδιωγμένα από τα τουριστικά και τα επιχειρηματικά σκάφη) που αποτελούν όλα μαζί το ένα δίπλα στο άλλο μια ζωντανή επίδειξη της ναυπηγικής τέχνης του νησιού μας, ναυάγησε; Πως ένα σκάφος εγνωσμένης αντοχής, που επιμένει να δείχνει την ιδιαίτερη ομορφιά της και την χρησιμότητα του τον 21ο αιώνα, δίπλα σε σύγχρονα πλαστικά και σιδερένια σκάφη ήταν θύμα ατυχήματος;

Το καλοσχεδιασμένο σχήμα του, η πρωτότυπη καμπίνα του με τα στρογγυλά της παράθυρα, το φροντισμένο χρώμα του και η προσεκτική τακτοποίηση της σιρμαγιάς του, που συνδυάζονταν μοναδικά με το αεροδυναμικό σχήμα του σταυρού στην κορυφή του κουβούκλιου του, αποδείκνυαν, εκτός των άλλων, ένα μερακλή καπετάνιο. Οι δυο σημαίες του εθνών και εθνών του καμπυλωτού σταυρού, μια Ελληνική και μια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυμάτιζαν ακόμη κι όταν το καΐκι ήταν βουλιαγμένο στην μπούκα του λιμανιού, υπαινίσσονταν είτε ότι η Ελλάδα και η Ευρώπη αντιστέκονται σε κρίσιμες καταστάσεις, είτε ότι αυτές μεν θα επιζήσουν το άκεφος όμως δεν θα γλυτώσει!

Το ΄΄Μαρία Κ.’’ ναυαγισμένο κοντά στο παλιό καρνάγιο, που τώρα είναι μια αγνώριστη περιοχή, για τους μεγαλύτερους που θυμούνται την παλιά Κω, η οποία μετά από μια σειρά πολυέξοδες παρεμβάσεις ή όπως λέγονται στην ορολογία των ιθυνόντων με ιδιαίτερη ροπή στα ευρωπαϊκά προγράμματα ‘’αναπλάσεις της περιοχής’’ , που εμείς θα λέγαμε ότι δεν σεβάστηκαν στην φυσική και κοινωνική ιστορία του χώρου μετατρέποντας την σε τουριστική περατζαδα, περιτριγυρίζεται από ψαράδες που σχεδιάζουν την ανέλκυση του.

- Μα πως έγινε και βούλιαξε ένα τέτοιο σκαρί; Είπα.
- Ε! Όπως βούλιαξε και η πολιτική την Ελλάδα!
- Όπως βουλιάζετε και σεις τον Δήμο! Συμπλήρωσε ένας άλλος.
- Να φωνάξετε το Λιμενικό Ταμείο, ή την ΜΑΡΙΝΑ να σας βοηθήσουν, είπα, προσπαθώντας να αμφισβητήσω την προηγούμενες ‘’πικρές’ αναφορές τους στην πολιτική και στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ το μυαλό μου πήγε σε γερανούς, ρυμουλκά, αμοιβές κλπ…

Το κακό με σας είναι ότι δεν καταλαβαίνετε κιόλας! Αυτά φίλε, είναι για ναχετε να λέτε αφού πρώτα σας πληρώνουμε τους φόρους. Δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά. Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας!

Έχουν εν πολλοίς δίκαιο, σκέφτηκα. Περίμενα να δω τις προσπάθειες. Ένας νεαρός βούτηξε στην θάλασσα. Πέρασε κάποια σχοινιά κάτω από το σκάφος και την δύναμη των χεριών και του μυαλού τους, χρησιμοποιώντας το βίντσι ενός καϊκιού και μια αντλία νερού , όλοι μαζί αρμονικά συντονισμένοι, με σοβαρότητα και με προσοχή σε σύντομο χρόνο κατάφεραν το σήκωμα του καϊκιού χωρίς να του προκαλέσουν την παραμικρή αμυχή! Τα κατάφεραν στηριγμένοι στην επαγγελματική τους τέχνη και την εμπειρία τους, αποφεύγοντας την προσφυγή σε ακριβές βοήθειες μηχανισμών διάσωσης και όλα όσα συνηθίζονται να λέγονται στις μέρες μας!

Η απορία μου δεν λύθηκε. Πως έγινε και βούλιαξε, ξαναρώτησα.

Ανθρώπινο λάθος. Για τις καταστροφές φταίει ο άνθρωπος! Α! μόνο στις πολιτικές ζημιές δεν υπάρχουν υπεύθυνοι! Όπως καλή ώρα με το βούλιαγμα της Ελλάδας!
Το ΄΄Μαρία Κ.’’ είναι πάλι στην θέση του μετά από μια σύντομη απουσία, πιο μάχιμο και πιο αξιόπλοο χάριν στους ανθρώπους του, που το αγαπούν και το προσέχουν ως ‘’κόριν οφθαλμού’’.

Με την ‘’Ελλάδα’’ τι γίνεται ‘’ρε γαμ…το’’;
Λείπουν αυτοί που αποδεδειγμένα αγαπούν αυτό που είναι ο τόπος μας. Τον ξεπούλησαν αδιάντροπα.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Λαμία: Ιστορία και τουριστική προοπτική

Του Ιωάννη Πασιά
e-mail: iopas@chem.uoa.gr

Η Λαμία είναι μια πόλη με πλούσια ιστορία και κατέχει μια σπουδαία γεωγραφική θέση στον ελλαδικό χώρο. Αυτά όμως είναι τετριμμένα. Τα λένε όλοι, τα γνωρίζουν όλοι. Τι μπορεί να γίνει ώστε η πόλη να αναδείξει τον πραγματικό της χαρακτήρα;
Η ιστορία της πόλης είναι άγνωστη ακόμα και στους ίδιους τους Λαμιώτες. Επομένως απαιτείται πρώτα από όλα τοπική συνείδηση. Πως επιτυγχάνεται αυτό; Με ειδικό εκπαιδευτικό μάθημα στα σχολεία. Αν δεν είναι εφικτό αυτό, τότε αρκεί ένα εκπαιδευτικό υλικό (βιβλίο με την ιστορία και τα ήθη και έθιμα αυτού του τόπου και της κάθε γειτονιάς της πόλης) που θα διανέμεται δωρεάν στους μαθητές. Αν κι αυτό κοστίζει, τότε το μόνο που χρειάζεται είναι μια απλή εκπαιδευτική εκδρομή των σχολείων της πόλης.
Όσον αφορά πώς θα μάθει ο επισκέπτης της πόλης την ιστορία της; Εύκολα. Το μόνο που χρειάζεται είναι σήμανση και μια πλακέτα που να αναφέρει την ιστορική αξία του τόπου. Εδώ θα αναφερθώ ακόμα και σε σημεία της πόλης που ούτε η επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου δεν αναφέρει. Το έξοδο μηδαμινό, ο κόπος ελάχιστος και οι προτάσεις συγκεκριμένες. Άνθρωποι που έχουν τη θέληση και τις γνώσεις να το πράξουν πολλοί. Θα αναφερθώ συγκεκριμένα στον κ. Νάτσιο που τα βιβλία του για την πόλη μας είναι άκρως ενδιαφέροντα. Ποια είναι αυτά τα σημεία;

1) Κάστρο Λαμίας: ίσως το μοναδικό σημείο της πόλης που έχει υποτυπώδη σήμανση. Τι μπορεί να γίνει; Αναλυτική περιγραφή του τρόπου κατασκευής και των αλλαγών που έγιναν κατά τη διάρκεια των αιώνων. Ήδη ο Δήμαρχος κατασκευάζει πεζουλάκια και πεζοδρόμια καθώς η περιοχή μπορεί να χρησιμεύσει για περιπάτους. Ανάδειξη του μονοπατιού με ειδική σήμανση που οδηγεί στην Πλατεία Λαού.

2) Εκκλησία Αρχοντική: Μνημείο Βυζαντινό και ξεχασμένο από την πολιτεία. Η εκκλησία είναι κλειδωμένη. Κανείς δεν μπορεί να την επισκεφτεί. Σήμανση υπάρχει μόνο δίπλα στο Κάστρο. Πρέπει να υπάρξει σήμανση στην Πλατεία Λαού που να παροτρύνει τον επισκέπτη να ανέβει στο λόφο του Κάστρου.

3) Κενοτάφιο Α. Διάκου: Είναι αδύνατο στον επισκέπτη να εντοπίσει το σημείο. Δεν υπάρχει πουθενά αναφορά στον πεζόδρομο της Καλύβα – Μπακογιάννη για την ιστορική αξία του σημείου. Ο χώρος είναι ιερός, αλλά κανείς δεν το γνωρίζει. Αναφορά στην ιερότητα του τόπου θυσίας και ίσως δημιουργία μικρού μνημείου κέρινων ομοιωμάτων που να παρουσιάζει τα γεγονότα. Και επειδή αυτό ίσως κοστίσει, κρίνω απαραίτητη τη εθελοντική συμβολή των καλλιτεχνών της πόλης.

4) Λόφος Αγ. Λουκά: Σήμανση από την Πλατεία Διάκου για τον επισκέπτη της πόλης. Δημιουργία κυλιόμενης κλίμακας με αρχή την Πλατεία Διάκου που να οδηγεί στο συγκεκριμένο σημείο. Η ιδέα για τις κυλιόμενες ανήκει στο δήμαρχο, αλλά το πιλοτικό σύστημα που ακολούθησε απέτυχε, λόγω κακού σχεδιασμού. Μην ξεχνάμε και το άγαλμα του Αχιλλέα που βρίσκεται στον ίδιο χώρο.

5) Πολεμίστρες Ισιαδάκι: Έχουν μετατραπεί σε τουαλέτες. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει άλλη πόλη στην Ελλάδα που μέσα στην πολεοδομική περιοχή να διαθέτει τόσες πολεμίστρες όσες η Λαμία. Αυτές οι πολεμίστρες σε συνδυασμό με τις δύο τεράστιες πόρτες στο Ισιαδάκι, που ελάχιστοι γνωρίζουν τη χρησιμότητα τους, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πόλο έλξης.

6) Αγ. Παρασκευή (εξωκλήσι στα Γαλανέικα): Σημείο όπου σταμάτησαν οι Τούρκοι κατά τον ατυχή πόλεμο του 1897. Εξιστόρηση των γεγονότων. Ανάδειξη του μνημείου που υπάρχει στο ξωκλήσι.

7) Αρχαίος λιμένας Μ. Βρύσης - Προϊστορικός συνοικισμός Μ. Βρύσης: Περνάμε καθημερινά από το σημείο και κανείς δεν γνωρίζει την ιστορική αξία του τόπου, η οποία έχει γίνει άρθρο σε διεθνές επιστημονικό περιοδικό. Απαιτείται καθαρισμός της περιοχής από τα χόρτα και τα μαντριά και ανάδειξη της περιοχής με δημιουργία ειδικής αποβάθρας, πρασίνου και φωταγώγησης της περιοχής.

8) Αρχαία Ανθήλη: Γίνεται βέβαια ήδη προσπάθεια αξιοποίησης της. Η περιοχή αποτελεί ιστορικό κέντρο και αμφιβάλλω αν γνωρίζει κανείς την ύπαρξη της ακριβής τοποθεσίας. Ανάδειξη μονοπατιού σε συνδυασμό με τις Θερμοπύλες και το νέο μουσείο.

9) Παγκράτι: Η περιοχή πήρε το όνομα της από το αρχαίο άθλημα παγκράτιο, που ιστορικά ξεκίνησε εδώ. Και ποιος το γνωρίζει; Κανείς, γιατί δεν υπάρχει ούτε μια πινακίδα. Πολλοί μάλιστα θεωρούν το όνομα της περιοχής ως απλή αντιγραφή του ονόματος της αντίστοιχης Αθηναϊκής συνοικίας. Εκτός από τη σήμανση θα έπρεπε να υπάρχει και άγαλμα στην πλατεία που να τονίζει το συγκεκριμένο άθλημα.

10) Συνοικία Αγ. Θεοδώρων: Πριν μία δεκαετία μας ενημέρωναν ότι η συγκεκριμένη περιοχή είχε βραβευτεί στα πλαίσια Ευρωπαϊκού Προγράμματος. Σήμερα το μόνο που έχει γίνει είναι ένας δρόμος που οδηγεί από το Κάστρο στην πλατεία, η ανακατασκευή της πλατείας και το mini bus. Δεν αρκούν. Η περιοχή αποτελείται από συγκρότημα εκκλησιών που έχουν τη δική τους ιστορία. Εδώ ήταν η χριστιανική συνοικία κατά την τουρκοκρατία. Με κατάλληλη σήμανση και αξιοποίηση των ήδη υπαρχόντων πεζοδρόμων η περιοχή θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σε πόλο έλξης τουριστών. Τα στενά της περιοχής είναι τόσο γραφικά, αλλά δυστυχώς και τόσο βρώμικα. Αν συνδυαστεί και με το έθιμο της καμήλας, τότε πραγματικά η περιοχή αποκτά άλλο χαρακτήρα.

11) Πλατάνια Πλατείας Λαού: Απίστευτης ομορφιάς και ηρεμίας. Όμως αντί να αποτελούν πόλο έλξης σε συνδυασμό με τα τοπικά μαγαζιά της πλατείας, αποτελούν σημείο βρωμιάς και δυσωδίας. Εδώ φταίμε κι εμείς οι πολίτες. Ποιος μας επέτρεψε να γράφουμε στους τοίχους; Γιατί πετάμε τα σκουπίδια έξω από τους κάδους; Γιατί παρκάρουμε και διπλοπαρκάρουμε; Γιατί συνεχώς το ένα ρεύμα κυκλοφορίας στα φανάρια είναι κλεισμένο από τοπικό καταστηματάρχη;

12) Ιστορικό κέντρο: Χιλιοπερπατημένο. Απαιτείται ανάδειξη της ιστορίας των 4 πλατειών με αντίστοιχη αναφορά στην ιστορία της κάθε μίας με ειδική πλακέτα στο χώρο της κάθε πλατείας. Ανάδειξη της Μητρόπολης και του Νομαρχιακού Μεγάρου.

13) Πλατεία Εφτά Βρύσες: Άγνωστη στον πολύ κόσμο. Αποτελεί χώρο αναψυχής. Απλά το μόνο που χρειάζεται είναι φωταγώγηση, καθαρισμό και λίγο περισσότερο πράσινο. Δεν υπάρχει ούτε μία πινακίδα να σε κατευθύνει προς τη συγκεκριμένη πλατεία.

14) Τα νεοκλασικά κτίρια που σώζονται μετά δυσκολίας. Σήμανση για την αξία κάθε οικίας, ανάδειξη οικίας Άρη Βελουχιώτη.

15) Μύλοι Μουζέλη: Στα πλάνα του δήμου είναι η δημιουργία χώρου πολιτισμού. Άρα το μόνο που απομένει είναι να το δούμε.

16) Ανάδειξη όλων των μνημείων εκείνων που αναδείχτηκαν από τις οικοδομικές εργασίες. Η απλή τζαμαρία δεν είναι λύση. Απαιτείται σήμανση και ιστορική καταγραφή του μνημείου.

17) Λόφος Προφήτη Ηλία. Δημιουργία παρατηρητηρίου και τόπου αναψυχής στα πρότυπα του Λυκαβηττού της Αθήνας.

18) Λυγαριά: Ιστορική τοποθεσία αρχαίου ναού. Ανάδειξη περιοχής με απλή σήμανση.

19) Περιττό να αναφερθώ στην ιστορική διαδρομή Θερμοπύλες – Αλαμάνα- Γοργοπόταμος. Θα πρότεινα μόνο τη δημιουργία πεζόδρομου στην περιοχή και την ανάδειξη εκτός από την γνωστή σε όλους μας ιστορία των περιοχών αυτών και της ιστορία του Ηρακλή. Στην Τραχίνα, κοντά στην Ηράκλεια δίπλα στη γέφυρα του Ασωπού σώζονται ακόμα τα αρχαία τείχη της Τραχίνας. Στην περιοχή μάλιστα υπάρχει και ο τάφος της γυναίκας του Ηρακλή.

Και μέχρι τώρα έχω αναφερθεί μόνο στην ευρύτερη περιοχή της Λαμίας. Φανταστείτε σε όλα αυτά τα μνημεία να βάλουμε Κομποτάδες με το ιστορικό μοναστήρι Ταξιαρχών (χτισμένο από τον Ιουστινιανό), όπου δεν υπάρχει δρόμος να φτάσεις με συμβατικό όχημα, καθώς και την πλατεία Κομποτάδων, την ιστορική Υπάτη, το Λιμογάρδι (επίσης δεν υπάρχει δρόμος για το Κάστρο), το Φραντζόμυλο (όπου τελευταία γίνεται σημαντική προσπάθεια ανάδειξης του νερόμυλου), τις Μεξιάτες με τους μακεδονικούς τάφους, τη Δίβρη και άλλα μέρη που πιθανόν να μου διαφεύγουν.

Αν λοιπόν αριθμήσετε όλα αυτά τα μνημεία ιστορίας καταλαβαίνετε ότι η πόλη θα έπρεπε να είχε αναπτυχθεί τουριστικά. Γιατί όμως δεν συμβαίνει αυτό; Γιατί κανείς δεν γνωρίζει την ιστορία μας. Πως διορθώνεται; Συμπλήρωση της ιστορίας του τόπου και των μνημείων αυτής στην επίσημη ιστοσελίδα της πόλης (αλήθεια ποιος την έφτιαξε και δεν συμπεριέλαβε όλη αυτή την ιστορία;). Διανομή φυλλαδίων στα διόδια Τραγάνας και Πελασγίας. Αλλά πρώτα από όλα πρέπει η πόλη να τιμήσει και να γνωρίσει τα μνημεία της.

Μόνο αυτά έχει να προσφέρει η πόλη στον επισκέπτη; Φυσικά και όχι. Μνημεία φύσης (δεν θα αναφερθώ καθόλου στα ήδη γνωστά, όπως Οίτη, Καλλίδρομος, Βαρδούσια, Όθρυς) πολλά κι άγνωστα. Ας τα γνωρίσουμε.

Σπήλαιο Αφανού: Φυσικό σπήλαιο που σου προκαλεί δέος ακριβώς κάτω από το Κάστρο, συνοδευόμενο με πολλές ιστορίες και μύθους. Η περιοχή θα μπορούσε να μετατραπεί σε τουριστικό πόλο έλξης σε συνδυασμό με το Κάστρο. Φωταγώγηση, σήμανση και ένα μικρό τουριστικό περίπτερο θα χρησίμευαν για την ανάδειξη της περιοχής.

Υγροβιότοπος Ξηριά: Το μεγαλύτερο ίσως φυσικό πάρκο μέσα σε πόλη. Βρίσκεται κάτω από το ξωκλήσι της Αγ. Παρασκευής και αποτελεί σήμερα σκουπιδότοπο (κάποιοι συμπολίτες μας βοήθησαν σε αυτό). Μπορεί να συνδυαστεί και με την ιστορική αξία του τόπου όπως αναφέρθηκα παραπάνω.

Πηγή Αχιλλέα: Ένα ακόμα φυσικό πάρκο λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Η Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λαμίας προχώρησε πρόσφατα στον καθαρισμό του χώρου. Φωταγώγηση χρειάζεται και απλή δημιουργία χώρων αναψυχής και ίσως παιδικής χαράς.

Λόφος Αγίου Λουκά, Μιχαήλ και Γαβριήλ, Προφήτη Ηλία και Ισιαδάκι: Με εύκολες κι απλές κινήσεις θα μπορούσαν να μετατραπούν σε χώρους αναψυχής, όπως αναφέρθηκα και πιο πάνω.

Ανάδειξη μονοπατιών μέσα κι έξω από την πόλη: ήδη έχει γίνει σημαντική προσπάθεια. Απαιτείται διεύρυνση των περιοχών αυτών σε σημεία μέσα στην πόλη, π.χ Κάστρο, Προφήτης Ηλίας.

Υγροβιότοπος Μεγάλης Βρύσης: ανάδειξη του υγροβιότοπου, απομάκρυνση αθίγγανων και καθαρισμός της περιοχής

Υπόγεια ποτάμια Πλατείας Λαού: Πόσοι γνωρίζετε την ύπαρξη τους; Απόδειξη τους μόνο τα πλατάνια της πλατείας. Πρόσφατα μέρος ποταμού είχε αναδειχτεί κατά την ανοικοδόμηση πολυκατοικίας. Απαιτείται μετατροπή της πλατείας σε χώρο αναψυχής.

Φαράγγι Ασωπού: Ανάδειξη φαραγγιού μέσω περιβαλλοντικών και ορειβατικών συλλόγων. Ήδη υπάρχει η εκδήλωση της διάσχισης του φαραγγιού από τον Ορειβατικό Σύλλογο Λαμίας. Σήμανση στην διαδρομή μέχρι το φαράγγι.

Ρήγματα Οίτης - Καλλιδρόμου: Είναι φανερά δια γυμνού οφθαλμού. Απαιτείται μόνο να ασφαλτοστρωθούν οι οδικές αρτηρίες που οδηγούν σε αυτές.

Δέλτα Σπερχειού: Ασφαλτόστρωση του δρόμου που οδηγεί στο δέλτα του Σπερχειού, σε συνδυασμό με την ιστορική τοποθεσία των Θερμοπυλών.

Αν όλα αυτά τα σημεία αξιοποιηθούν σε συνδυασμό με το θρησκευτικό (ιστορικά μοναστήρια περιοχής) και τον ιαματικό τουρισμό, η Λαμία θα μπορέσει να γίνει κέντρο τουριστικής ανάπτυξης. Γιατί, όλα αυτά που περιγράφονται μέχρι εδώ δεν πιστεύω να κοστίσουν πολλά χρήματα και αν συνδυαστούν με εθελοντική εργασία από όλες τις κινήσεις πολιτών Λαμίας, το κόστος θα μειωθεί στο ελάχιστο.

Πασιάς Ιωάννης
e-mail: iopas@chem.uoa.gr
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Κοινωνικά Παντοπωλεία που λειτουργούν στην Ελλάδα

Η Λαμία γιατί;

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ:

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Νέας Ιωνίας
Διεύθυνση: 28ης Οκτωβρίου 3
Τηλέφωνο: 2102793916 – 2102777198 – 2102793785.

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Παλλήνης
Tηλέφωνο: 210-6604659

Κοινωνικό Παντοπωλείο Μαρκόπουλο
Διεύθυνση: Χρ. Μεθενίτη 7, δίπλα στο δημαρχείο
Τηλέφωνο:
2299020173/ 20174

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Ηλιούπολης
Διεύθυνση: Ποσειδώνος 49
Τηλέφωνο: 210 2380208, 6936 784725

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Πετρούπολης
Διεύθυνση: Λεωφόρος Πετρουπόλεως 168,
Τηλέφωνο: 2105063660

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Ηρακλείου Αττικής
Διεύθυνση: Στέλιου Καραγιώργη 2 (Μέγαρο Δημαρχείου -1)
Τηλέφωνο: 2132000221-6974875786
υπευθ. κα Τζικάκη -κος Ζηγούλης

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Αμαρουσίου
Διεύθυνση: Παλαιολόγου 9 Μαρούσι,
Τηλέφωνο: 2132038345
υπεύθ. κα Γιαννακοπούλου

Κοινωνικό Παντοπωλείο Αγ. Αναργύρων
Τηλέφωνο: 6936 784725
υπεύθ. κα. Ανδριαννοπούλου Παναγιώτα,

Τράπεζα Τροφίμων στην Αθήνα
Διεύθυνση: 3ο χλμ. Ε.Ο. Αθηνών – Λαμίας,κόμβος Αγ. Στεφάνου και Λεωφ. Κρυονερίου 124
Τηλέφωνο: 210 6220025-210 6220059

Το σούπερ μάρκετ της αλληλεγγύης στην Λ.Συγγρού
Μια φωλιά αλληλεγγύης και συμπαράστασης για τη στήριξη ανέργων, απόρων, ηλικιωμένων και γενικά προσώπων που πιέζονται από την κρίση δημιούργησε η ομάδα εθελοντών «Παιδί και Οικογένεια».
Διεύθυνση: Δράκου 26-28 11741, Φιλοπάππου, 2ο γραφείο: Διδότου 26, Κολωνάκι
Τηλέφωνο: 210.9245545, 9245518

Εστία Παροχής Τροφίμων, Ρούχων και Οικιακού Εξοπλισμού στο Δήμο Πεντέλης
Διεύθυνση: Μεγ. Αλεξάνδρου & Σκρα
Τηλέφωνο:.2108040580, 2132140555,6944659857,6932222072

Κοινωνικό Παντοπωλείο Carrefour Μαρινόπουλος Αθήνας
Διεύθυνση: Σοφοκλέους 66
Ωράριο: κάθε Τρίτη και Πέμπτη

Κοινωνικό Παντοπωλείο Carrefour Μαρινόπουλος Πειραιά
Διεύθυνση: Φίλωνος 31
Ωράριο: κάθε Τετάρτη και Παρασκευή

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Κοινωνικό Παντοπωλείο Θεσσαλονίκη (Μ.Α.Ζ.Ι)
Αριστοτέλους 4 – Θεσσαλονίκη, Τηλέφωνο: 698.411.4725, Ιστοσελίδα , Facebook

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης
υπεύθ. κα Υφαντίδου, τηλ. 2313304000-1-2313304035

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Πολίχνης Θεσσαλονίκης
Αγίου Παντελεήμονος 10 και Αγνώστου Στρατιώτη (Πάρκο Δημαρχείου), στο χώρο κάτω από τον παιδικό σταθμό, τηλ. 2313302300-301

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Νεάπολης Θεσσαλονίκης
Σεφέρη & Ίμβρου 25, υπεύθ. κα Χαλκιά, δέχεται και ρούχα, τηλ. 231063026441-2310671100

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Μενεμένης Θεσσαλονίκης
Βότση 15 & Δελφών, ρούχων & ένδυσης, υπευθ. Κα Τσολάκη, τηλ. 2310729260

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Θέρμης Θεσσαλονίκης
Καπετάν Χάψα 37, υπεύθ. κος Γρηγόρης Ντότσης,τηλ. 2310466555-466610

Κοινωνικό Παντοπωλείο Θεσσαλονίκης
Το 3ο «Κοινωνικό Παντοπωλείο» στη Θεσσαλονίκη δημιούργησε ο όμιλος Carrefour Μαρινόπουλος, σε συνεργασία με το δήμο Θεσσαλονίκης, το οποίο έχει ως στόχο την ανακούφιση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Μοναστηρίου 124, τηλ. 2310534543-552775

«Μπουτίκ» των φτωχών
Ολύμπου 64, γωνία με Βενιζέλου Το κατάστημα λειτουργεί 9-1 κάθε πρωί -και Σάββατο- και Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή απόγευμα 5-7.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ Υπόλοιπης ΕΛΛΑΔΑΣ

Κοινωνικό Παντοπωλείο Μεσολογγίου
Διεύθυνση: Λουδοβίκου Βαυαρίας (πίσω από το ξενοδοχείο Λίμπερτυ)
Τηλέφωνο: 26313 63432, 26313 63400, 26313 63427

«Πύλη της Αγάπης» – Ναύπλιο
Διεύθυνση: Αγ. Παράσχου 4
Τηλέφωνο: 27520 27474

Κοινωνικό Παντοπωλείο Ιωαννίνων
Διεύθυνση: ΚΕΠΑΒΙ (κατάστημα 126)
Τηλέφωνο: 26510 77077, 26510 01045

Κοινωνικό Παντοπωλείο Καρπενησίου
Τηλέφωνο: 22370 80239

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Καλαμάτας
Διεύθυνση: Βιοτεχνικό Πάρκο, Νέα Είσοδος
Τηλέφωνο: 27210 97173 – 27213 60700
υπεύθ. κα Οικονομάκου

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Χανίων
Διεύθυνση: Κυδωνίας 29, Ισόγειο,
Τηλέφωνο:281341628-630
υπεύθ. κα Κουνελάκη

Κοινωνικό Παντοπωλείο Νομαρχίας Ηρακλείου
Διεύθυνση: Καζαντζάκη 6-8 (πάροδος Γιαμαλάκη)
Τηλέφωνο: 28134 00383 – 28134 00374
υπευθ. Βεργής Μανώλης,

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Ιεράπετρας
Διεύθυνση: Νικηφόρου Φωκά 20

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Ηρακλείου
Διεύθυνση: Αττικής Στέλιου Καραγιώργη 2 (Μέγαρο Δημαρχείου -1)
Τηλέφωνο: 21320 00221 – 6974875786
υπευθ. κα Τζικάκη – κος Ζηγούλης

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Βόλου
Διεύθυνση: Δον. Βελεζίου & Ρήγα Φεραίου
Τηλέφωνο: 24210 55156 – 24210 29908
υπεύθ. κα Παρησάκη

Κοινωνικό Παντοπωλείο Αγρινίου
Διεύθυνση: Άγιος Χριστόφορος
Τηλέφωνο: 26413 360300

Κοινωνικό Παντοπωλείο Νομαρχίας Δωδεκανήσου
Διεύθυνση: Καποδιστρίου 98, Έναντι εργοστασίου ΚΑΙΡ,
Τηλέφωνο: 22413 64414 – 6945399660

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Καβάλας
Διεύθυνση: Παλαιολόγου 9 (π. ΠΙΚΠΑ) Συλλ.ΠΝΟΗ
Τηλέφωνο: 25104 51367 – 6976105341

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Κομοτηνής
Διεύθυνση: Λαϊκή Αγορά, Κέντρο,
Τηλέφωνο: 25310 81802 – 6937129709

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Λάρισας
Διεύθυνση: Μανωλάκη 13-17
Τηλέφωνο: 24106 61196 – 6974910509
υπεύθ. κος Λέτσιος Κλεάνθης

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Σταυρούπολης Ξάνθης
Διεύθυνση: Κτίριο Δημοτικής Επιχείρησης
Τηλέφωνο: 25420 22693 – 6937336819

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Τυρνάβου
Διεύθυνση: Ηλ. Τριανταφύλλου 17
υπεύθ. κα Μάγγου-Στατίρη

Κοινωνικό Παντοπωλείο Νομαρχίας Χίου
Διεύθυνση: Κουντουριώτη 15
Τηλέφωνο: 22710 44258-26731

Κοινωνικό Παντοπωλείο Σερρών
Διεύθυνση: Ραιδεστού 36
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...