Μόλις ξεφουρνίστηκε. Έτσι νιώθω. Άργησε 45 χρόνια, μα ποτέ δεν είναι αργά. Αναφέρομαι στην ποιητική ετούτη συλλογή με τίτλο «Στη σκιά της παπαρούνας». Έγραφα στο φίλο το Βασίλη για να δικαιολογήσω τον τίτλο: «Βασίλη, πρέπει να εξηγήσω κάποια πράγματα. Το περιεχόμενο της ποιητικής συλλογής δεν έχει σχέση με τη φύση και τις παπαρούνες. Αν δίνω αυτό τον τίτλο είναι γιατί περισσότερο θέλω να “ακουμπήσω” στο κόκκινο ΣΑΝ ΧΡΩΜΑ, που θεωρητικά είχε κάποια δόση παρεμβολής στη ζωή μου, παρά στο λουλούδι.» Δυο λόγια ακόμα ανακατεύοντας τον πρόλογο: διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...
