Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Περισσότερα για την Τοπική Εναλλακτική Μονάδα


Η οικονομική κρίση και η έλλειψη ρευστότητας επαναπροσδιορίζει τη μορφή της οικονομίας, σε τοπικό για αρχή επίπεδο, αλλά απ' ότι φαίνεται θα λάβει διαστάσεις, αν συνεχιστεί η πρωτοφανής ύφεση. Η αλλαγή της οικονονμίας ξεκινά από τη Μαγνησία, αφού σε γειτονιές της πόλης, κάτοικοι αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες πληρώνοντας µε ΤΕΜ (Τοπική Εναλλακτική Μονάδα). Ο Χρήστος Παπαϊωάννου παρακολουθεί τις συναλλαγές του µε ΤΕΜ στον φορητό του υπολογιστή. Είναι ένα από τα 200 µέλη του Δικτύου ανταλλαγής στη Μαγνησία που χρησιµοποιούν µια εναλλακτική µονάδα αντί του ευρώ...

Δεν αλλάζει χέρια. Δεν τυπώνεται σε χάρτινη µορφή ούτε [..]κόβεται σε νόµισµα. Οι κάτοχοί της όµως τη χρησιµοποιούν ως µέσο για να αγοράσουν και να πουλήσουν. Από το περασµένο καλοκαίρι, στις γειτονιές του Βόλου, οι συναλλαγές δεν γίνονται αποκλειστικά µε ευρώ. Η οικονοµική κρίση και η έλλειψη ρευστότητας γέννησαν ένα δίκτυο ανταλλαγών και µια νέα µονάδα: την ΤΕΜ.

Ονοµάζεται Τοπική Εναλλακτική Μονάδα και, σύµφωνα µε τους δηµιουργούς της, έχει θεωρητικά ίση αξία µε το ευρώ, αλλά όχι την ίδια δύναµη κατανάλωσης έξω από το Δίκτυο. «Δεν είναι νόµισµα ούτε υπάρχει ανταγωνιστικά στο ευρώ. Είναι µια µονάδα που αντιπροσωπεύει την αξία των ανταλλαγών που κάνουµε µεταξύ µας», λέει ο κοινωνιολόγος Γιάννης Γρηγορίου, ένα από τα πρώτα µέλη του Δικτύου.

Η ΤΕΜ χρησιµοποιείται στη Μαγνησία, στο Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης που ξεκίνησε τον περασµένο Ιούνιο. Από µια παρέα φίλων το Δίκτυο µεγάλωσε και έφτασε τα 50 µέλη µέσα σε έναν µήνα και σήµερα φτάνει τα 200. Για να συµµετάσχει κάποιος, απαιτείται φωτοτυπία της αστυνοµικής ταυτότητας. Με την εγγραφή, το Δίκτυο του δίνει πίστωση 300 ΤΕΜ (χωρίς την επιβάρυνση τόκου), τις οποίες µπορεί να ξοδέψει στις υπηρεσίες ή τα προϊόντα που προσφέρουν τα υπόλοιπα µέλη. Ο λογαριασµός του καθενός και οι συναλλαγές καταγράφονται σε ηλεκτρονική βάση δεδοµένων. Στην ίδια ιστοσελίδα τα µέλη καταχωρίζουν αγγελίες για προσφορά υπηρεσιών και προϊόντων. Όποιος δεν έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο εξυπηρετείται µε κουπόνια (εντολές πληρωµής).

Μεταξύ των µελών υπάρχουν αγρότες, υδραυλικοί, δικηγόροι, λογιστές, ηλεκτρολόγοι, ένας καρδιολόγος, µια οµοιοπαθητικός και ένας ιδιοκτήτης καταστήµατος οπτικών. Όπως εξηγεί ο κ. Γρηγορίου, τα καταστήµατα ή οι επιχειρηµατίες ζητούν από µέλη του Δικτύου ένα µέρος της τιµής σε ευρώ και το υπόλοιπο σε ΤΕΜ, καθώς έχουν να καλύψουν το κόστος παραγωγής, τον ΦΠΑ και την προµήθεια σε ευρώ. «Για παράδειγµα, στο µαγαζί µε τα οπτικά, για έναν σκελετό γυαλιών αξίας 100 ευρώ ο ιδιοκτήτης θα ζητήσει από τον πελάτη 70 ευρώ και 30 ΤΕΜ. Σαν να του κάνει έκπτωση. Έπειτα θα κόψει απόδειξη για 70 ευρώ», λέει ο κ. Γρηγορίου.

Η ΤΕΜ µπορεί, σύµφωνα µε τους κατόχους της, να αναστήσει την τοπική αγορά. Όπως λένε, εξοικονοµούν ευρώ που έπειτα τα διαθέτουν εκτός Δικτύου. Παράλληλα δίνουν αγοραστική δύναµη σε ανέργους. Ο Θοδωρής Μαυρίδης είναι ένας από αυτούς. Πενήντα τριών ετών, ηλεκτρολόγος, χωρίς δουλειά εδώ και οκτώ µήνες. Έλαβε τις πρώτες του ΤΕΜ κάνοντας µια ηλεκτρολογική εργασία και σχεδιάζει να τις ξοδέψει στην αγορά αγροτικών προϊόντων. «Αισθάνομαι ελεύθερος. Δεν µε δεσμεύει το ευρώ», λέει.

Για τον βελονιστή Ευριπίδη Σιούρα η ΤΕΜ είναι µια µονάδα ανταλλαγής, «όχι µέσο δύναµης όπως τα κλασικά νοµίσµατα». Στόχος της Μαιρίτας Χούπη, µέλους του Δικτύου, είναι να γίνονται όσο το δυνατόν περισσότερες συναλλαγές µε ΤΕΜ. Με το µεγαλύτερο µέρος της σύνταξής της καλύπτει σήµερα παλιότερά της δάνεια. Συγκέντρωσε τις δικές της ΤΕΜ βοηθώντας µια γυναίκα µε αναπηρία. «Φτωχός δεν είναι όποιος δεν έχει χρήµατα, αλλά όποιος δεν έχει να προσφέρει κάτι. Αυτή είναι η φιλοσοφία µας», λέει.
Η ΤΕΜ χρησιµοποιείται µόνο στο Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης Καλύπτει ανάγκες, όχι την επιβίωση

Ακόµα κι αν φτάνει σήµερα τα 200 µέλη, το Δίκτυο βρίσκεται σε εµβρυϊκό στάδιο. Μπορεί να καλύψει κάποιες ανάγκες, αλλά όχι και να εξασφαλίσει την επιβίωση. Το ενοίκιο, οι λογαριασµοί, η τροφή και η βενζίνη αγοράζονται και πωλούνται σε ευρώ, όχι σε εναλλακτικές µονάδες. Κάποια µέλη του Δικτύου δυσκολεύονται να συγκεντρώσουν ΤΕΜ, αφού τα δικά τους επαγγέλµατα δεν έχουν µεγάλη ζήτηση. ο κ. Γρηγορίου, ως κοινωνιολόγος, αντιµετωπίζει αυτό το πρόβληµα. Γι’ αυτό ενισχύει τον ηλεκτρονικό λογαριασµό του σε ΤΕΜ συµµετέχοντας σε χειρωνακτικές εργασίες, επισκευές ή βαψίµατα.
Εκδίδουν και τοπικά νοµίσµατα µε σταθερή ισοτιµία µε το ευρώ

Δίκτυα σαν κι αυτό λειτουργούν εδώ και χρόνια στο εξωτερικό. Στη Γερµανία έχουν προχωρήσει ένα βήµα παραπέρα και εκδίδουν τοπικά νοµίσµατα. Ένα από τα πιο επιτυχηµένα εσωτερικά νοµίσµατα είναι το chiemgauer στη Βαυαρία µε σταθερή ισοτιµία ένα προς ένα µε το ευρώ. Εµπνευστής του είναι ένας καθηγητής λυκείου, ο Κρίστιαν Γκέλερι. Το chiemgauer δηµιουργήθηκε το 2003 και σήµερα χρησιµοποιείται ως µέσο συναλλαγής µεταξύ 3.000 ατόµων και 600 επιχειρήσεων. Τυπώνεται σε νοµίσµατα των 2, 5, 10, 20 και 50. Φέρουν ταινία ασφαλείας, υδατογράφηµα και ιριδίζουσα λωρίδα για να µην είναι εύκολη η αντιγραφή τους. Μπορεί κανείς να τα ανταλλάξει µε ευρώ σε 50 διαφορετικά σηµεία, µε προµήθεια 3% που καταλήγει ως δωρεά σε κάποια µη κυβερνητική οργάνωση. Όπως µας λέει ο κ. Γκέλερι, οι πολίτες φορολογούνται για το εισόδηµά τους στο παράλληλο νόµισµα. Αν και µόνο η κεντρική τράπεζα έχει δικαίωµα να εκδίδει νόµισµα, ο γερµανός δάσκαλος λέει ότι οι αρχές της χώρας «ανέχονται το chiemgauer επειδή κυκλοφορεί σε µια περιορισµένη γεωγραφικά περιοχή και καλύπτει ένα µικρό µέρος των συναλλαγών. Θα το εκδίδαµε ακόµα κι αν δεν είχε µπει η χώρα µας στο ευρώ. Για εµάς είναι ένα εργαλείο στήριξης της τοπικής αγοράς. Είναι µέσο ανάπτυξης. Στόχος µας παραµένει το 50% των τοπικών συναλλαγών να γίνεται µε το δικό µας νόµισµα».

Οι υποστηρικτές του chiemgauer αναφέρουν ότι από την εµφάνισή του έχει ενισχυθεί η τοπική οικονοµία. Τα καταστήµατα προτιµούν πλέον παραγωγούς της περιοχής και ο κ. Γκέλερι εκτιµά ότι στο µέλλον θα πέσουν και οι τιµές τους σε σχέση µε τα εισαγόµενα αγαθά αφού θα αυξηθεί η ζήτησή τους.

Κοινωνίες σε απομόνωση
Ο Γκέρχαρντ Ρεσλ, καθηγητής Οικονοµικών στο Πανεπιστήµιο του Ρέγκενσµπουργκ, έχει µελετήσει τα δεκάδες τοπικά νοµίσµατα που κυκλοφορούν στη Γερµανία. Όπως γράφει σε µια ανάλυσή του, «συστήµατα σαν κι αυτά οδηγούν τις τοπικές κοινωνίες σε αποµόνωση. Εµποδίζουν το εµπόριο µε άλλες περιοχές, που είναι βασικό κοµµάτι για την ανάπτυξη της τοπικής οικονοµίας».Από τα πιο επιτυχηµένα εσωτερικά νοµίσµατα είναι το chiemgauer στη Βαυαρία, το οποίο έχει ισοτιµία ένα προς ένα µε το ευρώ.

«Αγκάθι» η φορολογική νοµιµότητα των συναλλαγών
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες για τη δηµιουργία µονάδων ανταλλαγής ή νοµισµάτων που κυκλοφορούν παράλληλα µε το εθνικό εγείρουν συχνά ερωτήµατα για τη φορολογική τους νοµιµότητα. Στη Μαγνησία κόβονται αποδείξεις για τις συναλλαγές σε ευρώ, όχι για όσες γίνονται σε ΤΕΜ.

Οι φορολογικές αρχές της Αυστραλίας εξέτασαν αντίστοιχα δίκτυα στη χώρα τους το 1991 και έκριναν ότι για φιλικές συναλλαγές που δεν αφορούν επαγγελµατικές δραστηριότητες δεν τίθεται ζήτηµα φορολόγησης. Ωστόσο, όταν κάποιος προσφέρει υπηρεσίες ή προϊόντα µέσα από την επιχείρησή του, είναι ελεγχόµενος φορολογικά.

Σύµφωνα µε έναν από τους όρους συµµετοχής στο ∆ίκτυο της Μαγνησίας, «τα µέλη έχουν την αποκλειστική ευθύνη σχετικά µε τις πιθανές υποχρεώσεις τους προς την Εφορία που προκύπτουν από τις συναλλαγές που πραγµατοποιούν µε άλλα µέλη του δικτύου».
Και σε άλλες πόλεις. Ήδη πολίτες από την Αθήνα, την Κατερίνη και τη Λαµία έχουν προσεγγίσει το ∆ίκτυο στον Βόλο και σκέφτονται να ξεκινήσουν κάτι αντίστοιχο στα δικά τους µέρη.

«Μας ενδιαφέρει να δώσουµε πρακτικές λύσεις στην οικονοµική κρίση», λέει ο κ. Γρηγορίου. «∆εν θέλουµε ούτε να προκαλέσουµε ούτε να εντυπωσιάσουµε. Ακόµα είµαστε στην αρχή της προσπάθειας.

Η ιδέα µας βασίζεται στην ανταλλακτική οικονοµία όπως τη ζήσαµε στα χωριά. ∆εν είναι τίποτα περισσότερο». Η ανταλλακτική οικονοµία φαίνεται πως κερδίζει φίλους και εκτός Μαγνησίας, καθώς το σκέφτονται και στην Αθήνα.

Πηγή: to-mati
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Δίκτυα τοπικών εναλλακτικών μονάδων

Στην δυνατότητα να στηθεί και στην Λαμία δίκτυο τοπικής εναλλακτικής μονάδας ,το οποίο βασίζεται στις αρχές της ανταλλακτικής οικονομίας, αναφέρεται δημοσίευση του tvxs.gr.

Εδώ και ένα σχεδόν χρόνο στο Βόλο οι συναλλαγές δεν γίνονται πλέον αποκλειστικά με το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, αφού οι κάτοικοι αγοράζουν και πληρώνουν και με την Τοπική Εναλλακτική Μονάδα (ΤΕΜ).

Αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και [...]
της έλλειψης ρευστότητας που αυτή έφερε, ήταν η δημιουργία της Τοπικής Εναλλακτικής Μονάδας από τους Βολιώτες, οι οποίοι έστησαν το Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης Μαγνησίας για ανθρώπους που δυσκολεύονται ή αδυνατούν να καλύψουν το σύνολο των αναγκών τους με τα εισοδήματα σε ευρώ, μπορούν όμως να «πληρώνουν», προσφέροντας κάποια εργασία ή κάποια δικά τους καινούργια ή μεταχειρισμένα αγαθά, ακολουθώντας το παράδειγμα κοινωνιών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Αγγλία, Ιρλανδία, Αυστρία, Γερμανία), στον Καναδά και στην Ιαπωνία.

Η ΤΕΜ είναι μία Εναλλακτική Μονάδα η οποία δημιουργείται ως αποτέλεσμα μίας συναλλαγής που πραγματοποιείται μέσα σε μία γεωγραφικά καθορισμένη ένωση φυσικών και νομικών προσώπων και επιχειρήσεων στη δική μας περίπτωση στο Νομό Μαγνησίας. Όλες οι συναλλαγές καταγράφονται σε ειδικό ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης με τρόπο ώστε ανά πάσα στιγμή κάθε μέλος του Δικτύου να μπορεί να έχει μία πλήρη εικόνα γι΄ αυτές, να αναζητήσει πρόσθετες υπηρεσίες και προϊόντα και βέβαια να καταχωρήσει τις δικές του αγγελίες για προσφορά υπηρεσιών και προϊόντων.

Το Δίκτυο ΤΕΜ, όπως εξηγεί στην ιστοσελίδα της η Ένωση Καταναλωτών Βόλου, δίνει τη δυνατότητα σε φυσικά και νομικά πρόσωπα αλλά και σε επιχειρήσεις να συμμετέχουν δημιουργικά στην κοινωνική και οικονομική ζωή της περιοχής μας, αυξάνοντας τις ευκαιρίες απασχόλησης και διάθεσης αγαθών και υπηρεσιών αποκλειστικά στα άλλα μέλη του Δικτύου.

Η ιδέα στήθηκε μια μικρή ομάδα ανθρώπων και σήμερα μετράει τουλάχιστον 200 συμμετέχοντες στην Μαγνησία. Μάλιστα έχει στηθεί και ιστοσελίδα στο http://www.tem-magnisia.gr/index.php για όσους ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν ή να ενημερωθούν περαιτέρω για την ΤΕΜ.
Σύμφωνα με τους συμμετέχοντες στο Δίκτυο ΤΕΜ, το εναλλακτικό νόμισμα μπορεί να αναστήσει την τοπική αγορά, χωρίς να φιλοδοξεί να ανταγωνιστεί το ευρώ.

Το παράδειγμα του Βόλου έχει τραβήξει το ενδιαφέρον ομάδων και από άλλες πόλεις, όπως η Αθήνα, η Κατερίνη και η Λαμία που μελετούν το ενδεχόμενο να στήσουν το δικό τους δίκτυο τοπικής εναλλακτικής μονάδας, βασιζόμενοι στις αρχές της ανταλλακτικής οικονομίας.

διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ: 8 Απρίλη, Παγκόσμια Ημέρα των Τσιγγάνων

Είναι κοινά αποδεκτό ότι κάθε κοινωνία κρίνεται από το πώς μεταχειρίζεται τους πιο αδύναμους ανάμεσά της. Αν προσπαθούσαμε να μετρήσουμε την ποιότητα της κοινωνίας μας με βάση τον παραπάνω ισχυρισμό, θα είχαμε δυστυχώς απογοητευτικά αποτελέσματα. Η κοινωνία μας σίγουρα θα είχε απορριφθεί…

Είναι σήμερα η Παγκόσμια Ημέρα των Τσιγγάνων. Μια ακόμα συμβολική ημέρα. Ας μην την αγνοήσουμε. Τα προβλήματα υπάρχουν και τα ξέρουμε όλοι. Τα έχουμε συζητήσει πολλές φορές τελευταία. Λύσεις υπάρχουν, αλλά γίνονται δύσκολες για τις ηγεσίες του τόπου και ακόμα πιο δύσκολες στη συγκυρία της οικονομικής κρίσης. Μπορούμε όμως όλοι να[...] βοηθήσουμε και να επιμείνουμε στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και στην εκπαίδευσή τους. Η εκπαίδευση, η μόρφωση, δεν είναι απλά δικαίωμα και υποχρέωση των Ρομά και υποχρέωση της κοινωνίας, είναι και ο μόνος ίσως δρόμος.

Στο θέμα της διαβίωσης και της οικιστικής αποκατάστασης των Ρομά, τα κλειδιά είναι:
- η εξεύρεση του κατάλληλου χώρου μετεγκατάστασης τους υπό όρους ασφάλειας και αξιοπρεπούς διαβίωσης σύμφωνα με τη διαδικασία της ΚΥΑ 23641/2003 περί πλανοδίων πληθυσμών,
- η λήψη μέτρων για την ανακούφισή τους και η αποτροπή κινδύνων για τη δημόσια υγεία κατά το μεσοδιάστημα μέχρι τη μετεγκατάσταση,
- τυχόν εξαναγκασμός άμεσος ή έμμεσος, να αποχωρήσουν από τους πρόχειρους καταυλισμούς χωρίς προηγούμενη υπόδειξη κατάλληλου χώρου μετεγκατάστασης, είναι παράνομη.

Τι θα μπορούσε να κάνει ένας δήμος, εμείς όλοι;
Να βελτιώσει την κατάσταση, όπου διαμένουν προσωρινά οικογένειες τσιγγάνων με συμμετοχή των ιδίων και την επίβλεψη των υπηρεσιών κοινωνικής πολιτικής του Δήμου και των ΙατροΚοινωνικών Κέντρων, όπου υπάρχουν.
- Ανάπτυξη προγραμμάτων ένταξης, αντί του αποκλεισμού τους
- Ανάπτυξη συμβατικών σχέσεων μεταξύ του δήμου και των Ρομά (π.χ. ανάθεση έργου, παροχή γης προς εκμετάλλευση κ.τ.λ.)
- Αντιμετώπιση προβλημάτων σε τοπικό επίπεδο, με φαντασία και ευελιξία, πάντα με κριτήριο την ένταξή τους στην τοπική κοινωνία και σε αρμονία με τις υπάρχουσες ανάγκες και δυνατότητες.
- Ενημέρωσή τους για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους
- Λειτουργία μορφωτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων που θα αποσκοπούν στη δημιουργία αλληλοσεβασμού, συνοχής και κοινωνικής «ειρήνης» των Ρομά με την τοπική κοινωνία.

Άλλες δράσεις, που μπορούν να γίνουν, που γίνονται αλλού:
Ίδρυση Κέντρων Ημέρας για τους Ρομά για την ψυχολογική, ψυχιατρική στήριξη και συμβουλευτική υποστήριξη όσων παρουσιάζουν προβλήματα, υποστήριξη σε θέματα νομικής και κοινωνικής φύσης, λειτουργία προγράμματος αλφαβητισμού για ενήλικες και ενισχυτικής διδασκαλίας για παιδιά, πρόγραμμα επισκέψεων σε θέατρα, κινηματογράφους, μουσεία, παιδότοπους, προγράμματα πολιτιστικών δραστηριοτήτων.

Όσο κι αν αυτά φαντάζουν ως μη ρεαλιστικά, πρέπει κάποια στιγμή να μπουν στην ατζέντα των ΟΤΑ και των τοπικών κοινωνιών.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Σε πείσμα των καιρών, δεν έχουν λείψει αυτοί που τολμούν

Ελαιόλαδο «Ειρήνη»: Tο βραβευμένο ελαιόλαδο της Λέσβου

Δυο δάσκαλοι απ’ το Πλωμάρι παράγουν με βιολογικές μεθόδους τo εξαιρετικό φρουτώδες ελαιόλαδο Eιρήνη, το οποίο έχει κατακτήσει σημαντικές διεθνείς διακρίσεις.

Ο Νίκος και η Μύρτα Καλαμποκά, δύο δάσκαλοι από το Πλωμάρι της Μυτιλήνης, παράγουν και εξάγουν το δικό τους βιολογικό ελαιόλαδο από το 2008, με ετήσια παραγωγή 10 τόνων.

Με 7.000 ορεινές ρίζες, τη στήριξη από την πολύτεκνη οικογένειά τους και χωρίς καμία επιδότηση, κατάφεραν [...]
μόλις σε δύο χρόνια να αποσπάσουν 5 βραβεία και διακρίσεις, μεταξύ άλλων του Biol στην Ιταλία και του Mario Solinas στην Ισπανία.

Η αγάπη για τη βιολογική καλλιέργεια και το πάθος του Νίκου τούς βοήθησαν να προχωρήσουν. Οταν το 1996 αγόρασαν τα κτήματα, όλοι τούς έλεγαν τρελούς, γιατί ήταν άγρια ρουμάνια. Λίγα χρόνια μετά, το προϊόν που βγαίνει από αυτά τα ίδια εδάφη πληροί όλα τα κριτήρια για την κατηγορία «Beyond Extra Virgin», διάκριση που αποσπούν σε διεθνή διαγωνισμό ελαιολάδου στην Καλιφόρνια.

«Μου δημιουργήθηκε μια ελπίδα διαβάζοντας την ιστορία τους, γιατί είναι δύο δάσκαλοι με πολύτεκνη οικογένεια που κατάφεραν τόσα πολλά. Και, βέβαια, το ελαιόλαδο που παράγουν είναι beyond extra virgin, που δείχνει πολύ προωθημένη γνώση», είπε η πανεπιστημιακός κ. Αντωνία Τριχοπούλου απονέμοντάς τους το βραβείο ποιότητας του Γαστρονόμου το 2010.

«Σε πείσμα των καιρών, δεν έχουν λείψει αυτοί που τολμούν να ποντάρουν στην πρωτοτυπία, στην ποιότητα και στην κατασταλαγμένη σοφία της παράδοσής μας», τόνισε ο κ. Καλαμποκάς, δικαιολογώντας έτσι την επιτυχία τους.



Εχοντας αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα στην εγχώρια αγορά, διαθέτουν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής τους σε εξαγωγές στη Δανία και τη Νορβηγία. Στην Ελλάδα το ελαιόλαδο πωλείται σε δύο καταστήματα στη Λέσβο, σε ένα κατάστημα στην Άνδρο και σε ένα εξειδικευμένο μαγαζί με βιολογικά προϊόντα στη Θεσσαλονίκη, ενώ μπορεί κανείς να το παραγγείλει και από τους ίδιους.



Για περισσότερες πληροφορίες και παραγγελίες του ελαιολάδου Ειρήνη: Νίκος Καλαμποκάς, Πλωμάρι Λέσβου, τηλ.: 22520-32.875.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Η τροφή ως μια πολιτική πράξη

Σεμινάριο του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Νάουσας στις 8-9/4/2011

Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Νάουσας οργανώνει για τους πολίτες της περιοχής ευθύνης του, ένα σεμινάριο για την τροφή. Η σχετική ανακοίνωση στον δικτυακό τόπο του ΚΠΕ Νάουσας αναφέρει αναλυτικά:

Ζούμε και καιρούς χαλεπούς. Δύσκολα τα φέρνει βόλτα η ελληνική οικογένεια. Η φτώχεια προ των πυλών. Ζούμε όμως και σε ένα τόπο πλούσιο, σε ένα τόπο που [...] έθρεψε για χιλιάδες χρόνια τα παιδιά του και μπορεί να θρέψει άλλα τόσα κι ακόμη περισσότερα. Τι χρειάζεται η ζωή για να διατηρηθεί νερό, οξυγόνο και στέγη; Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να νιώσει ευτυχία; Ζεστασιά, τροφή και αγάπη. Ας μιλήσουμε για τροφή. Τροφή της ψυχής και του σώματος. Η τροφή είναι σαν την αγάπη μπορούμε να μάθουμε πολλά απ’ αυτήν, αλλά δεν θα την καταλάβουμε αν δεν τη νιώσουμε. Η τροφή είναι ένας τρόπος έκφρασης, μια ένδειξη σεβασμού στη μνήμη, στον πολιτισμό, στον άνθρωπο, στη Γη. Πάνω απ’ όλα, η τροφή είναι ό,τι πραγματικά είμαστε, ανεξάρτητα από τις διαφορές που χαρακτηρίζουν τις ταυτότητές μας. Σήμερα, το να αποκαταστήσουμε την τροφή στο φυσικό πρωταρχικό ρόλο της, είναι μία πράξη με μεγάλη πολιτική σημασία. Ως ένα βαθμό είναι μια επαναστατική πράξη.

Έχετε κουραστεί να αγοράζετε τυποποιημένα τρόφιμα χωρίς άρωμα και γεύση, να πίνετε το ίδιο «αδιάφορο» κρασί και να τρώτε στα γρήγορα χάμπουργκερ και τηγανητές πατάτες; Μήπως θυμώνετε στη σκέψη ότι στον τόπο μας, όπου οι ρίζες της γευστικής παράδοσης είναι τόσο βαθιές, οι τοπικές κουζίνες έχουν μπει στο περιθώριο, χάριν του φαστ φουντ και του «πρόχειρου» φαγητού; Εάν ναι, τότε μάλλον σας ενδιαφέρει να μάθετε ότι στη χώρα μας δραστηριοποιείται ένα «οικο-γαστρονομικό» κίνημα, το Slow Food (=βραδυφαγία), η κυριότερη αποστολή του οποίου είναι η διάσωση της τοπικής γαστρονομικής παράδοσης. Μέλη του δεν είναι μόνο οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες, αλλά και όσοι αγαπούν το καλό φαγητό και τις ξεχωριστές γεύσεις. Η Αλεξάνδρα Μπιτζαράκη από την Κρήτη θα μας μιλήσει για τους βραδυφάγους αυτούς που εκτιμούν και σέβονται τα υλικά και τιμούν με ευλάβεια το γαστρονομικό ποίημα.

“Money makes the world go around” λένε… Επομένως είναι ιδιαίτερα σημαντικό και το ζήτημα της τοπικής οικονομίας. Η τοπική οικονομία είναι αλληλένδετη με τους ανθρώπους (εργαζόμενους/εργοδότες/καταναλωτές), αλλά και με το περιβάλλον (αντοχές/φυσικοί πόροι)

Για να υπάρχει βιώσιμη και αειφόρος οικονομία που να σέβεται και να μετρά όλα τα παραπάνω χρειάζεται μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, μπούσουλας, γενική κατεύθυνση. Αλλά πάνω απ’ όλα χρειάζεται να κρατάμε μια κάποια ισορροπία ανάμεσα σε αυτά που εισάγουμε και σε εκείνα που εξάγουμε. Και αυτό περιλαμβάνει ανθρώπους, προϊόντα και χρήματα. Καταναλώνοντας προϊόντα, από το μέρος μας χτυπάμε τους μεσαζόντες. Είναι και πολιτικό το θέμα. Όπως και στην πολιτική όσο περισσότερη άμεση δημοκρατία υπάρχει τόσο λιγότερη γραφειοκρατία, αυθαιρεσία, διαφθορά και επαγγελματίες πολιτικοί.

Το μικρό, το τοπικό, είναι όμορφο όχι μόνο γιατί εξασφαλίζει καλύτερη ποιότητα, αλλά και γιατί είναι ελέγξιμο στα περιβαλλοντικά λάθη και ατυχήματα. Όσο απομακρυνόμαστε από την κοινότητα, τόσο χειροτέρα γίνονται τα πράγματα. Και όχι σίγουρα φθηνότερα. Γιατί μπορεί οι μεγάλες μονάδες συγκέντρωσης και διάθεσης να ρίχνουν το κόστος, αλλά το κέρδος το μοιράζονται όλοι εκείνοι που παρασιτούν σε βάρος του παραγωγού και του καταναλωτή.

Η μεγαλύτερη απόλαυση είναι το ζεστό αυγό από το κοτέτσι μου, τα λαχανικά από τον κήπο μου, να δίνω σε φίλους αυτό που μου περισσεύει και να μου δίνουν αυτό που περισσεύει σε αυτούς.

Στις ΗΠΑ τους αποκαλούν «Locavores» κι έχουν ανακαλύψει τον τρόπο ώστε να «πολεμήσουν» τις υψηλές τιμές των τροφίμων στα ράφια. Στην Ελλάδα θα μπορούσαν να ονομάζονται «τοποφάγοι» και να αντιμετωπίζουν το «δαίμονα» της οικονομικής κρίσης με όπλο… την τσάπα κι άλλα γεωργικά εργαλεία. Ένας εκπρόσωπος τους θα μας μιλήσει για το κίνημα των Τοποφάγων. Ο κύριος Φωτόπουλος Φώτης θα μας μιλήσει για την προσπάθεια που γίνεται μέσα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Ποιότητα και ασφάλεια στη διατροφή σημαίνει υγεία. Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα έχουν εισβάλει στην καθημερινή μας διατροφή. Τι είναι όμως οι γεννητικά τροποποιημένοι οργανισμοί; Σε ποια τρόφιμα συναντάμε τα γενετικά μεταλλαγμένα συστατικά; Μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε; Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για το περιβάλλον; Για να απαντήσουμε σ’ αυτά τα ερωτήματα που απασχολούν ίσως όχι την πλειονότητα των πολιτών -αν και θα έπρεπε- θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Ο Κόσμος κατά την Monsanto» και ο Γιώργος Μπλιώνης εκπρόσωπος των Οικολόγων – Πράσινων θα συντονίσει τη συζήτηση που θα ακολουθήσει.

Στο κτήμα «Δαλαμάρα» θα μιλήσουμε και για τη βιοδυναμική καλλιέργεια, μια οικολογική γεωργία που λαμβάνει υπόψη της πέραν των φυσικών παραγόντων και αφανείς δυνάμεις στη φύση, που παίζουν σημαντικό ρόλο στις λειτουργίες της ζωής, την υγεία και ευρωστία των φυτών αλλά και των γεωργικών ζώων. Θα γνωρίσουμε τα δώρα του Μακεδονικού αμπελώνα, θα γευτούμε το θεϊκό κρασί συνοδεύοντας το με παραδοσιακά τυριά του τόπου μας. Τυρί και κρασί εις «γάμου κοινωνίαν» λοιπόν, ενώ ο κύριος Τρεμπελής θα μας μιλήσει για την τέχνη της δημιουργίας του τυριού, ενός προϊόντος που ιστορία του ξεκινά 8000 χρόνια πριν.

Δυστυχώς η Ελλάδα υπολείπεται σε γευστική κουλτούρα της Γαλλίας, Ιταλίας και της Ισπανίας, εκεί που το κρασί και το πιάτο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Η γαστρονομία δεν σημαίνει λεφτά αλλά απόλαυση. Είναι κάτι που ευχαριστεί και δε σε χορταίνει απλώς, θα μας πει η κυρία Τσιχλάκη Θάλεια από το Gourmet της εφημερίδας το Βήμα. Μαζί της θα μαγειρέψουμε με ντόπια υλικά ενδιαφέρουσες συνταγές και θα τις γευτούμε όλοι μαζί συζητώντας για τη γεύση, το άρωμα και την αισθητική του φαγητού.

Το σεμινάριο μας θα πραγματοποιηθεί στις 8 και 9 Απριλίου. Ξεκινά το απόγευμα της Παρασκευής και ολοκληρώνει τις εργασίες του με το δείπνο του Σαββάτου.

Οι ενδιαφερόμενοι/ες να συμμετάσχουν παρακαλούμε να επικοινωνήσουν με την ομάδα του ΚΠΕ στο τηλ. 2332025111 για να δηλώσουν συμμετοχή.



Πρόγραμμα σεμιναρίου

«Η τροφή ως μια πολιτική πράξη«

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011.

Χώρος: Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Νάουσας

17.30 – 18.00 Έναρξη – Παραλαβή φακέλων – Καλωσόρισμα, Καφές

18.00 – 18.10 Μεταλλαγμένα αλήθειες και ψέματα: Μπλιώνης Γιώργος

18.15 – 19.00 Προβολή ντοκιμαντέρ: «Ο κόσμος κατά τη Μονσάντο»

19.00 – 20.00 Συζήτηση. Συντονιστής: Μπλιώνης Γιώργος

20.00 – 20.30 Δείπνο

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011.

Πρωί: Επίσκεψη στο κτήμα «Δαλαμάρα».

10.00 – 11.00 Γνωριμία με τον ελληνικό αμπελώνα: Δαλαμάρας Κωνσταντίνος

11.00 – 12.00 Βιοδυναμική καλλιέργεια στον ελληνικό αμπελώνα: Δαλαμάρας Γιάννης

12.00 – 12.30 Ο νόστιμος κόσμος των ελληνικών τυριών: κ. Τρεμπελής

12.30 – 13.30 Κρασί και τυρί σχέσεις έρωτα: γευσιγνωσία

Απόγευμα: ΚΠΕ Νάουσας

17.30 – 18.00 Slow food – Fast food: Επιλογές ζωής: Αλεξάνδρα Μπιτζαράκη

18.00 -18.30 Τοπική κουζίνα. Τρόπος ανάδειξης της Ναουσαίικης κουλτούρας: Τσιχλάκη Θάλεια

18.30 – 21.00 Εφαρμογή στην πράξη: Μαγειρική, η τέχνη της ζωής. Υπό την καθοδήγηση της Θάλειας Tσιχλάκη



Αίτηση συμμετοχής για το σεμινάριο μπορείτε να βρείτε και εδώ.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης & Περιφερειακής Ανάπτυξης

Από την Ιδρυση του Ελληνικού Κράτους γνωρίζουμε τα δύο κυρίαρχα συστήματα Οικονομιών, την Δημόσια ή Κρατική Οικονομία και την Ιδιωτική Οικονομία της Ελεύθερης Αγοράς, που αντιπαλεύουν για την επικράτηση τους ή συνεργάζονται καθορίζοντας τα μεταξύ τους σύνορα.

Τον τελευταίο αιώνα είδαμε άλλοτε την Κρατική Οικονομία να ενασχολείται με [...]θέματα που άπτονται της Ιδιωτικής Οικονομίας και άλλοτε να υποστηρίζει την ενασχόληση του Ιδιωτικού Τομέα σε τομείς που παραδοσιακά αποτελούν πεδίο της Δημόσιας Οικονομίας.

Οι προτεινόμες επιλογές μας ως Πολίτες, οδηγούν σε μονόδρομους που όμως συνέχεια αλλάζουν.

Πρέπει να επιλέγουμε αναγκαστικά μεταξύ των δύο μοντέλων.
Είναι όμως έτσι;

Υπάρχουν μόνο αυτές οι δύο επιλογές, ή μήπως υπάρχει μια τρίτη;

Αυτή της Κοινωνικής ή Αλληλέγγυας Οικονομίας, με 800.000.000 μέλη σε όλο τον Κόσμο; Στατιστικά στοιχεία

- Ένα Οικονομικό Μοντέλο που, εφαρμόζεται πλέον στην Ευρωπαϊκή μας οικογένεια, στην γειτονική μας Κύπρο, όπως επίσης και σε όλο τον Κόσμο και χρησιμοποιείται ως ένα σχέδιο επιβίωσης «παντός καιρού».

- Ένα Οικονομικό Μοντέλο που κάποτε, πριν την Ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, εφαρμοζόταν στις κοινότητες του τόπου μας και υπήρξε o συνήθης τρόπος συνεργασίας και επιβίωσης των ανθρώπων, μια πρωτοπορία του τόπου μας αναγνωριζόμενη διεθνώς εάν και εμείς το έχουμε ξεχάσει. Περισσότερα ....

- Βασίζεται στην αλληλοβοήθεια και συνεργασία των ανθρώπων.

- Ενεργεί παράλληλα με τα δύο γνωστά Οικονομικά Μοντέλα.

- Προσδίδει στην επιβίωση των πολιτών ποιότητα ζωής, ανεξάρτητα από την επικρατούσα κάθε φορά πολιτική κατεύθυνση Κρατική ή Ιδιωτική.

- Εξασφαλίζει αναδιανομή του πλούτου και περιφερειακή ανάπτυξη.

- Εφαρμόζει πρακτικές που οδηγούν σε χαμηλότερες τιμές τροφίμων.

- Δίνει μεγαλύτερη αγοραστική ισχύ στον πενιχρό μισθό μας.

- Προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες, προάγει τον πολιτισμό.

Με λίγα λόγια οδηγεί σε αξιοπρεπή διαβίωση.

Είναι μήπως τελικά αυτός ο λόγος, (Κοινωνική Οικονομία) που οι Ευρωπαίοι Συμπολίτες μας απολαμβάνουν χαμηλότερες τιμές τροφίμων από αυτές της Ελλάδας, καθώς και πολλές άλλες κοινωνικές παροχές άγνωστες στον τόπο μας;

Σκοπός του Δικτύου είναι να γίνει γνωστό, πως οι συνεταιρισμοί, όταν δεν είναι συνεταιρισμοί μόνο κατ' όνομα, και βασίζονται στις Διεθνείς Συνεταιριστικές Αξίες και Αρχές βοηθούν την αξιοπρεπή διαβίωση του ανθρώπου με την τοποθέτηση του στο κέντρο του ενδιαφέροντος, με την ανοιχτή, αυτόνομη, διάφανη με σταθερούς κανόνες λειτουργία τους, αλλά και με διαρκείς κοινωνικούς στόχους.


Το Δίκτυο Κ.Α.Π.Α. στηρίζει το Διεθνές Έτος Συνεταιρισμών του Ο.Η.Ε.για το 2012 υπό το διεθνές σύνθημα "Οι Συνεταιριστικές Επιχειρίσεις χτίζουν ένα καλύτερο κόσμο"

Μήνυμα για το Διεθνές Έτος Συνεταιρισμών

Παρουσίαση για την προώθηση του Διεθνούς Ετους Συνεταιρισμών
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Η μετα-δημοκρατία των δικτύων πολιτών

Η ανάγκη για τη δημιουργία κοινωνικών δικτύων στις μέρες μας μεγαλώνει συνεχώς και, όπως ήδη διαφαίνεται, εξίσου μεγαλώνει και η αποτελεσματικότητά τους. Σε μια περίοδο που το έλλειμμα δημοκρατίας έχει διευρύνει τις ανισότητες και έχει επιτρέψει στις μειοψηφίες (είτε με θετικό, είτε με αρνητικό πρόσημο) να ορίζουν το παιχνίδι, η συμμετοχή ολοένα και περισσότερων άμεσα ενδιαφερομένων πολιτών-stakeholders σε μια κοινωνική διαδικασία επιρροής-λήψης αποφάσεων φαντάζει απαραίτητη. Τα κοινωνικά δίκτυα πολιτών μπορούν να [...]φέρουν τους πολίτες πιο κοντά, να τους κάνουν κοινωνούς και συμμέτοχους στη λύση των προβλημάτων τους. Όλοι εμείς οι πολίτες δεν δικαιούμαστε πλέον να μένουμε απαθείς ή αμέτοχοι, δεν αρκεί να αποφασίζουν άλλοι για εμάς χωρίς καν να ενδιαφέρονται για τη γνώμη μας, χωρίς ούτε καν να συζητάνε μαζί μας και να μας πείθουν πως οι προτάσεις-λύσεις τους είναι οι καλύτερες δυνατές για όλους μας.

Η αποκέντρωση, αν και όχι ακόμη λειτουργική, δημιουργεί την ανάγκη για περαιτέρω ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, των «μετόχων» του κοινωνικού γίγνεσθαι, μέσα στο οποίο ζούμε, εργαζόμαστε και δημιουργούμε. Άλλωστε, η οργανωμένη περιφερειακή διαβούλευση με την τοπική κοινωνία, όπως επιτάσσει η σύμβαση του Άαρχους την οποία και επικύρωσε η ελληνική βουλή με το νόμο 3422/2005, είναι πλέον και θεσμοθετημένη.

Ωστόσο, στην Ελλάδα και ακόμη περισσότερο στην περιφέρεια δεν είμαστε συνηθισμένοι στην συμμετοχή, στην από κοινού διαμόρφωση της καθημερινότητας και στον σχεδιασμό του μέλλοντός μας, ούτε, βεβαίως, στην απαίτηση λογοδοσίας εκ' μέρους των εκλεγμένων εκπροσώπων μας. Έχουμε μάθει, είτε να μένουμε απαθείς ως προς τις απαιτούμενες ενέργειες και θυσίες στην προσωπική μας ζωή, είτε να γινόμαστε έντονα βερμπαλιστές και αμφισβητίες στις μεταξύ μας (τύπου καφενείου) συζητήσεις.

Στις σύγχρονες δημοκρατίες η ανάγκη για μεγαλύτερη συμμετοχή του κόσμου είναι δεδομένη. Οι παραδοσιακές μορφές αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας δεν είναι πλέον επαρκείς. Στερούν από την κοινωνία ένα πολύ ζωντανό κύτταρό της, ένα ανθρώπινο δυναμικό το οποίο ενώ έχει τη διάθεση και την ικανότητα να συμβάλλει, δεν κατορθώνει να βρει έκφραση στα στενά πλαίσια ενός κατ' επίφαση αντιπροσωπευτικού πολιτικού συστήματος, όπως του ελληνικού. Η «Μετα-δημοκρατία» που περνάει μέσα από την προσαρμογή των δημοκρατικών συστημάτων στις ανάγκες τις εποχής, δηλαδή στην διαδικασία της συνδιαμόρφωσης των αποφάσεων με τους κοινωνικούς εταίρους-stakeholders σταδιακά μετατοπίζεται από τα εργατικά συνδικάτα στα κοινωνικά δίκτυα πολιτών, τα οποία δεν δημιουργούνται στη βάση ταξικών ή επαγγελματικών διαχωρισμών, αλλά μάλλον στη βάση κοινών επιδιώξεων, κοινών αντιλήψεων και κοινών αισθητικών προσεγγίσεων.

Μέσα σ' αυτήν την διάσταση, η κοινωνία, ως (ανεξάρτητος από το κράτος) δημόσιος χώρος, αποτελεί ένα πεδίο ελευθερίας, στο οποίο οι κανόνες και οι μορφές συνεργασίας της κοινωνικής ζωής είναι μεταλλάξιμες. Και το μόνο που έχει τελικά σημασία είναι η διατήρηση αυτής της δυνατότητας. Όσο πιο ανεπτυγμένη είναι η κοινωνία πολιτών τόσο πιο άρτια λειτουργεί το δημοκρατικό πολίτευμα. Στην ελληνική περίπτωση, βεβαίως, η υπερτροφία του κράτους οδηγεί στην ανισορροπία της σχέσης.

Σε έρευνα του Πανεπιστημίου John Hopkins[i], η οποία περιλαμβάνεται στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την οικονομική αξία του εθελοντισμού το 2008, ο τομέας της Κοινωνίας Πολιτών συμβάλλει στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν σε πολλές χώρες σχεδόν όσο και ο κατασκευαστικός και τραπεζικός κλάδος! Αυτό σημαίνει ότι σε αυτόν οφείλεται το 5-7% του ΑΕΠ των χωρών, όπου διεξήχθη η έρευνα. Και βεβαίως, μην υποτιμούμε τη θετική επίπτωση που έχει στην αύξηση του «κοινωνικού κεφαλαίου», μέσω του κλίματος εμπιστοσύνης που δημιουργεί η εθελοντική συνεργατικότητα.

Η αξία της διαβούλευσης σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής και κοινωνικής ζωής είναι αποδεδειγμένη, και για τις προηγμένες κοινωνίες αποτελεί βασικό παράγοντα διαμόρφωσης του δείκτη πολιτισμού, συνεργατικότητας και δημοκρατίας μιας χώρας, αρκεί βεβαίως να μην καταστεί ομαδική ψυχοθεραπεία. Οι Οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, συμμετέχοντας περισσότερο σε δίκτυα και πλατφόρμες οριζόντιας συνεννόησης και συνεργασίας, από ότι σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα, όπως Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδίες, λειτουργούν αυτόνομα και άμεσα, χωρίς την ανάγκη διαμεσολαβητών ή αντιπροσώπων.

Η σημασία των δικτύων πολιτών σταδιακά γίνεται κομβική, καθώς προάγει νέα κοινωνικά ζητήματα, που ακόμη και αν μέχρι πρόσφατα αφορούσαν σε ατομικά ή κοινωνικά συμφέροντα, τα ανυψώνει σε επίπεδο γενικού συμφέροντος συνδράμοντας στον θεσμικό εκσυγχρονισμό της Πολιτείας και βελτιώνει πρακτικές και συμπεριφορές μέσα από νέες ιδέες και καινοτόμες λύσεις σε ζητήματα, που με τον καιρό, υιοθετούνται τόσο από τον κρατικό όσο και από τον ιδιωτικό τομέα.

Η κοινωνία των δικτύων πολιτών έρχεται να επαναθέσει πολιτισμικές αξίες, με στόχο τον περιορισμό ενός εικονικού κοινωνικού και οικονομικού «παιχνιδιού», αποδεχόμενη πως «χωρίς λεφτά γίνεται, χωρίς ανθρώπους όχι»!
protagon.gr
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...