Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Κερδίζει έδαφος σε αρκετές πόλεις η ιδέα για δημοτικούς λαχανόκηπους

Δημοτική Κίνηση
«Κοζάνη -Τόπος να ζεις» http://www.toposnazeis.gr
Κοζάνη 27-6-2011


Στο προεκλογικό της πρόγραμμα η Δημοτική Κίνηση Κοζάνης κατέθεσε μια δέσμη καλών πρακτικών για την ανάπτυξη θεσμών κοινωνικής αλληλεγγύης, οι οποίοι φέρνουν κοντά τους πολίτες και παράλληλα βοηθούν να γεμίσει πιο απλά, φτηνά και υγιεινά το καλάθι της οικογένειας. Μια τέτοια πρόταση ήταν «η δημιουργία δημοτικού λαχανόκηπου, όπου με μικρή μίσθωση όσοι δημότες θέλουν θα έχουν το μπαχτσεδάκι τους με τα δικά τους κηπευτικά. Παράλληλα θα [...] παρέχεται και μια στοιχειώδης τεχνική βοήθεια από το Δήμο σε εκείνους που επιθυμούν να καλλιεργήσουν βιολογικά προϊόντα, να κομποστοποιουν επί τόπου τα γεωργικά υπολείμματα κλπ».

Οι προτάσεις αυτές είναι καινούριες στην Ελλάδα, αλλά όχι σε μερικές πρωτοπόρες πόλεις της Ευρώπης που ήδη τις εφαρμόζουν. Παράλληλα σε αρκετές ευρωπαϊκές περιοχές αναπτύσσονται και τα δίκτυα καταναλωτών – βιοκαλλιεργητών, που διακινούν προϊόντα ποιοτικά, υγιεινά και με μικρότερο κόστος . (Σχετική παρουσίαση έκανε προ τριμήνου στην Κοζάνη ο καθηγητής κ. Δαουτόπουλος σε εκδήλωση της Κίνησης, επιμένοντας ιδιαίτερα στο σύνθημα «τοπική παραγωγή για τοπική κατανάλωση»).

Κι ενώ σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως στην Αλεξανδρούπολη, αρχίζει η ιδέα αυτή να παίρνει σάρκα και οστά, στην Κοζάνη χρειάζεται ακόμη δουλειά. Η Δημοτική Κίνηση έχει κάνει μια προκαταρκτική συζήτηση με το δήμαρχο και προχώρησε σε ορισμένες διερευνητικές επαφές, ώστε να εξευρεθεί ο κατάλληλος χώρος (π.χ σε μη χρησιμοποιούμενη έκταση κάποιου στρατοπέδου). Όμως η Κίνηση δεν είναι Δημοτική Αρχή. Μπορεί μεν να βοηθήσει, αλλά ο Δήμος έχει την αρμοδιότητα και την υποχρέωση να αποφασίσει, να επιλέξει – δεσμεύσει - διαμορφώσει το χώρο κλπ. Δέστε παρακάτω πως αντιμετώπισε το θέμα ο Δήμος Αλεξανδρούπολης, συνδυάζοντάς το και με την ιδέα για «κοινωνικό παντοπωλείο»:

Αλεξανδρούπολη: Λαχανόκηπος για άπορους http://www.metrogreece.gr/News.aspx?a_id=21850&NewsType=1

Σε στήριξη των απόρων στην πράξη θα προχωρήσει ο Δήμος Αλεξανδρούπολης, αφού προσανατολίζεται στη δημιουργία του πρώτου δημοτικού αγροκτήματος, που θα παραχωρηθεί σε άτομα με χαμηλό ή καθόλου εισόδημα.
Στο πνεύμα των καιρών και δείχνοντας ευαισθητοποίηση στο αυξανόμενο φαινόμενο της φτώχειας ο δήμος της πόλης θα εγκαταστήσει σε μια έκταση 27 στρεμμάτων βιολογικό λαχανόκηπο, ο οποίος θα απέχει μόλις 20 λεπτά με τα πόδια από τα κέντρο της πόλης. Ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως άποροι, χαμηλοσυνταξιούχοι και πολύτεκνοι θα αποκτήσουν τα δικά τους λαχανικά, τα οποία θα φροντίζουν και φυσικά θα καταναλώνουν μαζί με την οικογένεια τους.
Ο δήμος θα διαθέσει την απαραίτητη υποδομή, όπως μηχανήματα, σπόρους και τεχνική γνώση, ενώ παράλληλα ένας γεωπόνος θα δίνει τις απαραίτητες συμβουλές και τη στήριξη που χρειάζεται. Σύμφωνα με πληροφορίες, μοναδική υποχρέωση των καλλιεργητών είναι να φροντίζουν τον κήπο και να δίνουν το 10% της παραγωγής τους στο κοινωνικό παντοπωλείο, που θα δημιουργηθεί στο Δήμο.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Η τήρηση των νόμων εκ μέρους της αυτοδιοίκησης δεν αποτελεί πολιτική βούληση, αν θέλω εφαρμόζω...

Η εφαρμογή της νομοθεσίας και η τήρηση της νομιμότητας δεν είναι πολιτικό ζήτημα, ούτε θέμα πολιτικής βούλησης, όπως λαθεμένα, κατά τη γνώμη μας, κάποιοι επικαλούνται. Είναι αυτονόητη αδιαπραγμάτευτη υποχρέωση ΟΛΩΝ μας. Αν ήταν διαφορετικά, τότε οι κάθε λογής ασκούντες εξουσία θα έπρεπε να ήταν στο απυρόβλητο του νόμου. Αυτή όμως η αντίληψη αποτελεί τη βασικότερη αιτία της σημερινής κατάστασης της χώρας μας.

Η κατάσταση που επικρατεί στη Λαμία σε ό,τι αφορά στους δημόσιους ελεύθερους χώρους είναι απαράδεκτη: Εμπορευματοποίηση, παράνομη κατάληψη από τραπεζοκαθίσματα, ηχορύπανση, τέντες και πλαστικά κιόσκια απαράδεκτα αισθητικά, είναι μερικές από τις διαπιστώσεις.

Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό. Όμως, ο κόμπος πια έφθασε στο χτένι! Η ανοχή απέναντι στην ηγεσία της Δημοτικής Αρχής εξαντλήθηκε. Για την κατάσταση αυτή έχουμε[...] ασχοληθεί κατά κόρο με ανακοινώσεις, προτάσεις, παρεμβάσεις, επισκέψεις στον αρμόδιο Αντιδήμαρχο, καταγγελίες τόσο στο Δημοτικό Συμβούλιο όσο και εκτός, αλλά και στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, χωρίς αποτέλεσμα. Η προσφυγή στη δικαιοσύνη αποτελεί για μας το έσχατο μέτρο - μέσο ανάγκης. Είμαστε, ως ενεργοί πολίτες, αποφασισμένοι να δεχθούμε την όποια κριτική γι’ αυτή μας την ενέργεια, την προσφυγή μας στη δικαιοσύνη, η οποία φυσικά και είναι νόμιμο δικαίωμα. Είναι όμως υποχρέωση της Δημοτικής Αρχής, και όλων των παρατάξεων, να αναλάβουν τις δικές του ευθύνες. Είναι ταυτόχρονα και μέλημα όλων των πολιτών, και των κινημάτων, να τους «υποχρεώσουμε» να το πράξουν!

Έχουμε δικαίωμα ως δημότες και ενεργοί πολίτες να ζητάμε διαφάνεια, έλεγχο, συμμετοχή, ίση μεταχείριση και νομιμότητα. Έχουμε δικαίωμα να διεκδικούμε σεβασμό στους κοινόχρηστους ελεύθερους χώρους. Έχουμε δικαίωμα ως πεζοί, ως γονείς για τα παιδιά μας, ως ηλικιωμένοι, να διεκδικούμε βιώσιμη κινητικότητα και ελεύθερη και ασφαλή πρόσβαση σ’ αυτούς τους χώρους, όπως έχουμε και το δικαίωμα της νυχτερινής ξεκούρασης και του ύπνου. Θεωρούμε ως αυτονόητη και αδιαπραγμάτευτη την εφαρμογή των νόμων και των κανονισμών, που διέπουν αυτά τα δικαιώματα.

Θεωρούμε επίσης ότι η σημερινή συγκυρία απαιτεί μια συγκροτημένη, οργανωμένη και πειθαρχημένη αγορά με σωστούς επαγγελματίες, που να σέβονται τους πελάτες τους, αλλά και την τοπική κοινωνία. Σωστούς επαγγελματίες που να σέβονται τον υγιή ανταγωνισμό, τον συνάδελφό τους και την εικόνα της πόλης. Πελάτες – καταναλωτές που να απαιτούν ποιότητα και σεβασμό.

Στη σημερινή κρίση, κρίση κυρίως αξιών, δεν μπορεί να ανεχόμαστε πια την παρανομία και την ασυδοσία. Στο όνομα της οικονομικής κρίσης δεν μπορεί να καταλυθεί η νομιμότητα και ο αλληλοσεβασμός.
Λαμία, 25 Ιουνίου 2011

Στέφανος Σταμέλλος
Μέλος της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας

διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Μήνυση για παράβαση καθήκοντος και κατάχρηση εξουσίας στον δήμαρχο και τον αρμόδιο αντιδήμαρχο του Δήμου Λαμιέων

Σήμερα 23/6/2011 μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, σε σχέση με τον τρόπο λειτουργίας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος στην Λαμία και την αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής να εφαρμόσει την νομοθεσία για την ορθή διαχείριση των ελεύθερων χώρων, μέλη της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας κατέθεσαν μήνυση κατά του Δημάρχου Λαμιέων, του αρμόδιου Αντιδημάρχου και κάθε άλλου υπεύθυνου, για παράβαση καθήκοντος και κατάχρηση εξουσίας.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο (και συνημμένα) της μήνυσης:


ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΛΑΜΙΑΣ

ΜΗΝΥΣΗ

ΚΑΤΑ

Των :1] κου Δημάρχου Λαμίας του Δήμου Λαμιέων, κατοίκου Λαμίας, οδός Σκληβανιώτη 8,

2] κου Αντιδημάρχου σε θέματα Περιβάλλοντος και χειρισμού των θεμάτων της Δημοτικής Αστυνομίας του Δήμου Λαμιέων, κατοίκου Λαμίας, οδός Λεωνίδου 9-11 και

3] κάθε άλλου υπευθύνου.

Λαμία, 23/6/2011

Οι ως άνω μηνυόμενοι είναι ο μεν πρώτος Δήμαρχος, ο δε δεύτερος αντιδήμαρχος σε θέματα Περιβάλλοντος [καθαριότητα, ΧΥΤΑ, άδειες υγειονομικού ενδιαφέροντος, ευθύνη κίνησης των οχημάτων και μηχανημάτων καθαριότητας, πράσινο] και αρμόδιος χειρισμού των θεμάτων της Δημοτικής Αστυνομίας του Δήμου Λαμιέων, από την 1/1/2011 και με τετραετή θητεία, ήτοι μέχρι την 31/12/2014.

Εκ της ιδιότητάς τους οι μηνυόμενοι είναι υπεύθυνοι για την χορήγηση αδειών σε καταστήματα και επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος, ως επίσης για τον έλεγχο της τήρησης της νομιμότητας των όρων λειτουργίας αυτών, μέσω των υπηρεσιών του Δήμου Λαμιέων του οποίου προΐστανται.

Επίσης, οι ανωτέρω χορηγούν άδειες για την χρήση κοινόχρηστων χώρων και ιδιαίτερα για την τοποθέτηση συγκεκριμένου αριθμού τραπεζοκαθισμάτων σε συγκεκριμένους και σαφώς προσδιορισμένους δημόσιους χώρους, καθώς και για τον έλεγχο τήρησης των όρων της ως άνω αδείας.

Όμως αν και σύμφωνα με το προεκτιθέμενα οι ανωτέρω φέρουν την αρμοδιότητα και την αντίστοιχη ευθύνη - ήδη εδώ και έξι [6] μήνες - δεν έχουν προβεί - ούτε έχουν διατάξει τα αρμόδια προς αυτό όργανα του Δήμου [Δημοτική Αστυνομία, Υγειονομική Υπηρεσία κ.λ.π.] να προβούν -στους αναγκαίους ελέγχους των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος της πόλης μας και ειδικότερα :

Α] ως προς την τήρηση των όρων χρήσεως μουσικής και των διατάξεων περί ηχορύπανσης,

Β] ως προς την τήρηση των όρων τοποθέτησης τραπεζο-καθισμάτων σε κοινόχρηστους [δημόσιους] χώρους και συγκεκριμένα σε σχέση με τον αριθμό αυτών και τον χώρο τοποθέτησής τους,

Γ] ως προς την κατασκευή – τοποθέτηση μονίμων υαλοπετα-σμάτων και άλλων σταθερών κατασκευών σε κοινόχρηστους [δημόσιους] χώρους.

Η ως άνω αδράνεια της δημοτικής αρχής και κατά συνέπεια των μηνυομένων προκύπτει σαφώς από την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στους κεντρικούς δρόμους της πόλεώς μας – ειδικά μάλιστα στους πεζοδρόμους - όπως ενδεικτικά στην οδό Ρήγα Φεραίου, στην οδό Καραϊσκάκη [στο τμήμα από την οδό Ροζάκη – Αγγελή έως την Πλατεία Λαού] και στον πεζόδρομο της Πλατείας Ελευθερίας, όπου έχει καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα το σύνολο του πλάτους του οδοστρώματος, αφήνοντας ελάχιστο ή κατά περίπτωση και καθόλου χώρο για την διέλευση των διερχομένων.

Επιπλέον αν και αρμόδιοι ως προς αυτό δεν προωθούν στα αρμόδια όργανα του Δήμου Λαμιέων του οποίου προΐστανται, όπως στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής στην οποία Πρόεδρος ο δεύτερος των μηνυομένων, τις ήδη βεβαιωμένες από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου υποθέσεις παραβάσεις των όρων λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, ώστε να επιβληθούν σύμφωνα με το Νόμο οι προβλεπόμενες κυρώσεις.

Ειδικότερα και προς απόδειξη των κωλυσιεργίας των μηνυομένων, αναφέρουμε την περίπτωση καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος [καφετέρια – μπάρ] στην Πλατεία Ελευθερίας για την οποία έχει βεβαιωθεί παράβαση των όρων λειτουργίας της από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου και έχει συνταχθεί εισήγηση για την επιβολή των προβλεπόμενων από το Νόμο Διοικητικών κυρώσεων ήδη από 24/9/2010, αλλά το θέμα ήρθε προς συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή Ποιότητας Ζωής από τον Πρόεδρο και δεύτερο των μηνυομένων, ο οποίος καθορίζει την ημερήσια διάταξή της μόλις την 2/6/2011, οπότε με πρόταση του ιδίου του Προέδρου αυτή και δεύτερου των μηνυομένων αναβλήθηκε η λήψη αποφάσεως για επόμενη συνεδρίαση, όπως επίσης το αυτό συνέβη και στην συνεδρίαση της 21/6/2011,όχι μόνο για το προαναφερόμενο κατάστημα, αλλά και για δέκα εννέα(19) άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.

Επειδή, λοιπόν κατά επανάληψη οι μηνυόμενοι υπό την ιδιότητάς τους, ως Δήμαρχος ο πρώτος και αρμόδιος Αντιδήμαρχος ο δεύτερος, αρνούνται με διάφορα τεχνάσματα και με συνεχείς αναβολές να ελέγξουν τις ως άνω παράνομες συμπεριφορές ως και να επιβάλουν τις νόμιμα προβλεπόμενες ποινές για τις βεβαιωμένες εξ αυτών περιπτώσεις.

Επειδή σύμφωνα με τα παραπάνω αποδεικνύεται πέρα από κάθε αμφιβολία ότι οι μηνυόμενοι έχουν τελέσει τα αδικήματα της κατάχρησης εξουσίας και παράβασης καθήκοντος [άρθρ. 239 περ. β & 259 Π.Κ.].

Επειδή λοιπόν, πρέπει να ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος τους για τα ανωτέρω αδικήματα.

Επειδή ως δημότες του Δήμου Λαμιέων και κάτοικοι Λαμίας νομιμοποιούμαστε στην υποβολή της παρούσας μηνύσεως [άρθρ. 36, 42 Κ.Π.Δ.].

ΠΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Και με την επιφύλαξη κάθε άλλου νομίμου δικαιώματός μας.

ΖΗΤΟΥΜΕ

Να ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος των ανωτέρω για τα αδικήματα της κατάχρησης εξουσίας και παράβασης καθήκοντος [άρθρ. 239 περ. β & 259 Π.Κ.].

Να μας χορηγηθεί θεωρημένο αντίγραφο της παρούσης μηνύσεως.

Ως μάρτυρες προτείνουμε τους :

1] Παναγιώτη Στασινό του Σταμάτη κάτοικο Λαμίας,

2] Γεώργιο Παλαμιώτη, κάτοικο Λαμίας,

και

3] Μητροπολίτη Φθιώτιδος κο Νικόλαο, κάτοικο Λαμίας.-


οι Μηνυτές
1. Ιωάννης Κούτσικος
2. Στέφανος Σταμέλλος
3. Αντωνία Βογιατζή
4. Λεωνίδας Κωστόπουλος
5. Δημήτριος Κοντογιάννης
6. Δημήτριος Καλοδήμος
7. Γεώργιος Γιάννακας
8. Ιωάννης Κύρκος


---------------------------------------
Πληροφορίες:
Κούτσικος Ιωάννης τηλ 6937378138
Καλοδήμος Δημήτρης τηλ 6974304162

Δημοσιεύματα και στοιχεία για την κατάσταση στο κέντρο της Λαμίας, που έχουν δημοσιευθεί σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο (απουσιάζουν δημοσιεύματα εδώ των τελευταίων ημερών, που είναι επίσης αρκετά...)

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/09/blog-post_3324.html (ΛΑΜΙΑ Η ΠΟΛΗ ΟΠΟΥ Η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ)
http://pepla.blogspot.com/2011/06/blog-post_10.html (Πλάτες από τον Δήμο για τις παράνομες καταλήψεις;)
http://pepla.blogspot.com/2011/06/blog-post_7719.html (Βαριές κατηγορίες για τις πλατείες)

http://lamianews.blogspot.com/2010/09/blog-post_7925.html ("Εκκλησία" η πλατεία Ελευθερίας, στη Λαμία)

http://pepla.blogspot.com/2010/07/blog-post_30.html (Ο Δήμος Λαμίας χορηγεί άδεια για τοποθέτηση καθισμάτων σε κοινόχρηστους χώρους χωρίς να προσδιορίζει που θα μπουν!)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_1956.html (Ανομία στο κέντρο της Λαμίας)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_1081.html (Μια επιστολή του Δεσπότη βάζει φωτιά στα πατζάκια της αστυνομίας που τρέχει και δεν φτάνει...)
http://ixoripansi.gr/wp-content/uploads/lamia-paranomias.pdf (Γκέτο στο κέντρο της Λαμίας)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_11.html (Δεν θα μείνουμε θεατές σε ένα πλέγμα συμφερόντων που θεωρεί πως μπορεί να βάζει στην γωνία τον πολίτη)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_90.html ("Γράμμα" από ένα "απλό τιποτένιο" πολίτη, κάτοικο Λαμίας…)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_5131.html (Γκέτο στο κέντρο της Λαμίας)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_488.html (Να δοθούν στην δημοσιότητα τα στοιχεία με τις παραβάσεις από την αστυνομία και την δημαρχεία)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_3381.html (Η ανομία στο κέντρο της Λαμίας (συνεχίζεται.....)
http://pepla.blogspot.com/2011/02/blog-post_3240.html (Υπάρχουν πεζόδρομοι στη Λαμία ή μας κοροϊδεύουν?)
http://pepla.blogspot.com/2010/12/blog-post_8155.html (Τα Πεζοδρόμια είναι ... για τα αυτοκίνητα!)
http://pepla.blogspot.com/2011/06/blog-post_1355.html (Μέτρα για το κέντρο της Λαμίας ΤΩΡΑ!!)
http://pepla.blogspot.com/2011/04/blog-post_3216.html (Λαμία: Η πόλη των...θαυμάτων!)
http://pepla.blogspot.com/2011/03/25.html (Θαύμα! Εξαφανίστηκαν οι πεζόδρομοι στην Λαμία την 25η Μαρτίου!)
http://pepla.blogspot.com/2011/02/blog-post_3857.html (Λαμία: Ένα απέραντο πάρκινγκ!!!)
http://pepla.blogspot.com/2011/06/blog-post_6403.html (Πότε επιτέλους θα εφαρμοστεί ο νόμος στην Λαμία;)
http://pepla.blogspot.com/2010/12/blog-post_5724.html (Στα όρια της πολιτικής Κωμωδίας ή του πολιτικού(;) εγκλήματος;)
http://pepla.blogspot.com/2010/11/blog-post_349.html (Ανακαλούν άδειες καταστημάτων λόγω θορύβου στη Λαμία)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_6787.html (Καταγγελία κατοίκων του κέντρου της Λαμίας για ηχορύπανση)
http://pepla.blogspot.com/2011/05/blog-post_39.html (Πλήρης ανομία στον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου!)
http://pepla.blogspot.com/2010/11/praking.html (Λαμία: Πλατεία που έχει μετατραπεί σε Parking !)
http://pepla.blogspot.com/2010/10/blog-post_26.html (Ελεύθερο πάρκινγκ στην πλατεία Ελευθερίας. Γκέτο για πάρκινγκ η Παπασιοπούλου. Είναι μακριά η ζούγκλα;)
http://pepla.blogspot.com/2010/08/blog-post_8186.html (Ελεύθερο παρκάρισμα στην Πλ. Διάκου....!)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_7719.html (Αν είσαι και παπάς, με την αράδα σου θα πάς!)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_1814.html (Προς Δημοτική Αστυνομία και Τροχαία...)
http://pepla.blogspot.com/2010/09/blog-post_396.html(Δήμαρχε τι γίνεται με τη Δημοτική Αστυνομία;)
http://lamiafm1.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1008:2011-02-05-08-14-38&catid=34:2010-10-06-13-16-13 (Ηχορύπανση και ανταγωνισμός καφετεριών του κέντρου.)
http://ixoripansi.gr/?p=16 ( Εισήγηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Λαμίας)

http://www.lamiareport.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=30132:2011-06-11-08-29-45&catid=38:2010-04-22-20-27-04&Itemid=3 (Τζένη Οικονόμου: Σκληρή γλώσσα για τα τραπεζοκαθίσματα )

http://pepla.blogspot.com/2011/02/34472007.html (Συμβούλιο της Επικρατείας προς τους Δήμους: Επιστρέψτε τους δημόσιους χώρους στους πολίτες)
http://pepla.blogspot.com/2011/04/blog-post_2788.html (Η ηχορύπανση φθείρει ζωές, αλλά και σκοτώνει)
http://pepla.blogspot.com/2010/07/2000.html (Πρόστιμο 2.000 ευρώ και φυλάκιση για διατάραξη κοινής ησυχίας)
http://pepla.blogspot.com/2010/10/blog-post_3857.html («Τα πεζοδρόμια στους πεζούς!»)
http://www.pepla.gr/poiotita-zois/ixoripansi/62-i-ixorypansi-stin-lamia-diapistseis-protaseis.html (Η ηχορύπανση στην Λαμία (διαπιστώσεις-προτάσεις))
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Συνθήματα της εξέγερσης του Μάη του '68


Η ανθρωπότητα θα ευτυχήσει μόνον όταν ο τελευταίος γραφειοκράτης κρεμαστεί με τα έντερα του τελευταίου καπιταλιστή
Οι προκαταλήψεις είναι οι κολώνες της εξουσίας

Κηρύξατε την πόλη σε κατάσταση διαρκούς ευτυχίας

Τρέξε σύντροφε, ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου

Όσοι εγκαταλείπουν την επανάσταση σκάβουν έναν τάφο

Πρόσεξε τα αφτιά σου έχουν τοίχους

Ελευθερία είναι το δικαίωμα στην σιωπή

Ο επαναστάτης είναι ένας ακροβάτης του ονείρου

Κάτω ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός , ζήτω ο υπερρεαλισμός

Η αυθάδεια είναι το νέο επαναστατικό όπλο

Το να επιθυμείς είναι καλό το να πραγματοποιείς τις επιθυμίες σου καλύτερο
Αν έχουμε μια ελπίδα την χρωστάμε σε αυτούς που δεν έχουν καμιά

Η εξουσία είναι στην άκρη του όπλου, μήπως το όπλο είναι στην άκρη της εξουσίας

Κάτω από το λιθόστρωτο η παραλία

Το σεξ επιτρέπεται είπε ο Μάο , αρκεί να μην γίνεται πολύ συχνά

Το να σου λείψει η φαντασία είναι να μην φαντάζεσαι την έλλειψη της

Θεέ υποψιάζομαι ότι είστε αριστερός διανοούμενος

Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου η βγες ξανά στους δρόμους της φωτιάς

Μην παίρνετε το ασανσέρ , πάρτε την εξουσία

Γίνετε ρεαλιστές απαιτήστε το αδύνατο

Προλετάριος είναι αυτός που δεν έχει ισχύ πάνω στην ζωή του και το ξέρει

Η δράση δεν πρέπει να είναι αντίδραση αλλά δημιουργία

Η ελευθερία δεν είναι αγαθό που μας ανήκει . Είναι αυτό που μας εμπόδισαν να αποκτήσουμε οι νόμοι, οι προκαταλήψεις, η άγνοια

Η φαντασία στην εξουσία

Στην επανάσταση υπάρχουν αυτοί που την κάνουν και αυτοί που επωφελούνται

Η οικονομία πληγώθηκε, ας πεθάνει

Ο εκπαιδευτής πρέπει να εκπαιδευτεί

Μη με απελευθερώνεις , θα φροντίσω ο ίδιος

Οι νέοι κάνουν έρωτα , οι γέροι αισχρές χειρονομίες

Όσο περισσότερο καταναλώνεις , τόσος λιγότερο ζεις

Οι ανέσεις είναι το όπιο του λαού

Σου αγοράζουν την ευτυχία. Κλέψ’ την!

Η οικονομία τραυματίστηκε , μακάρι να ψοφήσει

Εκατομμυριούχοι όλων των χωρώ ενωθείτε , ο άνεμος γυρνάει

Πρώτα μην υπακούτε. Μετά γράψτε τους τοίχους

Νόμος 10ης Μαϊου 1968

Ελευθερία είναι το δικαίωμα στην σιωπή

Μιλήστε στους γείτονες σας

Κάτω η καταναλωτική κοινωνία του θεάματος

Απαγορεύεται το απαγορεύεται

Η ελευθερία είναι ένα έγκλημα που περιέχει όλα τα εγκλήματα, είναι το απόλυτο όπλο μας

Καμία ελευθερία για τους εχθρούς της ελευθερίας

Ας ανοίξουμε τις πόρτες από τα άσυλα, τις φυλακές, και τα ιδρύματα

Όχι στα σύνορα!

Ας είμαστε σκληροί!

Φωνάξτε , δημιουργείστε ή ψοφήστε!

Αρνηθείτε τους ρόλους που σας δώσανε!

Το μπετόν καλλιεργεί την απάθεια!

Ζωή όχι επιβιώση!

Ο συντηρητισμός είναι συνώνυμος με την αποσύνθεση και την ασχήμια

Θα σας πεθάνουν οι ανέσεις

Η ευτυχία είναι μια καινούργια ιδέα

Η ποίηση είναι στους δρόμους

Η τέχνη πέθανε. Μην καταναλώνετε το κουφάρι της

Η τέχνη πέθανε. Ο Γκοντάρ δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Αποφασίζω κατάσταση διαρκούς ευτυχίας

Πρέπει συστηματικά να εξερευνούμε το τυχαίο

Ξεχάστε ό,τι σας έχουν μάθει. Αρχίστε να ονειρεύεστε

Βιάστε το Alma mater σας

Κι αν καίγαμε την Σορβόννη;

Ας σκοτώσουμε τον μπάτσο που κοιμάται μέσα μας

Διώξτε τον μπάτσο που έχετε στο κεφάλι σας

Η θρησκεία είναι η απόλυτη αισχροκέρδεια

Ούτε θεός , ούτε αφέντης

Μετρό, δουλειά και νάνι

Η πλήξη είναι αντι-επαναστατική

Θέλουμε να ζήσουμε!

Ήρθα, είδα, πίστεψα

Ζήστε στο παρόν

Η φύση δεν έκανε ούτε υπηρέτες ούτε αφεντικά . Δεν θέλω ούτε να δίνω ούτε να παίρνω εντολές

Κάθε εξουσία διαφθείρει , η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα

Οι δομές στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι ο άνθρωπος στην υπηρεσία των δομών

Η επανάσταση δεν είναι των επιτροπών. Είναι δική σου

Η πολιτική διαμορφώνεται στους δρόμους

Τα οδοφράγματα κλείνουν δρόμους αλλά ανοίγουν περάσματα

Αυτοί που δουλεύουν πλήττουν όταν δεν δουλεύουν , αυτοί που δεν δουλεύουν δεν πλήττουν ποτέ

Εργαζόμενοι όλων των χωρών , απολαύστε!!!

Σταλινιστές , οι γιοι σας είναι μαζί μας !

Όταν ο τελευταίος κοινωνιολόγος θα έχει κρεμαστεί με τα έντερα του τελευταίου γραφειοκράτη θα έχουμε ακόμη «προβλήματα»;

Είμαστε όλοι ανεπιθύμητοι

Ακόμα κι αν κόψουν όλα τα λουλούδια η άνοιξη θα έρθει

Η ελευθερία ξεκινά από την απαγόρευση. Απαγορεύεται να βλάπτει την ελευθερία του άλλου.

Έχω κάτι να πω, αλλά δεν ξέρω τι.

Ούτε αφεντικό, ούτε θεός, θεός είμαι εγώ

Κράτος είναι ο καθένας μας

Δεν υπάρχουν σκέψεις επαναστατικές , μόνο πράξεις

Σύντροφε προσοχή . Η εκβιομηχάνιση μας απειλεί

Τα λαστιχένια μπιμπερό γαλουχούν μια κοινωνία σαρκοβόρα.

Συμμετέχω, συμμετέχεις , συμμετέχει , συμμετέχουμε , συμμετέχετε, κερδίζουν

Γράψτε παντού!!! Πριν γράψετε μάθετε να σκέφτεστε.

Ουρλιάξτε , δημιουργείστε , κοιτάξτε μπροστά!

Όποιος μιλάει για έρωτα , καταστρέφει τον έρωτα

Το δάσος προηγείται του ανθρώπου , η έρημος ακολουθεί

Αλλάξτε την ζωή , αλλάξτε τις οδηγίες χρήσης

Μην πάτε στην Ελλάδα το καλοκαίρι . Μείνετε στην Σορβόννη.

Δεν θέλουμε να γίνουμε σαν εσάς

Μια επανάσταση που ζητά να θυσιαστείς γι’ αυτήν είναι στο στυλ στου μπαμπά σου

Κάποτε ρωτήθηκε ο Γκοντάρ σε ποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή έκανε το διάλειμμα από το αστικό στο επαναστατικό σινεμά και απάντησε: «κατά την διάρκεια των γεγονότων του Μαϊου- Ιουνίου 1968 στην Γαλλία»

Αστοί δεν καταλάβατε τίποτα

Καταναλώστε λιγότερο , ζήστε περισσότερο

Αγώνας , ο πατέρα των πάντων

Το αλκοόλ σκοτώνει. Πάρτε LSD.

Εμπρός του Πανεπιστημίου οι κολασμένοι

Η κουλτούρα είναι σαν τη μαρμελάδα . όσο λιγότερη έχεις τόσο πιο πολύ την απλώνεις
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη: Διακήρυξη της Πρωτοβουλίας Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία

1Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο.

Θέμα εκδήλωσης : Δημόσια παρουσίαση της Διακήρυξης της Πρωτοβουλίας Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία

Τόπος : Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Δήμου Θεσσαλονίκης (Εθν. Αμύνης – Αλ. Σβώλου)

Ημερομηνία : Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Ώρα: 7.00 μμ

Ομιλίες 5 λεπτες :

7.00-8.00 μμ:
Θεματολογία :

• Παρουσίαση της Διακήρυξης
• Κρίση και ΚΑΟ
• Ευρωπαϊκή και διεθνής εμπειρία
• Ελληνική εμπειρία
• Θεσμικό Πλαίσιο και ΚΑΟ
• Εκπαίδευση και ΚΑΟ
• Αυτοδιοίκηση και ΚΑΟ
• Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ΚΑΟ
• Κοινωνικά μέσα δικτύωσης και ΚΑΟ
• Κοινωνική Αλληλεγγύη και ΚΑΟ
• Πράσινη Οικονομία και ΚΑΟ

8.00-10.00 μμ:
Τοποθετήσεις από τους υπογράφοντες τη Διακήρυξη και ερωτήσεις από τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση.


Δημοσιοποίηση κειμένων :
• Η Διακήρυξη (με τις πρώτες υπογραφές) αποστέλλεται σε όλα τα ΜΜΕ με σύνδεσμο στο Ιστολόγιο της ΠΡΩΣΚΑΛΟ.
• Οι ομιλητές παραδίδουν κείμενο 300-500 λέξεων και οι υπογράφοντες την Διακήρυξη κείμενο 200-300 λέξεων, ΠΡΙΝ την εκδήλωση, που αναρτώνται στο Ιστολόγιο.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Αντρέ Γκόρζ: Σε μια κοινωνία δίχως προνόμια δεν υπάρχουν φτωχοί

Όταν μιλάμε για την οικολογία είναι σαν να μιλάμε για την καθολική ψήφο ή για την κυριακάτικη αργία: στην αρχή, όλοι οι αστοί και όλοι οι υποστηρικτές της τάξης θα αναφωνήσουν: «Mα θέλετε την καταστροφή μας, τον θρίαμβο της αναρχίας, τον αφανισμό μας!» Αργότερα, όταν η φορά των πραγμάτων και η λαϊκή πίεση γίνουν αφόρητες, παραχωρούν όσα χθες ακόμα αρνιόντουσαν, χωρίς όμως τίποτα να αλλάξει στην πραγματικότητα.

Οι απαιτήσεις της οικολογίας, αν ληφθούν υπόψη, συνεχίζουν να[...] έχουν πολλούς αντιπάλους ανάμεσα στους εργοδότες. Ήδη όμως αρκετοί κεφαλαιοκράτες την υποστηρίζουν, έτσι ώστε η αποδοχή αυτών των απαιτήσεων να είναι πλέον πιθανή. Καλύτερα λοιπόν να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ο αγώνας υπέρ της οικολογίας δεν είναι αυτοσκοπός, αποτελεί απλώς ένα στάδιο. Μπορεί να δημιουργήσει δυσκολίες στον καπιταλισμό και να τον αναγκάσει να δεχθεί αλλαγές. Αφού όμως αντισταθεί δυναμικά και με πονηριές και τελικά υποχωρήσει μπρος στο αναπόφευκτο του οικολογικού αδιεξόδου, θα ενσωματώσει και αυτή τη διάσταση, όπως ενσωμάτωσε και όλες τις υπόλοιπες.

Για τον λόγο αυτό είναι που πρέπει μιας και εξαρχής να θέσουμε το ερώτημα του τι θέλουμε: Έναν καπιταλισμό που προσαρμόζεται στις οικολογικές απαιτήσεις ή μια οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική επανάσταση που καταργεί τους καπιταλιστικούς εξαναγκασμούς, θεμελιώνοντας έτσι μια καινούργια σχέση των ανθρώπων με τη συλλογικότητά τους, με το περιβάλλον τους και με τη φύση; Με άλλα λόγια, μεταρρύθμιση ή επανάσταση;

Μη βιαστείτε να απαντήσετε πως το ζήτημα αυτό είναι δευτερεύουσας σημασίας και ότι προέχει να πάψουμε να ρυπαίνουμε τον πλανήτη σε σημείο που να γίνει ακατοίκητος. Διότι ούτε το να επιζήσουμε αποτελεί αυτοσκοπό. Αξίζει άραγε τον κόπο να επιζήσουμε (καθώς αναρωτιέται ο Ιβάν Ίλιτς) «σ’ έναν κόσμο που θα έχει μεταβληθεί σε πλανητικό νοσοκομείο, σε πλανητικό σχολείο, σε πλανητική φυλακή, και όπου το κύριο μέλημα των μηχανικών της ψυχής θα είναι να κατασκευάσουν ανθρώπους προσαρμοσμένους σ’ αυτή την κατάσταση; (…)»

Κάλλιο να καθορίσουμε από την αρχή για τι πράγμα αγωνιζόμαστε και όχι μόνο ενάντια σε τι. Καλύτερα να προσπαθήσουμε να προβλέψουμε πώς θα αντιδράσει ο καπιταλισμός και ποιες αλλαγές θα υποστεί μπρος στις οικολογικές πιέσεις, αντί να βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα ότι θα επιφέρουν την εξαφάνισή του.
Όμως, κατ’ αρχάς, πώς εννοούμε τον οικολογικό εξαναγκασμό με οικονομικούς όρους; Πάρτε για παράδειγμα τα γιγαντιαία χημικά συγκροτήματα στην κοιλάδα του Ρήνου, στο Λουντβιγκσχάγκεν (BASF), στο Λεβερκούζεν (Bayer) ή στο Ρότερνταμ (Akzo). Κάθε ένα από τα συγκροτήματα αυτά συνδυάζει τους ακόλουθους παράγοντες:
- φυσικούς πόρους (αέρα, νερό, ορυκτά), που θεωρούνταν μέχρι τώρα δωρεάν, διότι δεν υπήρχε ανάγκη να αναπαραχθούν (αντικατασταθούν).

- μέσα παραγωγής (μηχανές, κτήρια, κ.λπ.) που είναι πάγιο κεφάλαιο, που φθείρονται και που χρειάζεται να αντικατασταθούν (να αναπαραχθούν) κατά προτίμηση με πιο ισχυρά και πιο αποτελεσματικά μέσα, για να δώσουν έτσι στην επιχείρηση ένα πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών.

- ανθρώπινη εργατική δύναμη, που και αυτή χρειάζεται να αναπαραχθεί (πρέπει στους εργαζόμενους να παρασχεθεί τροφή, υγειονομική φροντίδα, κατοικία, επιμόρφωση).

Στην καπιταλιστική οικονομία, ο συνδυασμός αυτών των συντελεστών στους κόλπους της παραγωγικής διαδικασίας έχει ως κύριο σκοπό το κατά το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος (πράγμα που, για μια επιχείρηση που φροντίζει για το μέλλον της, σημαίνει: μέγιστη ισχύ, άρα περισσότερες επενδύσεις, για μεγαλύτερη παρουσία στην παγκόσμια αγορά). Η επιδίωξη αυτού του σκοπού έχει βαθιές επιπτώσεις στον τρόπο συνδυασμού των παραγωγικών συντελεστών και στην αποδιδόμενη στον καθένα σχετική σημασία.

Η επιχείρηση, για παράδειγμα, δεν αναρωτιέται ποτέ πώς θα ενεργήσει ώστε η εργασία να είναι πιο ευχάριστη, ή να ληφθούν καλύτερα υπόψη οι ισορροπίες της φύσης και εκείνες του χώρου διαβίωσης των ανθρώπων, έτσι ώστε τα προϊόντα της να εξυπηρετούν τους στόχους που οι ανθρώπινες συλλογικότητες επιθυμούν. (….)

Και ιδού που, στην κοιλάδα του Ρήνου ιδιαίτερα, ο ανθρώπινος συνωστισμός, η ρύπανση του αέρα και του νερού, έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε η χημική βιομηχανία, για να συνεχίσει τη ανάπτυξή της ή απλώς για να εξακολουθήσει να λειτουργεί, αναγκάζεται να φιλτράρει τους καπνούς και τα απορρίμματά της, με άλλα λόγια να αναπαράγει τις συνθήκες και τους πόρους που μέχρι τότε θεωρούνταν «φυσικά» και παρέχονταν δωρεάν. Αυτή η αναγκαιότητα αναπαραγωγής του περιβάλλοντος θα έχει αναμφισβήτητες συνέπειες: αναγκαίες γίνονται οι επενδύσεις για απορρύπανση, δηλαδή η αύξηση των πάγιων κεφαλαίων. Στη συνέχεια θα πρέπει να εξασφαλιστούν οι ανάλογες αποσβέσεις (αναπαραγωγή) των εγκαταστάσεων καθαρισμού, όταν αντίθετα το προϊόν τους (η σχετική καθαρότητα της ατμόσφαιρας και του νερού) δεν μπορεί να πουληθεί, να φέρει κέρδος.

Με δυο λόγια, έχουμε την ταυτόχρονη αύξηση του ύψους του επενδυμένου κεφαλαίου (της «οργανικής σύνθεσης») και του κόστους αναπαραγωγής του, δίχως την αντίστοιχη αύξηση των πωλήσεων. Κατά συνέπεια, ένα από τα δύο: ή πέφτει το ποσοστό κέρδους ή οι τιμές των προϊόντων ανεβαίνουν. Προφανώς η επιχείρηση θα επιδιώξει να αυξήσει τις τιμές πώλησης. Δεν θα τα καταφέρει όμως και τόσο εύκολα: όλες οι άλλες ρυπαίνουσες επιχειρήσεις (τσιμεντοβιομηχανίας, μεταλλουργίας, σιδηρουργίας,…) θα ζητήσουν και αυτές επίσης να πληρώσει ο τελικός καταναλωτής πιο ακριβά τα προϊόντα τους. Ο συνυπολογισμός λοιπόν των οικολογικών απαιτήσεων θα επιφέρει εντέλει την εξής συνέπεια: οι τιμές θα τείνουν να αυξάνονται πιο γρήγορα από τους πραγματικούς μισθούς, οπότε η λαϊκή αγοραστική δύναμη θα συμπιεστεί και όλο αυτό θα περάσει σαν το κόστος της απορρύπανσης να αφαιρείται αναγκαστικά από τους πόρους που διαθέτει ο κόσμος για την αγορά εμπορευμάτων.

Άρα, η παραγωγή εμπορευμάτων θα τείνει ή σε στασιμότητα ή ακόμη και σε πτώση. Οι τάσεις προς ύφεση θα ενταθούν. Μια τέτοια υποχώρηση της οικονομικής μεγέθυνσης και της παραγωγής, ενώ σε κάποιο άλλο σύστημα θα μπορούσε να αποβεί θετική (λιγότερα αυτοκίνητα, λιγότερος θόρυβος, καθαρότερη ατμόσφαιρα, μειωμένος ημερήσιος χρόνος εργασίας, κτλ.) θα έχει τώρα ολωσδιόλου αρνητικές επιπτώσεις: οι ρυπαίνουσες παραγωγές θα μετατραπούν σε είδη πολυτελείας, απρόσιτα για τις μάζες, ενώ θα συνεχίζουν να καταναλώνονται από τους προνομιούχους. Οι ανισότητες θα βαθύνουν -οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

Τελικά, ο συνυπολογισμός του οικολογικού κόστους θα έχει τις ίδιες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις με την κρίση του πετρελαίου. Και ο καπιταλισμός, αντί να καταρρεύσει, θα τη διαχειριστεί αυτή την κρίση όπως το έκανε ανέκαθεν: ισχυρά οικονομικά συγκροτήματα θα επωφεληθούν από τις δυσκολίες των ανταγωνιστών τους για να τους απορροφήσουν φθηνότερα και να επεκτείνουν έτσι την κυριαρχία τους επί της οικονομίας. Η κεντρική εξουσία θα ενισχύσει τον έλεγχό της επί της κοινωνίας: οι τεχνοκράτες θα υπολογίσουν τους συμφερότερους όρους απορρύπανσης και παραγωγής, θα υπαγορεύσουν κανονισμούς, θα επεκτείνουν τους τομείς «προγραμματισμένου βίου» και το πεδίο δράσης των κατασταλτικών μηχανισμών. (…)

Ίσως πείτε πως κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο να συμβεί. Σίγουρα και δεν είναι. Όμως, μάλλον έτσι θα πάνε τα πράγματα εάν ο καπιταλισμός υποχρεωθεί να συνυπολογίσει το οικολογικό κόστος και εφόσον απουσιάσει η πολιτική επίθεση σε όλα τα επίπεδα, με στόχο να του αποσπάσει την κυριαρχία στη δράση και να του αντιτάξει ένα εντελώς διαφορετικό κοινωνικό και πολιτισμικό πρόταγμα. Και αυτό διότι οι οπαδοί της αέναης ανάπτυξης έχουν δίκιο τουλάχιστον σε ένα σημείο: στο πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας και του παρόντος πρότυπου κατανάλωσης, βασισμένου στην ανισότητα, στα προνόμια και στην αναζήτηση του κέρδους, η μη-ανάπτυξη ή αρνητική ανάπτυξη το μόνο που μπορούν να σημαίνουν είναι στασιμότητα, ανεργία, μεγέθυνση του χάσματος που χωρίζει τους πλούσιους από τους φτωχούς. Στο πλαίσιο του παρόντος τρόπου παραγωγής δεν είναι δυνατόν να περιοριστεί ή να μπει φραγμός στην ανάπτυξη και να γίνει ταυτόχρονα δικαιότερη η κατανομή των διαθέσιμων αγαθών.

Εφόσον ο συλλογισμός μας παραμένει μέσα στα όρια του πολιτισμού αυτού της ανισότητας, η οικονομική μεγέθυνση θα εμφανίζεται στη μάζα των ανθρώπων σαν την υπόσχεση –αυταπάτη στην πραγματικότητα– ότι θα πάψουν κάποτε να είναι «υπο-προνομιούχοι», ενώ η μη-μεγέθυνση, ή και η αποανάπτυξη, θα σημάνει τη δίχως ελπίδα καταδίκη τους στη μετριότητα. Γι’ αυτό δεν είναι τόσο με την οικονομική μεγέθυνση που πρέπει να τα βάλουμε, όσο με την παραπλάνηση που εδραιώνει τη δυναμική των αυξανόμενων αναγκών, αενάως διαψευδόμενη, τον ανταγωνισμό που επιφέρει, ωθώντας τα άτομα να θέλουν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον. Το σύνθημα αυτής της κοινωνίας θα μπορούσε να είναι: αυτό που είναι καλό για όλους δεν έχει καμιά αξία. Δεν θα σε σέβεται κανείς αν δεν έχεις «περισσότερα από τους άλλους».

Αν θέλουμε τη ρήξη με την ιδεολογία της άνευ ορίων ανάπτυξης θα πρέπει να προβάλουμε το αντίθετο: «Αξίζει μόνο ό,τι είναι καλό για όλους. Μόνο εκείνο που δεν παραχωρεί προνόμια σε κανέναν και ούτε μειώνει κανέναν. Τότε θα γίνει δυνατό να είμαστε ευτυχισμένοι με λιγότερο πλούτο και αυτό διότι σε μια κοινωνία δίχως προνόμια δεν υπάρχουν φτωχοί».
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Φακές καναδέζικες και φασόλια made in China

Πατάτες από την Αίγυπτο. Οσπρια από τη Βόρεια Αµερική και την Απω Ανατολή. Στα ράφια των ελληνικών µανάβικων υπάρχουν προϊόντα από κάθε άκρη της γης, τα οποία καλύπτουν την ελλειµµατική µας παραγωγή

Σε υψόµετρο 750, σε µια σκληρή γη στο δυτικόάκρο της Κοζάνης, την οποία για χρόνια έθρεφαν οι κοινοτικές επιδοτήσεις, ο αγρότης Γιάννης Ζιµπιλίδης καλλιεργεί στα στρέµµατά του έναν ξεχασµένοαπό τηνελληνικήγεωργία σπόρο: τη φακή. Μετέχει σε έναν συνεταιρισµό µε 55 παραγωγούς, οι οποίοι από το 2009 καλλιεργούν, τυποποιούν και εµπορεύονται το προϊόν τους στην Ελλάδα. Ενα προϊόν που [...]φύτρωνε για γενιές µόνο στα µποστάνια τους για να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες των οικογενειών τους, ενώ στα χωράφια τους ευδοκιµούσαν τα καπνά. Με τις επιδοτήσεις να στραγγίζουν και να λήγουν τα επόµενα χρόνια, στράφηκαν στη φακή. Αποτέλεσαν όµως την εξαίρεση. Το 90% της εγχώριας ζήτησης σε φακή καλύπτεται σήµερα από εισαγωγές. ∆εν είναι όµως το µόνο προϊόν στο οποίο δεν είµαστε αυτάρκεις.

Σύµφωνα µεστοιχεία τουυπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, η ελληνική παραγωγή σε ξηρά όσπρια µπορεί να καλύψει µόνοτο 44% της εγχώριας ζήτησης. Τα ποσοστά µειώνονται ακόµη περισσότερο όσον αφορά το κρέας. Οι έλληνες κτηνοτρόφοι ικανοποιούν το 34% τωναναγκών της ελληνικής αγοράς σεµοσχαρίσιοκρέας και το 40% σεχοιρινό. Ενδεικτικά είναι και ταστοιχεία τηςΕλληνικής ΣτατιστικήςΑρχής γιατο ελλειµµατικό εµπορικό ισοζύγιο στις εισαγωγές καιεξαγωγές τροφίµων. Το 2010 εισαγάγαµε 10,8 εκατ. κιλά φακές, κυρίως από τον Καναδά και τις ΗΠΑ, ενώ εξαγάγαµε 294.088

κιλά. Την ίδια περίοδο φέραµε από την Αίγυπτο, τη Βουλγαρία και άλλες χώρες 132 εκατ. κιλά πατάτες και στείλαµε στην Τσεχία, την Πολωνία και αλλού 24 εκατ. κιλά. Κι αν η φασολάδα θεωρείται ένα από τα εθνικά µας πιάτα, τα ίδια στοιχεία δείχνουν ότι η µεγαλύτερη ποσότητα φασολιών που καταναλώνουµε στην Ελλάδα φτάνουν από την Ιταλία, την Ιορδανία και τη Βουλγαρία. ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Κι όµως, πριν από τρεις δεκαετίες η Ελλάδαήταν σε θέση να ανταποκριθεί στις διατροφικές απαιτήσεις του πληθυσµού της µε δικά της προϊόντα. Τι συνέβη και εισάγουµε αντί να παράγουµε; «Μετά την είσοδό µας στην ΕΟΚ καθορίστηκε σε συµφωνίεςτι και πόσο θα παράγει κάθε χώρα. Μπήκαν ποσοστώσεις στην παραγωγή και όρια πουδεν έπρεπε ναξεπεράσουµε. Στόχοςήταν η δηµιουργία µιας εσωτερικής αγοράς στην Ευρώπη, στην οποία κάθε χώρα θα έχει τα εθνικά της προϊόντα», λέει ο Κώστας Ηλιόπουλος, ερευνητής στο ΕΘΙΑΓΕ. Αυτοί οι περιορισµοί, όπως θυµάται, απέτρεψαν τη δεκαετία του ‘90 έναν παραγωγό να δηµιουργήσειµια πρότυπηγαλακτοκοµική µονάδα που θα κάλυπτε τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς. Πέρα από τις ποσοστώσεις όµως, αρκετοί έλληνες αγρότες εγκλωβίστηκαν από µόνοι τους σε µη ανταγωνιστικές, αλλά επιδοτούµενες µονοκαλλιέργειες, όπως το βαµβάκι, το καλαµπόκι, τα σιτηρά και τα καπνά. Αδιαφορώντας αν το κόστος παραγωγής ήτανµεγαλύτερο από την τιµή αγοράς. «Υπήρχαν ποικιλίες καπνού που η εµπορική τους τιµή δεν κάλυπτε ούτε το 10% του κόστους παραγωγής. Και οπαραγωγός καλλιεργούσε µόνο και µόνο για την επιδότηση», λέει ο πρόεδρος τουΕΘΙΑΓΕ Κωνσταντίνος Τσιµπούκας.

Η κουλτούρα των επιδοτήσεων είχε ριζώσει βαθιά στη νοοτροπία αρκετών παραγωγών. Πρόσφατα, ο Γιάννης Βογιατζής, καλλιεργητής κηπευτικών στη Θεσσαλονίκη, παρακολούθησε µια συνάντηση νέων αγροτών στην περιοχή του. «Πρότειναν να σταµατήσουν, καιτώρα αν γίνεται, όλες οι επιδοτήσεις. Να δοκιµάσει καθένας µόνος του. Αντέδρασα µόλις το άκουσα», λέει. «Ανήκα και εγώ σε µια γενιά που είχε µάθει να δουλεύει έτσι. Ισως τελικά αυτή να είναι η λύση».

Για τους περισσότερουςπαραγωγούς η έλλειψη αυτάρκειας της Ελ λάδας σε ορισµένα τρόφιµα οφείλεται στηµειωµένη ανταγωνιστικότητα σε σχέση µε προϊόντα από τη Χιλή ή την Αργεντινή. «Βρίσκεις το ίδιο ζιζανιοκτόνο στηνΕλλάδα σε διπλάσια τιµή απ’ ό,τι πωλείται στην Τουρκία. Εξω έχουν πιο φθηνά µεροκάµατα και µεγαλύτερες εκτάσεις. Ετσι ρίχνουν και τις τιµές τους στα προϊόντα», λέει ο Ζαφείρης Καζάκης, καλλιεργητής ντοµάτας και καρπουζιών στη Χαλκιδική.

Ωστόσο αυτό δεν δικαιολογεί, σύµφωνα µε τον κ. Ηλιόπουλο, νωρίς το πρωί σταράφια της λαχαναγοράς να βρίσκονται κυρίως εισαγόµενα προϊόνταόχι από τρίτες χώρες, αλλά από κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης που µπορεί να έχουν αντίστοιχα ή µεγαλύτερα κόστη παραγωγής. «Είναι ζήτηµα οργάνωσης και συνεργασίας. ∆εν µπορεί σε µεγάλη αλυσίδα σούπερ µάρκετ να φτάνει το πρωί έτοιµο, συσκευασµένο το µαρούλι από το εξωτερικό και να µην έχει έρθει ακόµα λόγω καθυστέρησης το µαρούλι από κάποιονπαραγωγόπου βρίσκεται στηδιπλανή πόλη. Λόγω καθυστέρησης, αναγκαστικά θα µπει στο ψυγείο και αυτό αυξάνει το κόστος συντήρησης», λέει ο ερευνητής του ΕΘΙΑΓΕ.

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ. Οπου κι αν ταξιδέψεις στην Ελλάδα ένα από τα µόνιµα παράπονα των αγροτών είναι ότι τους εκµεταλλεύονται οι έµποροι. Αλλά συχνά συναντάς περιοχές στις οποίεςοι παραγωγοί δεν συνεταιρίζονται γιανα εξασφαλίσουν καλύτερες εµπορικές τιµές ή να διαθέσουν πιο εύκολα τη σοδειά τους. «∆εν έχουµε πνεύµα συνεργασίας», λέει ο 50χρονος κτηνοτρόφος Τάσος Ψωµάς από τονΑστακό Αιτωλοακαρνανίας. «Κάθε παραγωγός κάνει τις διαπραγµατεύσειςµόνος του. Η Ενωση που έχουµε περιορίζεται στο να πουλάει λιπάσµατα και φυτοφάρµακα. ∆εν δίνει κίνητρα ή συµβουλές για νέες καλλιέργειες. ∆εν προσεγγίζει τους εµπόρους για να κλείσει καλύτερες συµφωνίες».

∆εν είναι όµως µόνο θέµα διαπραγµατευτικής δύναµης. Είναι και ζήτηµα συνήθειας. «Εδώκαι 30 χρόνια αρκετοί αγρότες έχασαν την επαφή µε την αγορά. Γιατί λόγω επιδοτήσεων δεν ασχολούνταν. Ενώ από τη δεκαετία του ‘90 τα ξένα φθηνά εργατικά χέρια τούς επέτρεψαν να δουλεύουν λιγότερο. Είναι δύσκολο να ανατραπούν αυτά τα βιώµατα», παρατηρεί ο κ. Ηλιόπουλος. Παράλληλα η συνεργασία των αγροτών συναντούσε κατά καιρούς και θεσµικά εµπόδια. Οπως τονίζει ο ερευνητής του ΕΘΙΑΓΕ, ο νόµος για τους συνεταιρισµούς από το 1914 που ψηφίστηκε µέχρι το 1970 άλλαζε κατά µέσον όρο δυόµισι φορές τον µήνα. Ενώ και σήµερα, πολλές ενώσεις δεν εκµεταλλεύονται την ευελιξίαπου τους δίνει η νοµοθεσία για ναδιαµορφώσουν το δικό τους καταστατικό και απλώς αντιγράφουν αυτό που τους έχει στείλει η ΠΑΣΕΓΕΣ.

Υπάρχουν όµως καιοι εξαιρέσεις. Στην Κοζάνη οι 55 παραγωγοίφακής υπογράφουν µεταξύ τους συµβόλαιο που προβλέπει τις ποσότητες που θαπαραχθούν στα χωράφια τους.

Και στο Κάτω Νευροκόπι ∆ράµας οι τοπικές πατάτεςδιανέµονται από τον συνεταιρισµό σε όλη την Ελλάδα. «Θα µπορούσε η Ελλάδανα παράγει µόνη της όση πατάτα χρειάζεται καινα µην εξαρτάται από εισαγωγές. Στην ελεύθερη αγορά όµως όταν ητιµή της πατάτας Αιγύπτου είναι µικρότερη, ο έµπορος θα προτιµήσει αυτή», λέει ο Χαράλαµπος Γεωργιάδης, υπεύθυνος συσκευαστηρίου πατάταςστο Κάτω Νευροκόπι.

Τα τελευταία χρόνιαυπάρχουν αγρότες πουψάχνουν νέεςδιεξόδους και τροφοδοτούν την αγορά κυρίως µε προϊόντα που εισάγουµε. Εκτός από τον κ. Ζιµπιλίδη που στράφηκε στις φακές, οκ. Βογιατζής στη Θεσσαλονίκηκαλλιεργεί ρεβίθια. «Γλιτώνωέτσι τοκόστος των λιπασµάτων και εξοικονοµώ χρήµατα», λέει. Τα µέχρι τώρα στοιχεία δεν δείχνουν ότι η Ελλάδα µπορεί να εξασφαλίσειαυτάρκεια σετρόφιµα όπωςτο κρέας, τα όσπρια ή κάποιες κατηγορίες φρούτων. Και η ιστορία που θυµάται ο κ. Ηλιόπουλος µε καµπάνιες που διαφήµιζαν στην Αυστρία τα ελληνικά φρούτα τη στιγµή που οι τουρίστες κατανάλωναν στη Ρόδο φρούτα από τη Γαλλία, δεν αποκλείεται να επαναληφθεί.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Η ομάδα Λιμιέρ* στα πλαίσια του φεστιβάλ Οίτης


ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΙΤΗΣ

Η ομάδα Λιμιέρ* στα πλαίσια του φεστιβάλ Οίτης παρουσιάζει τις ταινίες δυο νέων Ελλήνων δημιουργών.

Δευτέρα 6/6/2011

Το μαύρο λιβάδι του Βαρδή Μαρινάκη
με τους: Σοφία Γεωργοβασίλη, Χρήστο Πασσαλή

Στη Δυτική Ελλάδα του 1654 ένας [...]τραυματισμένος γενίτσαρος βρίσκει καταφύγιο σ' ένα γυναικείο μοναστήρι. Η Ανθή, η οποία τον περιποιείται, τον ερωτεύεται, αλλά δεν μπορεί να του αποκαλύψει το μυστικό της, που το γνωρίζει μόνον η ηγουμένη.

Τετάρτη 8/6/2011

Το όνειρο του σκύλου του Άγγελου Φραντζή
με τους: Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, Πέγκυ Τρικαλιώτη, Λίνα Σακκά, Άρη Σερβετάλη

Ένας άντρας ονειρεύεται μια ληστεία, αλλά αληθινοί διαρρήκτες αδειάζουν το διαμέρισμά του. Κι ενώ ένας αστυνόμος διερευνά την υπόθεσή του, οι ήρωες του ονείρου εμφανίζονται να έχουν τη δική τους υπόσταση, σε μια αλλόκοτη νύχτα, όπου μια πόρνη ανακαλύπτει ότι έχει μαγικές ικανότητες και μεταμορφώνει το μοναχικό άνδρα σε σκύλο.

Πέμπτη 9/6/2011

Μέσα στο δάσος του Άγγελου Φραντζή
με τους: Κάτια Γκουλιώνη, Ιάκωβο Καμχή, Νέιθαν Πίσουρτ

Δύο αγόρια κι ένα κορίτσι χάνονται στο δάσος και σε έναν ονειρικό –στα όρια του πραγματικού και του φανταστικού– κόσμο.

Η ομάδα Λιμιέρ είναι μια ομάδα νέων ανθρώπων που έχουν σαν στόχο την προβολή καλλιτεχνικών ταινιών στην πόλη της Λαμίας. Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στον πολυχώρο Χώρα στα Λελέικα Υπάτης και θα ξεκινούν στις 21:45.


*Οι αδελφοί Λιμιέρ ήταν Γάλλοι κινηματογραφιστές και εφευρέτες, δημιουργοί του κινηματογράφου.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία «Κ. Κάλβος»

Με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων και τις επιθέσεις σε πρόσωπα της πολιτικής, γίνεται αρκετή συζήτηση, σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η εκτροπή της λαϊκής αγανάκτησης και με το αν είναι ή όχι δικαιολογημένη και θεμιτή η βία. Είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε τα κίνητρα αυτών που δρουν προπηλακίζοντας και χειροδικώντας και [...]να ελέγξουμε την πηγή από όπου ξεχύνεται αυτό το ποτάμι. Άλλος ο αγανακτισμένος που δυσφορεί με το πολιτικό σύστημα έτσι όπως έχει διαφθαρεί μέσα στη λιθώδη αναισθησία του, ελπίζει όμως και θέλει να εργαστεί συλλογικά και συνειδητά για μια καλύτερη ποιότητα δημοκρατίας και άλλος ο αγανακτισμένος που εκμεταλλευόμενος την κατάντια του συστήματος επιθυμεί να κατεδαφίσει συλλήβδην την δημοκρατία, ως πολίτευμα, ως τρόπο ζωής, ως πολιτικό περιβάλλον ελεύθερης σκέψης και έκφρασης.
Η βία στο εσωτερικό μιας κοινωνίας ποτέ ιστορικά δεν απέφερε κανέναν αγαθό καρπό, παρά μόνο νέα βία, γιατί η βία της μιας πλευράς νομιμοποιεί κάποια στιγμή την άσκηση βίας από την απέναντι πλευρά και ο νόμος της ισχύος του πολυπληθέστερου δεν ισχύει στην περίπτωση αυτή, γιατί μιλάμε για ανθρώπινες ζωές και όχι για το παιδικό παιχνίδι της διελκυστίνδας.
Η αγανάκτηση, είναι ένα συναίσθημα που αν δε μορφωθεί, αν δεν πάρει σχήμα, μπορεί εύκολα να δώσει τέτοια αποτελέσματα βίας, άλογου ξεσπάσματος θυμού, τυφλής εκτόνωσης. Η κοινωνία βιώνει την αγανάκτηση, αλλά αυτή η αγανάκτηση πρέπει να μορφωθεί, να γίνει επιχειρήματα, προτάσεις, σταθερή διεκδίκηση θέσεων, αυτοκριτική, άνοιγμα στον διάλογο, όχι άναρθρες κραυγές και «εκτόνωση».
Άλλωστε, αυτός ο θλιβερός θίασος της εξουσίας έχει εκτραφεί και από εμάς τους ίδιους, ως μέλη της ελληνικής κοινωνίας με δικαίωμα ψήφου που αφεθήκαμε στις θωπείες του ψεύδους, όπως ένα παιδί στην παρηγορητική δύναμη του παραμυθιού.
Να γιατί έχει τόσο μεγάλη σημασία η παιδεία και η «μόρφωση» και τη βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν εννοώ ούτε μόνο, ούτε κυρίως, τη μόρφωση που επιστέφεται από πανεπιστημιακούς τίτλους και πτυχία, αλλά αυτήν που έχει ο απλός λαός στην καρδιά του και φαίνεται καθαρά στην ελληνική φιλοξενία, την λαϊκή καλαισθησία (αυτό που λέμε «λαϊκός πολιτισμός»), στην απλότητα της συμπεριφοράς, στην περισυλλογή, στα ήμερα ήθη. Αυτός ο λαός δε γίνεται ποτέ όχλος, γιατί ξέρει να μορφώνει τα συναισθήματά του, να μετατρέπει την απόγνωση σε ελπίδα. Ο όχλος δεν εκφράζει το λαϊκό συναίσθημα. Δεν εκφράζει τίποτα. Είναι νοσηρή παρενέργεια μιας βαθιά εσφαλμένης αντίληψης για την δήθεν «ελευθερία». Είναι απρόσωπος, ξεσπά, κραυγάζει υστερικά, αδυνατεί να οργανώσει συλλογισμούς, δεν έχει ματιά προς τα μέσα, είναι χαοτικός και άρα αντικοινωνικός, αφού οι κοινωνίες υπάρχουν, για να δαμάζουν το χάος.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η βία δεν είναι ποτέ θεμιτή. Έχει μεγάλη σημασία για την εθνική μας αξιοπρέπεια και την ιστορία μας, το πώς θα διέλθουμε τη στενωπό. Τώρα θα φανεί πόσο πολιτισμό διαθέτουμε, πόσο ενσωματωμένη στη σκέψη μας έχουμε την αρχαία και νεώτερη παράδοσή μας, ή απλώς τη λιβανίζουμε χωρίς να μετέχουμε. Να βαδίσουμε με προσοχή , με αυτοσυνειδησία, με ευθύνη γιατί αυτή η βία που πάει να επεκταθεί είναι κακό σημάδι.

Ε.Π.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Ωρα δραστικών μέτρων

Του ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗ
Εφημ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 1.6.2011
Για πολλά χρόνια, η χώρα μας άνετα συνήπτε διεθνή δάνεια, για τα οποία ουδέποτε, ώς πριν από ένα χρόνο, είχαμε ενημέρωση. Τώρα γνωρίζουμε ότι οι πανίσχυροι δανειστές μας πρωτίστως και ευλόγως έχουν μοναδικό στόχο την εξόφληση των αστρονομικών απαιτήσεών τους.

Οταν θα έχουν ικανοποιηθεί, εμείς δεν θα διαθέτουμε πια άλλη περιουσία, προκειμένου να την υποθηκεύσουμε για νέα θαλασσοδάνεια, καθώς ο [...]όντως μεγάλος υποθαλάσσιος πλούτος μας μένει αναξιοποίητος, κάτω από την πίεση των καθόλου ευκαταφρόνητων απειλών των τουρκικών διεκδικήσεων. Και τούτο, με την περαιτέρω πικρή παραδοχή τού ότι και όταν ακόμη θα έρθει η ώρα για την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου μας, αυτόν θα τον καρπωθούν οι ξένοι, όμοια όπως καρπώθηκαν και τα αραβικά πετρέλαια. Πέρα, λοιπόν, από ανέξοδες ρητορικές κορόνες, παραμένει σταθερή η οδυνηρή παραδοχή ότι η Ελλάδα δεν ανήκει στους Ελληνες, καθώς εμείς οι ίδιοι, έρμαια των δικών μας αμαρτιών, κυρίως δε της ροπής μας για άνομο χρηματισμό σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, παραδοθήκαμε δουλοπρεπώς στις ιθαγενείς κληρονομικές δυναστείες των πολιτικών βαρόνων. Ετσι ήρθε, επιτέλους, η ώρα ευθύνης, όχι μόνο των επώνυμων λωποδυτών, αλλά και του πλήθους των ανώνυμων συμπολιτών μας, που ώς τώρα είτε έμεναν απαθείς θεατές της λεηλασίας είτε είχαν και οι ίδιοι κάποια ενεργητική ή παθητική συμμετοχή, αν όχι με κάποιο «δωράκι», πάντως, όμως, τουλάχιστον με κάποιο «αθώο γρηγορόσημο».

Το παράδοξο, όσο και κωμικοτραγικό, είναι ότι η κατάχρεη Ελλάδα, τώρα πια, δεν είναι απλώς και μόνον έκδοτη στο έλεος των διεθνών δανειστών της. Επιπροσθέτως, βιώνουμε και την τραγωδία ότι ποτέ καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν είχε το σθένος να επικαλεστεί και να ασκήσει τις δικές μας, καθόλου ευκαταφρόνητες, απαιτήσεις, που νομίμως έχουμε εναντίον δικών μας πλούσιων οφειλετών, με κορυφαία την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η οποία επί δεκαετίες αρνείται οποιονδήποτε διάλογο για τα δικά της υπαρκτά χρέη από τις πολεμικές επανορθώσεις που μας οφείλει, καθώς και από το αναγκαστικό δάνειο της Κατοχής. Πρόκειται για οφειλές, οι οποίες, μαζί με τους τόκους, υπεραρκούν για την πλήρη εξόφληση των εκκρεμών χρεών της χώρας μας προς όλους τους διεθνείς δανειστές μας.

Ας δούμε, όμως, τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία και από μιαν άλλη, καθόλου ευκαταφρόνητη, οπτική γωνία. Είναι κοινός τόπος ότι οι καταθέσεις Ελλήνων σε τράπεζες του εξωτερικού έχουν τέτοια δυσθεώρητη έκταση, ώστε να υπερακοντίζουν κατά πολύ το ύψος του δημόσιου χρέους μας. Μ' αυτήν την αφετηρία έκανα το λάθος και αποτόλμησα να συζητήσω σχετικώς με φίλες και φίλους, των οποίων την κρίση και την εθνική ευαισθησία ιδιαιτέρως τιμούσα. Τους είπα δηλαδή ότι έτσι, καθώς βυθιζόμαστε, θα όφειλε μια υπεύθυνη ελληνική κυβέρνηση, με αγάπη για τον τόπο, να σπεύσει και:

(α) Να καλέσει όλους τους Ελληνες που διαμένουν εδώ και απέκτησαν εδώ εισοδήματα, τα οποία έχουν κατατεθειμένα σε ξένες τράπεζες και «οφσόρ» εταιρείες, μέσα σε τακτή και σύντομη προθεσμία να τα επαναπατρίσουν ή μόνο να τα δηλώσουν, προκειμένου να διαπιστωθεί ότι είχαν ελεγχθεί ως φορολογητέο νόμιμο εισόδημα, με την αντίστοιχη δέσμευση του ελληνικού Δημοσίου ότι δεν θα τα οικειοποιηθεί.

(β) Εξάλλου, όταν παρέλθει άπρακτη αυτή η προθεσμία για το φορολογικό έλεγχο των ελληνικών καταθέσεων στο εξωτερικό, η Βουλή να κηρύξει διά νόμου όλες τις άλλες καταθέσεις Ελλήνων, που δεν δηλώθηκαν, αλλά εξακολουθούν να κρύβονται στο εξωτερικό, ως πρόδηλο προϊόν υπεξαίρεσης της εθνικής περιουσίας.

(γ) Να παραπέμψει τους διεθνείς δανειστές μας σ' αυτήν τη συνολική εθνική περιουσία, που προδήλως θα έχει εφεξής το στίγμα, όχι μόνο της φοροδιαφυγής, αλλά και της υπεξαίρεσης δημόσιου πλούτου, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές μας από εκεί.

(δ) Να κηρύξει τη χώρα μας ως εφεξής ελεύθερη από κάθε χρέος προς τους δανειστές μας, και

(ε) Τότε πια να θέσει τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ενώπιον των δικών τους ευθυνών, προκειμένου η Ελλάδα να μην εξωθηθεί σε εξωευρωπαϊκές και αντιευρωπαϊκές λύσεις.

Ντρέπομαι να συνομολογήσω ότι οι παραπάνω σκέψεις μου, όταν διατυπώθηκαν σε φίλες και φίλους που τιμώ, συνάντησαν τέτοια αντίδραση, ώστε να απορώ πώς αποφύγαμε τελικώς τον πειρασμό της οργίλης αντιπαράθεσης. Βαρύς και δύσθυμος έφυγα από τους συνομιλητές μου, βέβαιος ότι δεν είναι καθόλου αβάσιμες οι φήμες για τα ασύλληπτα χρηματικά ποσά που έχουν φυγαδευτεί στο εξωτερικό «για ώρα ανάγκης». Οχι μόνο από τις μεγάλες και αρχοντικές οικογένειες των πολιτικών, που καταλήστεψαν τον τόπο, με τη δική μας αφέλεια ή την ιδιοτελή υστεροβουλία για κάποια συμμετοχή στο μεγάλο φαγοπότι, αλλά και από απλούς επαγγελματίες της σειράς, οι οποίοι, εντούτοις, πρωτοστατούν στον αναθεματισμό της κακοδαιμονίας μας. Βεβαιώθηκα ότι είμαστε όντως άξιοι της κακομοιριάς μας.
www.kostasbeys.gr

* Εκτύπωση σελίδας
* Αποστολή με Email
* Διάδοση στο Google
* Διάδοση στο del.icio.us
* Διάδοση στο Stumbleupon
* Διάδοση στο Facebook
* Διάδοση στο Twitter
* Διάδοση στο Buzz

Διαβάστε επίσης

Στην κατηγορία
Πολιτική
Στη στήλη
Ανάλυση στα γεγονότα
Τελευταίες ειδήσεις στην κατηγορία Πολιτική
Στην πλατεία και όχι στη Βουλή θέλει τις δυνάμεις της Αριστεράς ο Αλαβάνος
Νέο χειρότερο μαρτύριο προαναγγέλλει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ
Παπανδρέου: «Πιο αδύναμα από παλιά τα συστήματα Δημοκρατίας»
Σαμαράς: «Λύση δεν είναι το Μνημόνιο»
Πάγκαλος: Θα αποκτήσουν πολιτικό στόχο ή θα διαλυθούν οι «αγανακτισμένοι»

διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...