Του ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗΕφημ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 1.6.2011
Για πολλά χρόνια, η χώρα μας άνετα συνήπτε διεθνή δάνεια, για τα οποία ουδέποτε, ώς πριν από ένα χρόνο, είχαμε ενημέρωση. Τώρα γνωρίζουμε ότι οι πανίσχυροι δανειστές μας πρωτίστως και ευλόγως έχουν μοναδικό στόχο την εξόφληση των αστρονομικών απαιτήσεών τους.
Οταν θα έχουν ικανοποιηθεί, εμείς δεν θα διαθέτουμε πια άλλη περιουσία, προκειμένου να την υποθηκεύσουμε για νέα θαλασσοδάνεια, καθώς ο [...]όντως μεγάλος υποθαλάσσιος πλούτος μας μένει αναξιοποίητος, κάτω από την πίεση των καθόλου ευκαταφρόνητων απειλών των τουρκικών διεκδικήσεων. Και τούτο, με την περαιτέρω πικρή παραδοχή τού ότι και όταν ακόμη θα έρθει η ώρα για την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου μας, αυτόν θα τον καρπωθούν οι ξένοι, όμοια όπως καρπώθηκαν και τα αραβικά πετρέλαια. Πέρα, λοιπόν, από ανέξοδες ρητορικές κορόνες, παραμένει σταθερή η οδυνηρή παραδοχή ότι η Ελλάδα δεν ανήκει στους Ελληνες, καθώς εμείς οι ίδιοι, έρμαια των δικών μας αμαρτιών, κυρίως δε της ροπής μας για άνομο χρηματισμό σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, παραδοθήκαμε δουλοπρεπώς στις ιθαγενείς κληρονομικές δυναστείες των πολιτικών βαρόνων. Ετσι ήρθε, επιτέλους, η ώρα ευθύνης, όχι μόνο των επώνυμων λωποδυτών, αλλά και του πλήθους των ανώνυμων συμπολιτών μας, που ώς τώρα είτε έμεναν απαθείς θεατές της λεηλασίας είτε είχαν και οι ίδιοι κάποια ενεργητική ή παθητική συμμετοχή, αν όχι με κάποιο «δωράκι», πάντως, όμως, τουλάχιστον με κάποιο «αθώο γρηγορόσημο».
Το παράδοξο, όσο και κωμικοτραγικό, είναι ότι η κατάχρεη Ελλάδα, τώρα πια, δεν είναι απλώς και μόνον έκδοτη στο έλεος των διεθνών δανειστών της. Επιπροσθέτως, βιώνουμε και την τραγωδία ότι ποτέ καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν είχε το σθένος να επικαλεστεί και να ασκήσει τις δικές μας, καθόλου ευκαταφρόνητες, απαιτήσεις, που νομίμως έχουμε εναντίον δικών μας πλούσιων οφειλετών, με κορυφαία την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η οποία επί δεκαετίες αρνείται οποιονδήποτε διάλογο για τα δικά της υπαρκτά χρέη από τις πολεμικές επανορθώσεις που μας οφείλει, καθώς και από το αναγκαστικό δάνειο της Κατοχής. Πρόκειται για οφειλές, οι οποίες, μαζί με τους τόκους, υπεραρκούν για την πλήρη εξόφληση των εκκρεμών χρεών της χώρας μας προς όλους τους διεθνείς δανειστές μας.
Ας δούμε, όμως, τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία και από μιαν άλλη, καθόλου ευκαταφρόνητη, οπτική γωνία. Είναι κοινός τόπος ότι οι καταθέσεις Ελλήνων σε τράπεζες του εξωτερικού έχουν τέτοια δυσθεώρητη έκταση, ώστε να υπερακοντίζουν κατά πολύ το ύψος του δημόσιου χρέους μας. Μ' αυτήν την αφετηρία έκανα το λάθος και αποτόλμησα να συζητήσω σχετικώς με φίλες και φίλους, των οποίων την κρίση και την εθνική ευαισθησία ιδιαιτέρως τιμούσα. Τους είπα δηλαδή ότι έτσι, καθώς βυθιζόμαστε, θα όφειλε μια υπεύθυνη ελληνική κυβέρνηση, με αγάπη για τον τόπο, να σπεύσει και:
(α) Να καλέσει όλους τους Ελληνες που διαμένουν εδώ και απέκτησαν εδώ εισοδήματα, τα οποία έχουν κατατεθειμένα σε ξένες τράπεζες και «οφσόρ» εταιρείες, μέσα σε τακτή και σύντομη προθεσμία να τα επαναπατρίσουν ή μόνο να τα δηλώσουν, προκειμένου να διαπιστωθεί ότι είχαν ελεγχθεί ως φορολογητέο νόμιμο εισόδημα, με την αντίστοιχη δέσμευση του ελληνικού Δημοσίου ότι δεν θα τα οικειοποιηθεί.
(β) Εξάλλου, όταν παρέλθει άπρακτη αυτή η προθεσμία για το φορολογικό έλεγχο των ελληνικών καταθέσεων στο εξωτερικό, η Βουλή να κηρύξει διά νόμου όλες τις άλλες καταθέσεις Ελλήνων, που δεν δηλώθηκαν, αλλά εξακολουθούν να κρύβονται στο εξωτερικό, ως πρόδηλο προϊόν υπεξαίρεσης της εθνικής περιουσίας.
(γ) Να παραπέμψει τους διεθνείς δανειστές μας σ' αυτήν τη συνολική εθνική περιουσία, που προδήλως θα έχει εφεξής το στίγμα, όχι μόνο της φοροδιαφυγής, αλλά και της υπεξαίρεσης δημόσιου πλούτου, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές μας από εκεί.
(δ) Να κηρύξει τη χώρα μας ως εφεξής ελεύθερη από κάθε χρέος προς τους δανειστές μας, και
(ε) Τότε πια να θέσει τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ενώπιον των δικών τους ευθυνών, προκειμένου η Ελλάδα να μην εξωθηθεί σε εξωευρωπαϊκές και αντιευρωπαϊκές λύσεις.
Ντρέπομαι να συνομολογήσω ότι οι παραπάνω σκέψεις μου, όταν διατυπώθηκαν σε φίλες και φίλους που τιμώ, συνάντησαν τέτοια αντίδραση, ώστε να απορώ πώς αποφύγαμε τελικώς τον πειρασμό της οργίλης αντιπαράθεσης. Βαρύς και δύσθυμος έφυγα από τους συνομιλητές μου, βέβαιος ότι δεν είναι καθόλου αβάσιμες οι φήμες για τα ασύλληπτα χρηματικά ποσά που έχουν φυγαδευτεί στο εξωτερικό «για ώρα ανάγκης». Οχι μόνο από τις μεγάλες και αρχοντικές οικογένειες των πολιτικών, που καταλήστεψαν τον τόπο, με τη δική μας αφέλεια ή την ιδιοτελή υστεροβουλία για κάποια συμμετοχή στο μεγάλο φαγοπότι, αλλά και από απλούς επαγγελματίες της σειράς, οι οποίοι, εντούτοις, πρωτοστατούν στον αναθεματισμό της κακοδαιμονίας μας. Βεβαιώθηκα ότι είμαστε όντως άξιοι της κακομοιριάς μας.
www.kostasbeys.gr
* Εκτύπωση σελίδας
* Αποστολή με Email
* Διάδοση στο Google
* Διάδοση στο del.icio.us
* Διάδοση στο Stumbleupon
* Διάδοση στο Facebook
* Διάδοση στο Twitter
* Διάδοση στο Buzz
Διαβάστε επίσης
Στην κατηγορία
Πολιτική
Στη στήλη
Ανάλυση στα γεγονότα
Τελευταίες ειδήσεις στην κατηγορία Πολιτική
Στην πλατεία και όχι στη Βουλή θέλει τις δυνάμεις της Αριστεράς ο Αλαβάνος
Νέο χειρότερο μαρτύριο προαναγγέλλει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ
Παπανδρέου: «Πιο αδύναμα από παλιά τα συστήματα Δημοκρατίας»
Σαμαράς: «Λύση δεν είναι το Μνημόνιο»
Πάγκαλος: Θα αποκτήσουν πολιτικό στόχο ή θα διαλυθούν οι «αγανακτισμένοι»
