Κάποιοι έλεγαν εδώ και χρόνια ότι η επόμενη γενιά είναι η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Το έλεγαν βλέποντας ότι η αυτή η ευημερία που επέβαλαν τα διεθνή κέντρα οικονομικών συμφερόντων και το τραπεζικό κεφάλαιο (τράπεζες, βιομηχανίες κλπ), ήταν μια πλασματική ευημερία, ευημερία των αριθμών κυρίως, η οποία αντλούσε πόρους από το μέλλον. Η γενιά αυτή και η προηγούμενη “έφαγαν” πόρους, οικονομικούς και φυσικούς, από τις επόμενες γενιές, δανείστηκαν, και δυστυχώς αυτά ήταν δανεικά και που, να τώρα, πρέπει εμείς να τα "επιστρέψουμε". Μας έλεγαν κάποιοι ότι ξοδεύουμε φυσικούς πόρους τριών πλανητών... Αναγκάστηκαν κάποιοι να μιλήσουν για βιωσιμότητα και αειφορία. Ποιος τους κατάλαβε...
Η κρίση λοιπόν αυτή είναι κυρίως κρίση αξιών και βαθειά οικολογική κρίση. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, θα κάνει την επανάσταση μαζί με τους ιππότες του μεσαίωνα. Με λίγα λόγια "είναι βαθειά νυχτωμένος". Η επιστροφή στις πραγματικές ανάγκες, η στασιμότητα και το σημειωτόν είναι πια επιβεβλημένοι όροι. Η ανάπτυξη για την ανάπτυξη, το κυνήγι των αριθμών και της φούσκας του κεφαλαίου με όρους "πλαστικού νομίσματος" ανήκουν πια στο παρελθόν. Η περιφερειακή και η τοπική ανάπτυξη σε μεγέθη ελεγχόμενα από τις τοπικές κοινωνίες είναι το μέλλον. Να ξέρεις τί παράγεις και τί καταναλώνεις. Οι δανεισμοί είναι για τις υπερφύαλες οικογένειες και κοινωνίες, αυτές που δεν υπολογίζουν το αύριο και το μέλλον των παιδιών τους και των επόμενων γενεών.
Αλλά για να γυρίσουμε στο ζητούμενο, τέτοιοι ηγέτες ως ο κ Πάγκαλος, ο κ Σημίτης, ο κ Παπαντωνίου, ο κ Λαλιώτης, ο κ Καραμανλής ο νεώτερος και τόσοι άλλοι, που τους γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, δεν είναι ικανοί "να μοιράσουν δύο γαϊδουριών άχυρο", όχι να διοικήσουν το κράτος. Τέτοιους έχουμε ζήσει ο καθένας στον εργασιακό του χώρο, στις επιχειρήσεις, στις μικρές μας κοινωνίες. Κυρίως άνθρωποι χωρίς οράματα και αξίες. Άνθρωποι που ποδοπάτησαν τις αναλλοίωτες ανθρώπινες αξίες.
Και σήμερα μας διοικούν το ίδιο άνθρωποι μικρού αναστήματος, πιόνια των διεθνών κέντρων, των διάφορων γνωστών και άγνωστων λεσχών αλλά και των διεθνών τραπεζών και του ΔΝΤ. Δεν κάθονται δυστυχώς αυτοί ο οργανισμοί με σταυρωμένα χέρια. Κάποτε θα αποδειχθεί ποιοί ήταν οι άνθρωποί τους στην κάθε κυβέρνηση, ποιοι μπαινόβγαιναν στις λέσχες, ποιοί έκαναν παιχνίδια σε βάρος του ελληνικού λαού, άνθρωποι ίσως άγνωστοι, του παρασκηνίου αλλά και άνθρωποι της επίσημης σκηνής.
Όχι, αυτό το κουβάρι δεν ξετυλίγεται εύκολα, αλλά ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας
