Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Αντρέ Γκορζ: Το μέλλον μπορεί να εφευρεθεί

Οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι μεγάλης ελευθερίας.
Ο κόσμος αποδιαρθρώνεται, οι κοινωνίες αποσυντίθενται, οι αξίες και οι ελπίδες με τις οποίες ζήσαμε καταρρέουν. Το μέλλον παύει να είναι η προέκταση των προηγούμενων τάσεων. Η κατεύθυνση της εξέλιξης των πραγμάτων είναι συγκεχυμένη, η πορεία της ιστορίας μένει μετέωρη. Επειδή η παλιά τάξη πραγμάτων δεν μπορεί να συνεχιστεί και καμία διαφορετική δεν είναι έτοιμη να γεννηθεί, το μέλλον μπορεί να εφευρεθεί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από πριν.

Δεν είναι πια δυνατό να καταδικάζονται, στο όνομα του ρεαλισμού, όσοι προτείνουν μια θεμελιακά διαφορετική κοινωνία. Αντίθετα, ρεαλισμός σημαίνει να διαπιστώνει κανείς ότι ο «βιομηχανισμός» έχει φτάσει σε ένα στάδιο πέρα από το οποίο η ανάπτυξή του δεν μπορεί να συνεχιστεί: ανακόπτεται από εμπόδια που έχει γεννήσει ο ίδιος.

Αν τίποτα δεν μπορεί να συνεχιστεί όπως πριν, αυτό οφείλεται ακριβώς σε ό,τι δεν έχει γίνει πριν.
Τα μπλοκαρίσματα δεν μπορούν να ξεπεραστούν με μεμονωμένα μέτρα.
Θα ξεπεραστούν μονάχα με μια συνολική αλλαγή και μετασχηματισμό.
Η έννοια αυτής της αλλαγής και αυτού του μετασχηματισμού δεν είναι προκαθορισμένη, μολονότι διαγράφονται ήδη κάποιες τάσεις του.
Πολλές «έξοδοι από την κρίση» είναι δυνατές, όπως και πολλές μετακαπιταλιστικές και μετασοσιαλιστικές κοινωνίες.
Ο προσανατολισμός σύμφωνα με τον οποίο θα πραγματοποιηθεί η έξοδος από την κρίση είναι το βασικό ζητούμενο.
Εξαρτάται από τις πολιτικές , τεχνολογικές, πολιτιστικές επιλογές που γίνονται σήμερα.

Να δούμε την κρίση

Η παρούσα κρίση, αλλά όχι και η ημερομηνία κατά την οποία θα ξέσπαγε, μπορούσε να προβλεφθεί ήδη από την εποχή κατά την οποία ο πρόεδρος Τζόνσον πανηγύριζε για ην ικανότητα του καπιταλισμού να εξασφαλίζει την αέναη επέκταση και ευημερία.

Μπορούσε να προβλεφθεί όχι μόνο γιατί κανένα σύστημα δεν μπορεί να αναπτύσσεται επ’ άπειρο αλλά και γιατί, ήδη από εκείνη την εποχή, ήταν προφανείς οι δυσκολίες που συναντούσε η αμερικάνικη οικονομία στις προσπάθειές της να εξασφαλίσει την κατανάλωση μιας ολοένα αυξανόμενης παραγωγής.
Η εμπλοκή των Αμερικανών στο Βιετνάμ έπαιξε ένα ρόλο «συγκυριακής στήριξης» που δεν κατανοήθηκε πάντα σωστά.

Ωστόσο η ιδεολογία της αέναης ανάπτυξης ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη ώστε το να αμφισβητήσει κανείς τόσο το εφικτό όσο και το ευκταίο αυτής της ανάπτυξης, για μεν τη δεξιά υποδήλωνε έναν καταστροφισμό κακής ποιότητας για δε την αριστερά ήταν ένα δείγμα εχθρότητας στην «πρόοδο».

Από τότε, τόσο η αριστερά όσο και η δεξιά δεν έπαψαν να διαχειρίζονται την κρίση σαν να επρόκειτο για μια περαστική διαταραχή.

Σε τρεις μήνες ή σε ένα χρόνο, προβλέπανε, η «ανάκαμψη» της οικονομίας θα διασφάλιζε την επιστροφή στην ανάπτυξη και θα περιόριζε την ανεργία. […]
Ο τρόπος κατανόησης της παρούσας κρίσης είναι αυτός καθαυτός ένα από τα ζητούμενα.

Πράγματι, αυτή η κρίση, μόνο και μόνο από την υπόστασή της, βάζει σε αμφισβήτηση την ορθότητα των προηγούμενων πολιτικών, την προτεραιότητα της οικονομικής διάστασης, τη νομιμότητα της κυρίαρχης ιδεολογίας και του κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού, είτε αυτό είναι δεξιό είτε αριστερό.

Γιατί η κρίση κάνει πρόδηλο ότι η λειτουργία της οικονομίας όχι μόνο δεν ελέγχεται αλλά ούτε καν γίνεται κατανοητή από τους ηγέτες και τους διεκπεραιωτές της.

Οι κοινωνίες μας δεν κυριαρχούν πάνω στο μέλλον τους.

Ενώ ζούμε την αποδιάρθρωση αυτού του μέλλοντος, ταυτόχρονα μας υπόσχονται πως αύριο θα ξαναβρούμε τις ελπίδες της προηγούμενης δεκαπενταετίας, που στο μεταξύ έχουν διαψευσθεί.

Όλες οι κυρίαρχες ιδεολογίες συνασπίζονται για να μας εμποδίσουν να δούμε την κρίση σαν το τέλος της βιομηχανιστικής εποχής και την ενδεχόμενη αρχή μιας άλλης, θεμελιωμένης σε κάποια διαφορετική ορθολογικότητα, διαφορετικές αξίες, σχέσεις, ζωή.

Ν' αλλάξουμε σοσιαλισμό

Όταν μιλάμε για βιομηχανιστικό πολιτισμό δε σημαίνει ότι αρνούμαστε ή ότι αγνοούμε τον ουσιαστικά καπιταλιστικό χαρακτήρα του.
Το γεγονός ότι ο βιομηχανισμό είναι κοινός στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό αποκαλύπτει τη δύναμη και τη σημασία αυτής της έννοιας.
Πράγματι, και η κρίση επίσης είναι κοινή στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό. […] Ο σοσιαλισμός του μέλλοντος ή θα είναι μεταβιομηχανικός και αντιπαραγωγικός ή δεν θα υπάρξει.
Ο προσδιορισμός του αποτελεί άλλο ένα θεμελιακό ζητούμενο, σε παγκόσμια κλίμακα, δηλαδή πέρα από τα σύνορα που χωρίζουν τους τρεις κόσμους.

Να αλλάξουμε ανάπτυξη

Όπως ο καπιταλισμός, έτσι και ο σοσιαλιστικός βιομηχανισμός, που θέλησε να αποτελέσει το ορθολογικοποιημένο αντίγραφο του πρώτου, δεν διαθέτει την απάντηση στην παρούσα κρίση, ούτε το φάρμακο κατά της πείνας και της εξαθλίωσης[…]

Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπορούν να ξαπλωθούν σε πλανητική κλίμακα, μια και είναι το ίδιο καταστροφικοί για τους πεπερασμένους φυσικούς πόρους και τις ισορροπίες, τις απαραίτητες στη συνέχιση της ζωής.

Η λύση στα ιδιαίτερα προβλήματα του κόσμου της πείνας απαιτεί από τον βιομηχανοποιημένο κόσμο να υιοθετήσει ένα μοντέλο κατανάλωσης και παραγωγής λιγότερο σπάταλο, λιγότερο επιδεικτικό, που να γεννάει λιγότερο την εξάρτηση και την ανικανότητα να παράγουμε αυτά που καταναλώνουμε. […]
… η πείνα και η εξαθλίωση […] δεν προκύπτουν ούτε από την «καθυστέρηση» ούτε από την ανεπάρκεια των παραγωγικών δυνάμεων. Προκύπτουν από:

1. Τις αφαιμάξεις που διενεργούν οι βιομηχανοποιημένες καπιταλιστικές χώρες πάνω στους πόρους τους.
2. Τα πολιτικά και κοινωνικά εμπόδια (για τα οποία ο αποικισμός και στη συνέχεια ο νέο-αποικισμός των πολυεθνικών φέρουν τεράστια ευθύνη) που παρεμβάλλονται στη χρησιμοποίηση των δικών τους παραγωγικών δυνάμεων.

Αρκεί να ξέρουμε ότι σε όλες τις χώρες της πείνας το ποσοστό ανεργίας κυμαίνεται ανάμεσα στο 20% και το 60% (εκτίμηση που κατά γενικό κανόνα είναι κατώτερη από την πραγματικότητα μια και δεν παίρνει υπόψη την υποαπασχόληση […]), για να εντοπίσουμε το πρωταρχικό πρόβλημα: να επιτραπεί στους πληθυσμούς να παράγουν τα μέσα διαβίωσής τους με εργαλεία που μπορούν να παράγονται άμεσα και να χρησιμοποιούνται επί τόπου – και όχι να πουλιούνται με πίστωση στις κυβερνήσεις τους ετοιμοπαράδοτα εργοστάσια που θα πληρώνουν μισθούς δυτικού επιπέδου σε τεχνικούς εκπαιδευμένους στη Δύση και θα προσφέρουν σε ένα μηδαμινό ποσοστό του ενεργού πληθυσμού την πρόσβαση στη μισθωτή εργασία και στο αμερικάνικο μοντέλο (αλλά όχι και επίπεδο) κατανάλωσης.

Η ιδέα ενός «ευρωπαϊκού σχεδίου Μάρσαλ» που θα διοχέτευε στον τρίτο κόσμο βιομηχανικά πλεονάσματα που δεν μπορούν να πουληθούν αλλού είναι μια ηλίθια απάτη: προκειμένου, δηλαδή, να «προσφέρει εργασία» (ευχαριστούμε, ω, αφέντες!) στους ευρωπαίους εργάτες, θα μπορούσε να εφοδιάσει χώρες – στις οποίες το 20, 40 ή 60% του πληθυσμού δεν διαθέτει ούτε γη, ούτε εργασία, ούτε μέσα εργασίας- με μηχανές και εργαλεία που επιτρέπουν την εξοικονόμηση εργατικού δυναμικού.
Και αυτές οι μηχανές και τα εργαλεία, τι θα παράγουν και για ποιους αγοραστές;

Καταναλωτικά προϊόντα πάνω απ’ όλα, αυτό εννοείται, για τους καταναλωτές (συμπεριλαμβανομένων και των ανέργων) του πλούσιου κόσμου.
Γιατί στον φτωχό κόσμο δεν υπάρχουν αξιόχρεοι καταναλωτές, ούτε καν για τα προϊόντα των εδαφών που έχουν υφαρπάξει οι γαιοκτήμονες και οι πολυεθνικές.
Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί βοήθειας και ανάπτυξης (ΟΗΕ, UNESCO, UNICEF, Διεθνής Τράπεζα κλπ.) υποχρεώθηκαν να παραδεχτούν την προφανή διαπίστωση:

Η πείνα και η εξαθλίωση δεν πρόκειται να εξαλειφθούν μέσα από την οικονομική ανάπτυξη βιομηχανιστικού τύπου αλλά μέσα από ειδικού τύπου πολιτικές που θα προσφέρουν στον πληθυσμό τη μεγαλύτερη δυνατή πρόσβαση στα μέσα αυτοπαραγωγής (και συγκεκριμένα στη γη) και επομένως στην ίδια την αυτοπαραγωγή. […]

Ένα από τα κεντρικά ζητούμενα της κρίσης είναι το κατά πόσον θα δοθεί ή όχι η δυνατότητα στον προ-βιομηχανικό κόσμο να φτάσει σε ένα μεταβιομηχανικό και μετακαπιταλιστικό τρόπο παραγωγής δίχως να περάσει μέσα από τη γενίκευση των μισθωτών και εμπορευματικών σχέσεων που χαρακτηρίζουν τον βιομηχανισμό.

----- Η ανεργία δεν είναι παρά η ορατή εκδήλωση μιας πολύ πιο ριζικής μείωσης της εργασίας στη σύγχρονη κοινωνία. Αυτή η τάση είναι πια αμετάκλητη. Ποια προοπτική απομένει; Που μας οδηγεί η κατάργηση της εργασίας;
Ραλφ Νταρεντορφ
Δ/ντής της London School of Economics

Πριν εκδιωχθούν από τον Παράδεισο, ο Αδάμ και Εύα απολάμβαναν, δίχως να εργάζονται, ένα ψηλό βιοτικό επίπεδο. Μετά την εκδίωξή τους, υποχρεώθηκαν να ζήσουν μέσα στη φτώχεια και να δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ.
Η ιστορία της τεχνικής προόδου των τελευταίων διακοσίων ετών είναι η ιστορία της πεισματικής προσπάθειας να ξαναβρεθεί ο δρόμος του Παραδείσου.
Ωστόσο, τι θα γινόταν αν όλα τα πλούτη προσφέρονταν δίχως να χρειάζεται να δουλεύουμε με αντίτιμο ένα μισθό; Οι άνθρωποι θα πέθαιναν από πείνα στον Παράδεισο εκτός και αν απαντήσουμε με μια νέα εισοδηματική πολιτική στη νέα τεχνολογική κατάσταση.
Βασίλι Λεοντιεφ
Βραβείο Νόμπελ της Οικονομίας

Να δουλεύουμε λιγότερο, να δουλεύουμε όλοι – και να ζούμε καλύτερα C.F.D.T.
(Γαλλική δημοκρατική Συνομοσπονδία Εργαζομένων)

----- *Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αντρέ Γκορζ, Οι δρόμοι του παραδείσου,
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Αγροτική Αγορά στις 8 Απρ στην Κουλούρα Ημαθίας

Η Ένωση Νέων Αγροτών Ημαθίας προσκαλεί όλους σε μια πειραματική προσπάθεια προσέγγισης των αγροτών-παραγωγών με τους καταναλωτές, σε μια ΑΓΟΡΑ ΑΓΡΟΤΩΝ στην Κουλούρα Ημαθίας (από Θεσσαλονίκη, πριν την έξοδο Βεροίας, στην έξοδο Κούλουρας της Εγνατίας οδού) την Κυριακή, 8 Απρ 2012, από τις 08.00 έως 12.00.
Από το «κίνημα της Πατάτας» της Κατερίνης Πιερίας, στην «Αγροτική Αγορά» της Κούλουρας Ημαθίας, οι προσπάθειες τείνουν να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή, κυρίως δίνοντας στοιχεία διαφάνειας. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Εφοδιαστική Αλυσίδα περιλαμβάνει και τα προ του αγρότη-παραγωγού (λιπάσματα, σπόροι, τροφές, καύσιμα. ενέργεια κλπ), ενώ ο καταναλωτής πρέπει να δει και την δυνατότητα σύστασης καταναλωτικών Συνεταιρισμών, όπως ο Κοινωνικός Καταναλωτικός Συνεταιρισμός «βίοςcoop» στην Θεσσαλονίκη. Επίσης ότι η πολυεπίπεδη οργάνωση της προσέγγισης πρέπει να περιλαμβάνει τόσο

* προσέγγιση μεγάλων αγροτών-παραγωγών με τις μεγάλες αγορές (Δημοπρατήρια, ως πρωτοβάθμιοι Συνεταιρισμοί), όσο και
* προσέγγιση τοπικών αγροτών-παραγωγών με τους μεμονωμένους τοπικούς καταναλωτές (ΑΓΟΡΕΣ ΑΓΡΟΤΩΝ-παραγωγών-βιοκαλλιεργητών), καθώς και
* προσέγγιση Συνεταιρισμών αγροτών-παραγωγών με Συνεταιρισμούς Καταναλωτών.

Οι οργανωμένοι στην θεσμική Αγροτική Συνδικαλιστική Οργάνωση «Ένωση Νέων Αγροτών Ημαθίας», μέλος της αναγνωρισμένης δια νόμου (3147/2003, άρθρο 20) Πανελλήνιας Ένωσης Νέων Αγροτών-ΠΕΝΑ, υποστηρίζουν «Μία νέα μορφή αγοράς αυτοτελούς και ανεξάρτητης από κάθε άλλη μορφή αγοράς, όπου συμμετέχουν αμιγώς παραγωγοί και έκαστος διαθέτει τα πιστοποιημένα ιδίας παραγωγής προϊόντα του, πρωτογενή ή μεταποιημένα», όπως ήδη κατατέθηκε τροπολογία στην Ελληνική Βουλή στις 23-3-2012, στο Νομοσχέδιο «Βελτίωση Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος- Νέα Εταιρική Μορφή- Σήματα- Μεσίτες …».
Ο κ. Νίκος Αγγελόπουλος (6978338698), πρόεδρος της Ένωσης Νέων Αγροτών Ημαθίας, προσκάλεσε αγρότες-παραγωγούς στην 1η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ, στην Κούλουρα Ημαθίας (από Ιωάννινα, αμέσως μετά την έξοδο Βεροίας, στην έξοδο Κούλουρας της Εγνατίας οδού) την Κυριακή, 8 Απρ 2012, από τις 08.00 έως 12.00 και ελπίζει ότι τα συμπεράσματα από την προσέλευση των καταναλωτών θα είναι σημαντικά. Κάθε παρουσία θα είναι και μια σημαντική γνώμη στην θεσμική κατοχύρωση των Αγορών Αγροτών-Παραγωγών-Βιοκαλλιεργητών ( 6978338698).
Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, 6998282382
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Εγκαίνια του χώρου Αγοράς του Δικτύου ΤΕΜ Μαγνησίας

Εγκαίνια!

Το Σάββατο 7/4 στις 10:00 η Αγορά του Δικτύου ανοίγει για πρώτη φορά, Βρίσκεται πίσω από τα ΚΤΕΛ, είσοδος επί της οδού Λαχανά (Χάρτης),
Ας είμαστε όλα τα μέλη εκεί προσφέροντας τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες μας ανταλλάσσοντας με ΤΕΜ! Υπάρχουν αρκετοί διαθέσιμοι πάγκοι, αλλά όποιος έχει τη δυνατότητα μπορεί να φέρει και το δικό του πάγκο/καρέκλα.
Κατά την διάρκεια της μέρας θα γίνουν διάφορες δραστηριότητες και εργαστήρια. Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα της ημέρας εδώ. Αν θέλετε να κάνετε κάποια παρουσίαση ή εργαστήριο δηλώστε το στο 6973 673 893.

Θέσεις Απασχόλησης

Καλούνται όσα μέλη του Δικτύου ενδιαφέρονται, να δηλώσουν συμμετοχή για απασχόλησή με ΤΕΜ (6 ανά ώρα) την ημέρα των εγκαινίων της Αγοράς.
Χρειάζονται 6 άτομα για το κυλικείο και την κουζίνα, 3 άτομα γενικών καθηκόντων και 2 άτομα για τη φύλαξη του χώρου μετά το κλείσιμο της Αγοράς. Για δήλωση συμμετοχής στην Ομάδα Οργάνωσης των Εγκαινίων στείλτε e-mail στο info@tem-magnisia.gr.
Οι επόμενες συναντήσεις της ομάδας είναι Τετάρτη 4/4 στις 14:00 και Παρασκευή 6/4 στις 14:00 στο χώρο της αγοράς.
Σε προσεχή συνέλευση συντονισμού θα τεθεί θέμα δημιουργίας ομάδας λειτουργίας αγορας.

Κουζίνα
Παρακαλούνται τα μέλη του Δικτύου που μπορούν να δανείσουν ηλεκτρικές συσκευές,

όπως π.χ. ψυγείο ή μηχανή φραπέ για την ημέρα των Εγκαινίων να επικοινωνήσουν με την Ομάδα Υποστήριξης Μελών τις ώρες λειτουργίας του γραφείου.
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...